Συμβουλές προς επίδοξους συγγραφείς

Facebook Twitter
2

Jonathan Franzen

(Ο Τζόναθαν Φράνζεν είναι ήρωας πολλών, αν και περιγράφει τους αμερικανούς. Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους εν ζωή συγγραφείς, κι αν σας ακούγεται κλισέ, πολύ κακώς, γιατί αυτό λέγεται για πολύ λίγους από τόσους πολλούς. Ισχύει 100%)

  • O αναγνώστης είναι ένας φίλος, δεν είναι ούτε αντίπαλος, ούτε θεατής.
  • Ένα μυθιστόρημα που δεν περιγράφει την περιπέτεια του συγγραφέα προς το Άγνωστο ή προς το Τρομαχτικό δεν αξίζει να γραφτεί παρά μόνο για τα λεφτά.
  • Γράψε στο τρίτο πρόσωπο εκτός αν μία πολύ ξεχωριστή ακαταμάχητη φωνή προσφερθεί να μιλήσει σε πρώτο πρόσωπο.
  • Όταν η πληροφορία διακινείται ελεύθερα παγκοσμίως, η εκτεταμένη έρευνα για ένα μυθιστόρημα χάνει σε αξία.
  • Η καθαρότερη μορφή αυτοβιογραφίας είναι προϊόν σκέτης επινόησης. Κανείς δεν έγραψε μία περισσότερο αυτοβιογραφική ιστορία από την «Μεταμόρφωση».
  • Βλέπεις περισσότερα όταν κάθεσαι παρά όταν κυνηγάς.
  • Είναι αμφίβολο αν κανείς με σύνδεση με το ίντερνετ στη θέση εργασίας του είναι σε θέση να γράψει μία καλή ιστορία.
  • Ενδιαφέροντα ρήματα σπανίως παρουσιάζουν ενδιαφέρον.
  • Πρέπει να αγαπήσεις πριν γίνεις αμείλικτος.

Από την Joyce Carol Oates

( Η Τζόις Κάρολ Όουτς  έχει γράψει πάνω από 50 μυθιστορήματα, με σταθερή ποιότητα εδώ και άπειρα χρόνια και με πολλά βραβεία. Πως λέμε «γυναικεία λογοτεχνία;» Καμία σχέση.)


  • Μην προσβλέπεις στον «ιδανικό αναγνώστη»-μπορεί να υπάρχει, αλλά διαβάζει κάποιον άλλον.
  • Μην προσδοκείς στον «ιδανικό αναγνώστη» - εκτός κι αν πρόκειται για τον εαυτό σου, κάποια στιγμή στο μέλλον.
  • Γίνε ο κριτικός του εαυτού σου. Με συμπάθεια αλλά χωρίς οίκτο!
  • Αν δεν γράφεις κάτι πολύ μεταμοντέρνο –δηλαδή «προκλητικό»- να προσέχεις αν υπάρχει τρόπος να χρησιμοποιήσεις απλές, γνωστές λέξεις στη θέση πολυσύλλαβων «μεγάλων» λέξεων.
  • Να θυμάσαι τον Oscar Wilde: «Η ειλικρίνεια σε μικρές ποσότητες είναι επικίνδυνη και σε μεγάλες απολύτως θανατηφόρα.»
  • Κράτα την καρδιά σου ελαφριά και γεμάτη ελπίδα. Αλλά να περιμένεις το χειρότερο.

(από τη guardian)

Ας υποθέσουμε: μέσα σε ποιο βιβλίο θα ήθελες να ζεις;

Πρόκειται για ένα αγαπημένο ερώτημα. Στα βιβλία που μου αρέσουν υπάρχει πολύ πανούκλα και χολέρα, οπότε αν δεν πρόκειται να είμαι κόρη κτηματία ή λόρδου, δεν έχω πολλά χρόνια ζωής. Από τα σύγχρονα θα προτιμούσα τα άνετα διαμερίσματα στα οποία ζουν οι πρωταγωνιστές του Φίλιπ Ροθ, αν γίνεται όμως χωρίς τις τύψεις και την αυτοτιμωρία που τους δέρνει.

Η απάντηση που σαρώνει στο ίντερνετ είναι «στο Χάρι Πότερ». Μεγάλοι και μικροί, διαβασμένοι και αδιάβαστοι, έχουν καταγοητευτεί από τη σχολή μαγείας της σειράς βιβλίων. Δεκαετίες λογοτεχνίας έχουν υποκύψει –όσον αφορά αυτό το θέμα τουλάχιστον- στη σαγήνη ενός σχολείου για παιδιά. Θα εξηγείται σίγουρα ψυχαναλυτικά, και η ίδια εξήγηση ίσως απαντά στο ερώτημα «γιατί ο Χάρι Πότερ είναι ένα από τα πιο πετυχημένα βιβλία όλων των εποχών».

