Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας

Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
10
Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό:lichadonisia.com

Σύμφωνα με τη μυθολογία η σύζυγος του Ηρακλή η Διηάνειρα, νομίζοντας ότι είναι απατημένη, του έστειλε με τον Λίχα έναν δηλητηριασμένο χιτώνα. Τη στιγμή που ο Ηρακλής φόρεσε το χιτώνα και άρχισε να υποφέρει από τους πόνους άρπαξε τον υπηρέτη και τον εκσφενδόνισε προς την θάλασσα. Τα μέλη του έπεσαν γύρω από το ακρωτήρι Κήναιο, όπου ο Ποσειδώνας τα μεταμόρφωσε σε μικρά νησάκια, γνωστά σήμερα ως Λιχαδονήσια.

Στην πραγματικότητα οι νησίδες είναι αποτέλεσμα ηφαιστειακής δραστηριότητας και ένα μεγάλο τμήμα τους βυθίστηκε από σεισμό που έγινε το 426 π.Χ.

Οι Λιχάδες ή Λιχαδονήσια είναι συστάδα 7 μικρών νησίδων στα βορειοδυτικά της Εύβοιας μεταξύ του Μαλιακού και του Βόρειου Ευβοϊκού κόλπου. Βρίσκονται μεταξύ του οικισμού της Λιχάδας από την πλευρά της Εύβοιας, και των Καμένων Βούρλων από την πλευρά της Φθιώτιδας. Σήμερα αυτά τα νησάκια αποτελούν ιδανικό προορισμό για μονοήμερες θαλάσσιες εκδρομές και εξερευνήσεις και είναι σχεδόν πάντα γεμάτα με κόσμο που απολαμβάνει τα πεντακάθαρα νερά και το απίστευτης ομορφιάς τοπίο.

Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό:lichadonisia.com
Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό:lichadonisia.com
Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Τα νησιά κατοικούνταν στο παρελθόν. Στο νότιο τμήμα της Μανόλιας διασώζονται ακόμα κτίσματα από τον οικισμό του νησιού. Ο πληθυσμός των νησιών έφτανε τους 70 κατοίκους το 1928 ενώ από την δεκαετία του 1960 και μετά ο οικισμός σχεδόν εγκαταλείφθηκε
Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team

Το νησάκι Μονολιά είναι μακρόστενο και έχει ένα μικρό όρμο που χρησιμεύει ως φυσικό λιμάνι. Η πρόσβαση γίνεται με τα καραβάκια "Λιχαδονήσια Ι" και "Λιχαδονήσια ΙΙ"που καθημερινά πραγματοποιούν δρομολόγια από τα Καμένα Βούρλα. Όσοι έχουν δικό τους σκάφος μπορούν να προσεγγίσουν το νησί και από την απέναντι πλευρά του Μαλιακού όπου βρίσκονται τα παραθαλάσσια χωριά Ράχες, Αχλάδι και Καραβόμυλος ή ακόμη και από την Εύβοια.

Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team

Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Τουρίστες από το απέναντι ξενοδοχειακό συγκρότημα που μετά από μερικά ούζα αρχίζουν το συρτάκι.
Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team
Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team

Η παραλία και τα νερά στα Λιχαδονήσια είναι ίσως από τα ομορφότερα στην περιοχή. Χρυσή άμμος και γαλαζοπράσινες αποχρώσεις συνθέτουν το τοπίο του πανέμορφου σημείου που θα απολαύσετε το μπάνιο σας. Τα νερά είναι σχετικά ζεστά και ρηχά για αρκετά μέτρα από την ακτή. Υπάρχουν ξαπλώστρες και ομπρέλες, αλλά θα πρέπει να είστε εκεί σχετικά νωρίς ώστε να πιάσετε μια καλή θέση μιας και η παραλία είναι μικρή και οι επισκέπτες, ειδικά το Σαββατοκύριακο, είναι πολλοί. Πάντως η παραλία ενδείκνυται και για πετσέτα κάτω, ενώ αρκετοί που προσεγγίζουν το σημείο με δικό τους σκάφος ξοδεύουν το χρόνο τους πάνω σε αυτό, κάνοντας πιο πριβέ βουτιές.

