Κάθε φορά που βγαίνει μια αθωωτική απόφαση των δικαστηρίων για πολύκροτες υποθέσεις όπως αυτή του Ζαχόπουλου και του ροζ dvd σκέφτομαι ένα είδος έρευνας που δημοσιεύουν τα περιοδικά.
Συγκεκριμένα εκείνες τις έρευνες που έχουν τίτλους «Πόσο χρόνο χάνεις από την ζωή σου περιμένοντας εγκλωβισμένος στην κίνηση», «Πόσο χρόνο από την ζωή μας χάνουμε μπροστά στον καθρέφτη» ή ακόμα χειρότερα «Πόσο χρόνο από την ζωή μας περνάμε μπροστά από την τηλεόραση». Για να το παραφράσω: «Πόσο χρόνο από την ζωή μας χάσαμε με την υπόθεση Ζαχόπουλου;». Περισσότερο από όσο φαντάζεσαι. Συζητήσεις μας καθήλωσαν μπροστά σε ειδήσεις και τηλεοπτικές εκπομπές. Δάση καταστράφηκαν για να γραφτούν όλα αυτά τα άρθρα για την υπόθεση. Πλάκες κάναμε σε παρέες με το ποιος είδε και ποιος δεν είδε το dvd. Αφρόλουτρα, σερβιέτες και ξυριστικές μηχανές πουλήθηκαν καθώς περίμενες να δεις «εκείνο το βίντεο με την Όλγα που έχει πλάκα».
Φαντάζεσαι να υπήρχε μια μηχανή που λίγες μέρες πριν πεθάνεις να κατέγραφε όλες τις ώρες που έχεις χάσει από την ζωή σου με το να ασχολείσαι «με όλες αυτές τις υποθέσεις που συγκλονίζουν το πανελλήνιο όπου στο τέλος όλα βγαίνουν μέλι-γάλα»; Φοβάμαι ότι θα μας είχαν πέσει τα σαγόνια κάτω από τις ώρες που χάσαμε αντί ας πούμε στην χειρότερη να κοιτάμε το ταβάνι και να διαλογιζόμαστε πάνω στο τι είναι ο άνθρωπος
Τις «συγκλονιστικές υποθέσεις» ίσως θα πρέπει να μάθουμε να τις βλέπουμε από απόσταση. Σαν να βρίσκονται σε κάποιο παράλληλο σύμπαν μέχρι να ολοκληρωθούν πορίσματα, δικαστήρια και αποφάσεις. Δεν χρειάζεται να τα παίρνουμε όλα τόσο σοβαρά να μπαίνουμε μέσα σε όλο αυτό, να καταναλώνουμε κάθε πληροφορία, να τσακωνόμαστε και να χαλάμε τις καρδιές μας. Όλα είναι μάταια και φυσικά η δικαιοσύνη τυφλή. Ας γίνουμε φευγαλέοι παρατηρητές αυτού του σύμπαντος . Λίγα λεπτά παρατήρησης και λίγα λόγια είναι αρκετά.
σχόλια