Εν ζωή ή εν τάφω ,με σάρκα και οστά ή χους εις χουν, η Μανούλα θα είναι πάντα παρούσα. Θα ξεπετάγεται απ' το ταψάκι με τα γεμιστά για να σχολιάσει τη λάθος γέμιση. Θα σε στέλνει στο Έβερεστ να καρφώσεις τη σημαία όσο πιο μακριά γίνεται από τον εαυτό σου. Θα τσεκάρει τη φάντα χωρίς ανθρακικό μη σου ρίξουν τίποτα ναρκωτικά και καταντήσεις σαν τον Ζαχαρία Ρόχα στην Κάθοδο. Θα κάψει όλα τα καράβια της αρκεί να χωρίσεις με την Μπέττυ Λιβανού σου.
Ποτέ δε θα σταματήσει η Μανούλα. Θα την κάνεις ποίημα, θα την κάνεις τατού με άγκυρα, θα την κάνεις πέρα, θα την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια, αλλά η Μανούλα θα σ'ακολουθεί. Σαν τον Ερειπωμένο Οιδίποδα του Γούντυ Άλλεν, στις Ιστορίες της Νέας Υόρκης. Ακόμα κι αν την εξαφανίσει ο ταχυδακτυλουργός θα προβάλλει ηρωικό φάσμα πάνω από τον ουρανό σου. Θα δείχνει τις φωτογραφίες σου απ΄το νηπιαγωγείο στους περαστικούς και θα την παρατήσεις τη Μία Φάρροου σου στο τέλος -τέλος.
Αφού δεις κι αποδείς θα την πεις Μεγαλόχαρη. Θα την προσκυνάς κάθε Δεκαπενταύγουστο σαν τελεσίδικο Άβαταρ της ζωής σου. Θα είναι πια Εσύ.
σχόλια