 

Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team

Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team

Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team

Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team

Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team

Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team

Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team

 

Για τα απαραίτητα, υπάρχει εδώ και χρόνια η καντίνα του νησιού την οποία διαχειρίζεται η οικογένεια Λυμπέρη. Εκτός από καφέ (εδώ μη ζητήσετε φρέντο γιατί ο φραπέ είναι ο μόνος κρύος καφές που σερβίρεται), νερό, παγωμένες μπύρες και αναψυκτικά, πίσω από την καντίνα υπάρχουν μονίμως αναμμένα κάρβουνα. Το must είναι τα σουβλάκια και το ψητό καλαμάρι το οποίο είναι τραγανό και συνοδεύεται με όσα ούζα αντέχετε. Σαγανάκι, χταπόδι και ενίοτε σαρδέλες βρίσκονται επίσης στο μενού και οι δίσκοι πηγαινοέρχονται από την παραλία στο μπαρ όλη μέρα.

Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team

Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team
Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team
Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team
Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team

Τα δρομολόγια προς τα Λιχαδονήσια συνεχίζονται έως και τον Σεπτέμβριο από το Λιμάνι των Καμένων Βούρλων. Η διαδρομή με τα καραβάκια είναι μοναδική μιας και περιλαμβάνει ξενάγηση σε όλο το σύμπλεγμα και υπάρχει πιθανότητα να συναντήσετε από δελφίνια έως και φώκιες. Η περιοχή προσφέρεται για υποβρύχιο ψάρεμα, θαλάσσια σπορ και καταδύσεις. Στη Μονολιά σώζονται ερείπια τειχών θεμέλια σπιτιών και ερείπια χριστιανικής εκκλησίας στο βυθό της θάλασσας ενώ στη Μεγάλη Στρογγυλή σώζονται λείψανα ρωμαϊκού υδραγωγείου.

Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό:Lihadonisia Diving Center

Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό:Lihadonisia Diving Center

 

  • Για καταδυτικές εκδρομές θα σας φανεί χρήσιμο το Lihadonisiadivingcenter.gr
  • Για περισσότερες πληροφορίες και δρομολόγιασ μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα http://www.lichadonisia.com/
Λιχαδονήσια: Oι μικρές Σεϋχέλες της Εύβοιας Facebook Twitter
Φωτό: LIFO.gr Team
10

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς είναι η καθημερινότητα ενός τριαντάρη στο ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων;

Γειτονιές της Ελλάδας / Πώς είναι η καθημερινότητα ενός τριαντάρη στο ψηλότερο χωριό των Βαλκανίων;

Ο Άρης Αβέλλας περιγράφει τη ζωή του στη Σαμαρίνα, σε ένα μέρος που τραβάει την προσοχή ξένων αλπινιστών, σε έναν τόπο όπου όταν λιώνουν τα χιόνια μπορεί κανείς να βολτάρει σε καταρράκτες, να θαυμάσει άγρια ζώα, να δροσιστεί σε βάθρες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Ταξίδια / Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Πήραμε το πλοίο της γραμμής για να κάνουμε το δρομολόγιο που κάνουν οι ναυτικοί μετ’ επιστροφής, χωρίς να κατέβουμε σε κάποιο λιμάνι. Η διαδρομή μας ήταν Πειραιάς – Κύθνος – Σέριφος – Σίφνος – Κίμωλος – Μήλος και πίσω, ενώ άλλες μέρες προστίθενται κάποιοι ακόμα προορισμοί, με τερματικό λιμάνι εκείνο της Σαντορίνης. Στις περίπου 17 ώρες προσπαθήσαμε να δούμε και να καταγράψουμε τη ζωή τον χειμώνα μέσα σε ένα από τα πολλά πλοία που ταξιδεύουν αδιάκοπα στις ελληνικές θάλασσες.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Ταξίδια / Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Σε έναν αλλόκοτο υπερμεγέθη όγκο που ορθώνεται στην έρημο θυμίζοντας σεληνιακό τοπίο λειτουργεί ένα οικολογικό και απόλυτα μίνιμαλ αισθητικής ξενοδοχείο χωρίς ίντερνετ, ούτε τηλέφωνο, ούτε καν ερ-κοντίσιον.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο τόπος μου, ο Κάμπος της Χίου