(Οι φωτογραφίες είναι από την ταινία "Περηφάνια και Προκατάληψη")

+ το τουίτερ του Σάλμαν Ρούσντι είναι εδώ!
+ εσείς, μέσα σε ποιο βιβλίο θα θέλατε να ζείτε;
Judgmental Bookseller Ostrich

Βιβλίο
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζορτζ Μάικλ: Η ζωή και τα σκοτάδια του σε μια βιογραφία

Βιβλίο / Τζορτζ Μάικλ: Η ζωή και τα σκοτάδια του σε μια βιογραφία

Πεθαίνει σαν σήμερα ένα μεγάλο είδωλο της ποπ. Στο βιβλίο «George Michael - Η ζωή του» ο Τζέιμς Γκάβιν δεν μιλάει μόνο για τις κρυφές πτυχές του μεγαλύτερου ειδώλου της ποπ αλλά και για την αδυναμία του να αποκαλύψει τη σεξουαλική του ταυτότητα, κάτι που μετέτρεψε το πάρτι της ζωής του σε πραγματική τραγωδία.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Το πίσω ράφι/ Έλενα Χουζούρη «Δυο φορές αθώα»

Το Πίσω Ράφι / Έλενα Χουζούρη: «Δεν ξεχάσαμε απλώς την ταυτότητά μας, την κλοτσήσαμε»

Στο μυθιστόρημά της «Δυο φορές αθώα» η συγγραφέας θέτει το ερώτημα «τι σημαίνει πια πατρίδα», επικεντρώνοντας στην αίσθηση του ξεριζωμού και της ισορροπίας ανάμεσα σε διαφορετικούς κόσμους.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η Θεσσαλονίκη πριν

Βιβλίο / «ΣΑΛΟΝΙΚΗ»: Ένα σπουδαίο βιβλίο για τη Θεσσαλονίκη

Το πρωτότυπο βιβλίο του Γιάννη Καρλόπουλου παρουσιάζει μέσα από 333 καρτ ποστάλ του εικοστού αιώνα –αποτυπώματα επικοινωνίας– την εξέλιξη της φωτογραφίας και της τυπογραφίας από το 1912 μέχρι τα τέλη των ’80s.
M. HULOT
Η επαναστατική φιλοσοφία του Διογένη, του αυθεντικού Κυνικού

Βιβλίο / Η επαναστατική φιλοσοφία του Διογένη, του αυθεντικού Κυνικού

Μια νέα βιογραφία αναζητεί τα ίχνη του Έλληνα φιλοσόφου: κάτι ανάμεσα σε άστεγο και αλήτη, δηλητηριώδη κωμικό και performance artist, επιδείκνυε την περιφρόνησή του για τις συμβάσεις της αστικής τάξης της αρχαίας Αθήνας.
THE LIFO TEAM
Η πρώτη αγάπη: Ένας τόπος όπου ζεις πραγματικά

Βιβλίο / Αρρώστια είναι ν’ αγαπάς, αρρώστια που σε λιώνει*

«Ανοίξτε, ουρανοί»: Το queer μυθιστόρημα ενηλικίωσης του Βρετανοϊρλανδού ποιητή Σον Χιούιτ αποτελεί το εντυπωσιακό ντεμπούτο του στην πεζογραφία, προσφέροντας μια πιστή, ποιητική και βαθιά συγκινητική απεικόνιση του πρώτου έρωτα.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Είναι το «Singapore Sling» η πιο παρεξηγημένη ταινία του ελληνικού σινεμά;

Βιβλίο / Είναι το «Singapore Sling» η πιο παρεξηγημένη ταινία του ελληνικού σινεμά;

Μια συζήτηση με τη Μαρί Λουίζ Βαρθολομαίου Νικολαΐδου για την ταινία που αδικήθηκε στην εποχή της, αλλά σήμερα προκαλεί εκ νέου το ενδιαφέρον, και για την «επιστροφή» της μέσα από ένα βιβλίο.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Ντόμινικ Αμερένα: «Έκανα το πειραματόζωο σε ιατρικές δοκιμές για να έχω χρόνο να γράφω ελεύθερα»

Βιβλίο / Ντόμινικ Αμερένα: «Έκανα το πειραματόζωο σε ιατρικές δοκιμές για να έχω χρόνο να γράφω ελεύθερα»

