Εις μνήμην Robin Williams

Εις μνήμην Robin Williams Facebook Twitter
1
Εις μνήμην Robin Williams Facebook Twitter
Μέχρι αργά τη νύχτα στο facebook του δεν είχε επισημοποιηθεί η δυσάρεστη είδηση και μόνο τις πρώτες πρωινές ώρες δημοσιεύθηκε ευχαριστήριο μήνυμα των διαχειριστών της σελίδας προς τους φαν του.

Η είδηση έσκασε σαν βόμβα εδώ και ένα 24ωρο στο διαδίκτυο: Ο Robin Williams βρέθηκε νεκρός σε ηλικία 63 ετών. Πιθανή αιτία θανάτου: αυτοκτονία, καθώς ο δημοφιλής παγκοσμίως ηθοποιός πάλευε με τη μανιοκατάθλιψη.

Μέχρι αργά τη νύχτα στο facebook του δεν είχε επισημοποιηθεί η δυσάρεστη είδηση και μόνο τις πρώτες πρωινές ώρες δημοσιεύθηκε ευχαριστήριο μήνυμα των διαχειριστών της σελίδας προς τους φαν του.

Είναι εντυπωσιακό το πόσο αγαπητός υπήρξε ο Robin Williams, τόσο στη χώρα μας, όσο και διεθνώς. Η φύση του κωμικού ίσως; Ορισμένες από τις ταινίες του, σαν το Goodmorning Vietnam και τον Κύκλο των Χαμένων Ποιητών, που συγκίνησαν τους σινεφίλ της υφηλίου, κάνοντας ξανά συμπαθή τον απομυθοποιημένο, ειδικά μετά τη δεκαετία του 1960, αμερικανικό κινηματογράφο;

Πιτσιρικάς είχα δει στην κρατική τηλεόραση το ντεμπούτο του Robin Williams ως Ποπάι στη μεταφορά στον κινηματογράφο από τον Robert Altman του πασίγνωστου κόμικ. Ο παραγωγός Robert Evans ήθελε τον Dustin Hoffman για τον ομώνυμο ρόλο κι άμα τελικά γινόταν αυτό, ίσως κι εγώ να μην απορούσα, βλέποντας τον Williams, πού πήγαν και βρήκαν έναν τέτοιο ηθοποιό - φτυστός ο παντοδύναμος σπανακοφάγος Ποπάι.

Το 1989 βγήκε στις αίθουσες ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών του Αυστραλού Peter Weir. Μας είχαν πάει με το σχολείο, θυμάμαι, να δούμε την ταινία σε κινηματογράφο του Πειραιά. Ύστερα καθίσαμε σε ένα cafe και τη συζητήσαμε. Είχαμε συγκλονιστεί με την αυτοκτονία του νεαρού αγοριού μέσα στο ασφυκτικά συντηρητικό περιβάλλον του δικού του σχολείου, όπως και με τον υπέροχο χαρακτήρα του καθηγητή - ποιητή John Keating, του Robin Williams δηλαδή. Κι αν πολλά χρόνια μετά ξανάδα την ταινία και τη βρήκα κάπως αφελή και δημαγωγική, η φιγούρα του Williams εντυπώθηκε μέσα μου σαν κάτι ολότελα συμπαθές και οικείο. Σήμερα με την απόσταση των 25 χρόνων εκείνης της πρώτης προβολής, έχω την αίσθηση πως ο ρόλος και η ερμηνεία του ήταν πραγματικό μάθημα περισσότερο για όλους τους δασκάλους ανά τον κόσμο και λιγότερο για τους μαθητές τους.

Το ίδιο διάστημα ήρθε και η δορυφορική τηλεόραση. Στο βρετανικό Super Channel όλο και παιζόταν κάποιο απόσπασμα από το Goodmorning Vietnam του Barry Levinson εν είδει βίντεο - κλιπ για το I feel good του James Brown.

Έψαξα και είδα κι αυτή την ταινία. Εκεί ο Williams υπήρξε συγκλονιστικός! Ένας DJ που προσπαθούσε εις μάτην, μεσ' στη φρίκη του πολέμου του Βιετνάμ, να χαρίσει το γέλιο στους άτυχους φαντάρους. Ένα απόλυτα τραγικό πρόσωπο, ένας μικρός Δαβίδ κόντρα στον γίγαντα Γολιάθ, που ήταν εν προκειμένω η ιμπεριαλιστική απάνθρωπη αμερικανική κυβέρνηση.

Τον Robin Williams τον έχασα τα επόμενα χρόνια ή για την ακρίβεια τον παρακολουθούσα να παίζει σε ταινίες, οι οποίες ουδόλως με ενδιέφεραν, πλην εξαιρέσεων σαν το The Fisher King του Terry Gilliam ή το Insomnia του Christopher Nolan με συμπρωταγωνιστή του τον Al Pacino.

Κι αν ο ίδιος στην προσωπική του ζωή έκανε τρεις γάμους και απόκτησε τρία παιδιά, με το τέλος του απόδειξε αυτό που όλοι κατά βάθος γνωρίζουμε: τα πιο δραματικά πρόσωπα είναι οι κωμικοί ηθοποιοί.

Με αφορμή την αυτοκτονία - αν έτσι αποδειχτεί  - του Robin Williams, ας μην πάμε μακριά. Είναι γνωστό το πόσο βαθύτατα μελαγχολικοί άνθρωποι υπήρξαν δικοί μας μεγάλοι κωμικοί σαν τον Βασίλη Λογοθετίδη και τη Σαπφώ Νοταρά. Βέβαια, το πέρασμα από τη μελαγχολία στην αυτοχειρία δε φανερώνει μία απλή συναισθηματική εκ του φυσικού κατάσταση, αλλά μία κλινική περίπτωση. Άτιμο πράγμα η μασκέ - κατάθλιψη, που λένε και οι ψυχίατροι.