Γειτονιές της Ελλάδας / H ζωή μου στον Κάμπο της Χίου, εκεί που οι λαλάδες κοκκινίζουν τη γη

Η Μάρω Χατζελένη περιγράφει την καθημερινότητά της στον τόπο που μεγάλωσε και επέστρεψε, σε ένα μέρος όπου αρχοντικά, περιβόλια και στέρνες με πηγάδια συνυπάρχουν μαγικά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Καλοσκοπή

Γειτονιές της Ελλάδας / Mπορεί να ξαναζωντανέψει ένα χωριό είκοσι ατόμων στο βουνό της Γκιώνας;

Μια ομάδα κατοίκων φιλοδοξεί να αναζωογονήσει ένα ορεινό χωριό με άπλετο πράσινο, με άφθονα τρεχούμενα νερά και πηγές, την Καλοσκοπή Φωκίδας που βρίσκεται μόλις δυόμιση ώρες μακριά από την Αθήνα. Και δείχνει να τα καταφέρνει!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, οι Λειψοί

Γειτονιές της Ελλάδας / Η ζωή μου στους ακριτικούς Λειψούς, εκεί που σταματά ο χρόνος

Ο Κωνσταντίνος Μπουράκης μας μιλά για τη ζωή στο νησί που κερδίζει την υπογεννητικότητα και αποτελεί έναν από τους πιο ποιοτικούς οικολογικούς προορισμούς της Ελλάδας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Βίνιανη

Γειτονιές της Ελλάδας / Βίνιανη: Πώς ένας καθηγητής προσπαθεί να ξαναδώσει ζωή σ' ένα χωριό στα Άγραφα

Μια συζήτηση με τον Νίκο Μπελαβίλα, καθηγητή Πολεοδομίας και Ιστορίας της Πόλης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, που προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό για το ιστορικό χωριό Βίνιανη των Αγράφων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