Το πρώτο βιβλίο του Αυστραλού συγγραφέα Ντόμινικ Αμερένα, με τίτλο «Τα θέλω όλα», που πήρε διθυραμβικές κριτικές, κυκλοφορεί στα ελληνικά. Βασικό του θέμα είναι πόσο μπορείς να προσποιηθείς ότι είσαι κάποιος άλλος για να καταφέρεις τους στόχους σου.
M. HULOT
ΕΠΕΞ Μπορούμε να αγαπήσουμε ξανά την Πανεπιστημίου;

Βιβλίο / Μπορούμε να αγαπήσουμε ξανά την Πανεπιστημίου;

«Ένας δρόμος που μοιάζει με κοίτη ποταμού και παρασύρει τους πάντες χωρίς περιορισμούς και απαγορεύσεις», όπως γράφουν οι συγγραφείς του βιβλίου «Οδός Πανεπιστημίου (19ος-20ός αιώνας) - Ιστορία και ιστορίες», Θανάσης Γιοχάλας και Ζωή Βαΐου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιάννης Σολδάτος: «Ο μεγαλύτερος εχθρός μου είναι ο μικροαστισμός» ή «Το σινεμά ως μαζικό λαϊκό θέαμα έχει σχεδόν τελειώσει»

Βιβλίο / Γιάννης Σολδάτος: «Το σινεμά ως μαζικό λαϊκό θέαμα έχει σχεδόν τελειώσει»

Μια συζήτηση με τον σκηνοθέτη, εκδότη και συγγραφέα της συνοπτικής «Ιστορίας του Ελληνικού Κινηματογράφου» που πρόσφατα επανακυκλοφόρησε εμπλουτισμένη και σε ενιαία μορφή από τις εκδόσεις Αιγόκερως.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Απόστολος Βέττας: «Στο θέατρο οι πιστοί δηλώνουν την πίστη τους με το χειροκρότημα»

Βιβλίο / Απόστολος Βέττας: «Στο θέατρο οι πιστοί δηλώνουν την πίστη τους με το χειροκρότημα»

Ο σπουδαίος σκηνογράφος συγκέντρωσε την πολύτιμη σαραντάχρονη εμπειρία του σε ένα δίτομο λεξικό για τη σκηνογραφία, αναδεικνύοντάς την ως αυτόνομη τέχνη και καταγράφοντας την εξέλιξή της στο ελληνικό θέατρο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μ. Αναγνωστάκης «Η χαμηλή φωνή»

Το πίσω ράφι / Μανόλης Αναγνωστάκης: «Τι μένει λοιπόν από τον ποιητή, αν μένει τίποτα;»

Τρεις δεκαετίες μετά την πρώτη της δημοσίευση, η προσωπική ανθολογία του Μανόλη Αναγνωστάκη «Χαμηλή Φωνή» παρουσιάζεται στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, υπενθυμίζοντας τους θεωρούμενους ήσσονες ποιητές μας, όσους έμειναν έξω από κάθε μορφής υψηλή ποίηση.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το παρασκήνιο της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά και άλλες ιστορίες…

Βιβλίο / Το παρασκήνιο της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά και άλλες ιστορίες

Προδημοσίευση από τα «Αδημοσίευτα», το νέο βιβλίο του Νίκου Χασαπόπουλου, όπου ο έμπειρος πολιτικός συντάκτης αποκαλύπτει ιστορίες και παρασκήνια που διαμόρφωσαν την πολιτική ζωή της χώρας.
THE LIFO TEAM

σχόλια

2 σχόλια
Τώρα αν πω κι εγώ σε κάποιο της Jane Austen ή της Charlotte Bronte θα ακουστεί πεζό. ΠΟλύ θα ήθελα όμως να ζήσω απο την μεριά του άντρα έτσι για διαφορά!Ως Mr Rochester πχ. Ακομα μου κάνει εντύπωση πως μια γυναίκα με τόσο λίγη εμπειρία έγραψε έναν τόσο πολυδιάστατο χαρακτήρα...(άσχετο πόσο κοντά έπεσε ο Toby Stephens στη μεταφορά του ρολου στο BBC το 2006 - και ποσο εκπληκτική η ομοιοτητα της Ruth Wilson ως JaneEyre - δλδ ετσι τη φανταζομουν!)Πάντως οτιδήποτε σε βικτωριανό Λονδίνο θα το επέλεγα χωρίς δευτερη σκέψη!!
Στο κόσμου του "Ο δρόμος με τις φάμπρικες" και της συνέχειας του "Γλυκιά Πέμπτη". Επειδή ο Στάϊνμπεκ μου σύστησε χαρακτήρες που θα ήθελα να τους αποκαλώ φίλους. Εντάξει, και στον "Άρχοντα των δαχτυλιδιών", αγοράκι είμαι..