Ο Robin Williams ήταν ένας πολύ επιτυχημένος χολιγουντιανός ηθοποιός, ένας σταρ με τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική αποδοχή. Τα ιδρύματα αποτοξίνωσης, τα προβλήματα του με την κοκαΐνη και το αλκοόλ από τα νιάτα του, δεν τον εμπόδισαν να ισορροπήσει δεξιοτεχνικά πάνω στο σχοινί της φθοράς και του θριάμβου, της ροπής του προς το περιθώριο και της τάσης του για απόλυτο επαγγελματισμό.

Ένα άρμα τον πήρε από χθες, τον πήγε στα ουράνια και τα μάτια αμέτρητων ανθρώπων γέμισαν δάκρυα. Πιθανώς τώρα να μοιράζεται αστείες κουβεντούλες με τον Φρόιντ, όπως θα έλεγε και ο κύριος Κώστας Τριπολίτης.

1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναγέννηση του Jurassic World με ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικά αναχρονιστική

Οθόνες / Jurassic World: Ανακυκλωμένα υλικά, ανακουφιστικό πισωγύρισμα

Ο Κόλιν Τρεβόροου ξεκίνησε δυνατά τη δεύτερη τριλογία του Jurassic σύμπαντος και την έστειλε στον αγύριστο ή περίπου στη μέση του πουθενά, με τους τροποποιημένους δεινοσαύρους αδέσποτους, οπλισμένους κι επικίνδυνους, σε ένα φινάλε με οικολογικές κορόνες, πανηγυρικά χαοτικό, ψευδεπίγραφα απειλητικό και, εν τέλει, εξαιρετικά ανιαρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Οθόνες / Στο «F1», o Μπραντ Πιτ θυμίζει τους σταρ μιας άλλης εποχής

Ο Μπραντ Πιτ, σε έναν μεγαλειώδη αναχρονισμό σε σύγκριση με τους ζορισμένους άνδρες του σύγχρονου κινηματογράφου, παίζει την ψυχούλα που όλοι φανταζόμαστε στο «F1», έναν (καθόλου σκοτεινό) ιππότη της ασφάλτου, ριψοκίνδυνο για το fun της ιστορίας, σε πλήρη έλεγχο της κατάστασης, πιστό στο σχεδόν ερωτικό του ραντεβού με τον φακό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
10 κινηματογραφικές προβολές-events που δεν πρέπει να χάσετε φέτος το καλοκαίρι

Οθόνες / 10 θρυλικές ταινίες που θα δούμε φέτος στα θερινά

Πέρα από τις ταινίες της διανομής, το καλοκαίρι διεξάγονται events, φεστιβάλ κaι αφιερώματα που (επανα)συστήνουν θησαυρούς από το κινηματογραφικό παρελθόν. Επιλέγουμε μια προβολή από δέκα τέτοιες δράσεις, στις οποίες κάθε σινεφίλ αξίζει να χτυπήσει κάρτα. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Απώλειες / Κατερίνα Γιουλάκη (1938-2025): «Η θεία όλων μας»

Η αγαπημένη ηθοποιός, που έφυγε πλήρης ημερών πριν από λίγες ημέρες, υπήρξε η επιτομή της Ελληνίδας θείας, τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο. Ο ανιψιός της, Φώτης Σεργουλόπουλος, θυμάται στιγμές μαζί της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

The Review / Γιατί να δει κανείς το «Φοινικικό σχέδιο» αν δεν είναι φαν του Γουές Άντερσον;

O Χρήστος Παρίδης συζητά με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την τελευταία ταινία του Τεξανού δημιουργού. Πρόκειται, τελικά, για μια αντικαπιταλιστική αλληγορία της εποχής μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Army of Lovers», όπως «Στρατός Εραστών»

Οθόνες / «Army of Lovers»: Μια ταινία για τα ζευγάρια εραστών του Ιερού Λόχου

Ο σκηνοθέτης Λευτέρης Χαρίτος εξηγεί πώς αποφάσισε να θίξει ένα θέμα που για αιώνες θεωρείται ταμπού: τις ερωτικές σχέσεις μεταξύ αντρών στην Αρχαία Ελλάδα, ακόμη και στο πεδίο της μάχης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tsoula Festival

Μουσική / Tsoula Festival: Το πιο φρέσκο νησιώτικο φεστιβάλ στήνεται στην Αστυπάλαια

Με όνομα εμπνευσμένο από το παραδοσιακό φυλαχτό του νησιού, το φεστιβάλ που οραματίστηκαν τρεις δημοσιογράφοι στρέφει τα βλέμματα στην «πεταλούδα του Αιγαίου» – και έχουμε αποκλειστικά το πλήρες πρόγραμμά του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τζόυς Ευείδη

Οι Αθηναίοι / Τζόυς Ευείδη: «Φαίνομαι πολύ κουλ; Μπα, ρόλος είναι»

Αν της είχαν κάνει στο θέατρο όσες επαγγελματικές προτάσεις είχε ως σερβιτόρα, θα ήταν η Βουγιουκλάκη – όπως λέει. Κι αν και συχνά αυτολογοκρίνεται, δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Είναι μια αγαπητή κωμική ηθοποιός, που κάποτε ήθελε να παίξει δραματικούς ρόλους. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

1 σχόλια