σχόλια

7 σχόλια
Ακατοίκητο είναι το νησί, άπλα έχει μια καντίνα.Η παραλια ειναι πολυ μικρη για το κοσμο που μαζευει ,και ο τιτλος υπερβολικος αυτα ακουγα κ πριν πας .
Ίσως είναι ωραία να τα γυρίσεις μ' ένα φουσκωτό και μια μάσκα, να κάνεις μια βουτιά στο ναυάγιο. Αλλά αν δε διαθέτεις φουσκωτό κι αναγκαστείς να πας με το βαρκάκι της γραμμής, είναι μια εμπειρία από τις πιο αηδιαστικές. Καταρχήν ξεκινώντας από τη Λιχάδα: τροχόσπιτα κι αμάξια ως εκεί που φτάνει το μάτι και μια βαριά μυρωδιά τηγανίλας∙ για αποκομιδή απορριμάτων ούτε λόγος.Περνώντας απέναντι, μουσική ανυπόφορη, άμμος βρώμικη, καρέκλες-εκδίκηση της γυφτιάς κι ένα άσχημο μπητς-μπαρ, με άσχημη μουσική κι άσχημη μυρωδιά από τσίκνα.Απ' την πίσω μεριά το νησάκι έχει κάτι εγκαταλελειμμένα σπίτια, παραλία από κοφτερές πέτρες (ηφαιστειογενές και γεωολογικά νεαρότατο γαρ), όχι κάτι το ιδιαίτερο.Παραπέρα δεν κολυμπήσαμε (για διακοπές πήγαμε, δεν πήγαμε για σπορ).Το μέρος αυτό χρειάζεται μια αποανάπτυξη: δε μπορείς να το βιάσεις προκειμένου να έρχονται μεσήλικες και μούλικα. Ένα μπητς-μπαρ χρειάζεται, αλλά μόνο με τα βασικά: κάνα νερό και κάναν χυμό. Από 'κει και πέρα με το στανιό σουβλάκια λες και πας σε εξοχική ταβέρνα, καταντάει αηδία.
Ναι, πράγματι! Μετά από πρόσφατη εμπειρία επιβεβαιώνω πως τα Λιχαδονήσια βρίσκονται κι αυτά εκεί. Χωρίς ‘φροντίδα’ -όπως τα περισσότερα γύρω μας- απροστάτευτα από την πολιτεία κι από μας τους ίδιους.Σκουπίδια πολλά και παντού (πλαστικά, σχοινιά, τενεκεδάκια κλπ). ‘Αλλα γιατί τα έφερε το κύμα κι άλλα γιατί οι επισκέπτες αφήνουν τα ...αχάριστα αποτυπώματά τους.Ενα beachόμπαρο που χαλάει την αισθητική του τόπου. Καραβάκια από τον Κάβο που πηγαινοέρχονται χωρίς προδιαγραφές ασφάλειας (δεν γνωρίζω τι προδιαγραφές έχουν τα καραβάκια των Καμένων Βούρλων –του Κάβου, πάντως....). Θέλετε κι άλλα; Εχω!
Ενας πρώην παράδεισος... Και μετά ήρθε η ανάπτυξη...Ο ένας πάνω στον άλλο, συρτάκι, ψησταριές και το απαραίτητο ξενοδ. συγκρότημα.Απελθέτω απ’εμού ο παράδεισός τούτος...
Από ό,τι κατάλαβα το ξενοδοχείο είναι απέναντι στην Έυβοια. Τα λιχαδονήσια επισήμως είναι ακατοίκητα και έχουν εποχιακές ταβέρνες γοα το καλοκαίρι. Μήπως έχουν μπει στο ΤΑΙΠΕΔ;
Ολα τα καλοκαιρια της ζωης μου θυμαμαι να τα εχω περασει σε αυτα τα νησακια. Δεναμε ενα μικρο βαρκακι που ειχαν οι γονεις μου στις Ραχες και απο εκει ξεκινουσαμε (συνηθως καθε Κυριακη που δε δουλευαν) για τα Λιχαδονησια, τον Καβο και τον Αγιο Γεωργιο. Απο το πρωι μεχρι το βραδυ βουτιες ηλιος και καλαμαρακια. Και το βραδυ καλαμποκι απο τις Ραχες. Τωρα δε μενω καν στη Λαμια, τα Λιχαδονησια δεν ειναι το καλα κρυμμενο μυστικο που ηταν καποτε και το βαρκακι δε το χρησιμοποιουμε γιατι εντασσεται στον φορο πολυτελειας (!) και η συντηρηση του εχει παει στα υψη. Και τωρα σε ενα δυαρι σε μια πολυκατοικια στην Αθηνα αναπολω εκεινα τα ομορφα καλοκαιρια και ακουω τη μανα μου που μου φωναζε να μη πηγαινω πολυ βαθια στον Καβο γιατι θα με παρασυρουν τα ρευματα. Καλο υπολοιπο καλοκαιρι ! =)
Και στις πραγματικές Σευχέλλες σε τρώνε τα κουνούπια αλλά δε βλέπω να παραπονιέται κανείς. Anyway, ο χαμός που γίνεται από κόσμο συνέχεια εκεί πάντως άλλο δείχνει...