Χρήσεις του παρελθόντος στο λαβύρινθο της ανάπτυξης
Ανακοίνωση του εικαστικού καλλιτέχνη Νίκου Σεπετζόγλου στους Αρχαιολογικούς Διαλόγους 2025 (Ρέθυμνο 30/5-01/6)
Μεγάλη είναι η συζήτηση που γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες για τις αποκαταστάσεις των αποσπασματικών "μινωικών" τοιχογραφιών και ιδιαίτερα για αυτές από την Κνωσό. Αποκαταστάσεις όπως ο επονομαζόμενος "Πρίγκιπας με τα κρίνα" ή οι "Γαλάζιες κυρίες" αποτελούν κλασικά παραδείγματα προσεγγίσεων που έχουν αμφισβητηθεί και επανεξεταστεί από νεότερους μελετητές. Εξακολουθούν ωστόσο να αποτελούν δημοφιλή θέματα που συνδέονται άμεσα με την οπτική επικοινωνία του "μινωικού" παρελθόντος στην τουριστική οικονομία της Κρήτης και όχι μόνο. Τι συμβαίνει όμως στο γειτονικό νησί, τη Σαντορίνη;
Οι παγκόσμιας φήμης τοιχογραφίες από το προϊστορικό Ακρωτήρι χαίρουν ιδιαίτερα καλής διατήρησης και αποτελούν ασφαλές παράδειγμα για την μελέτη της εικονογραφίας της Εποχής. Πέρα όμως από την αρχαιολογική και επιστημονική προσέγγιση των τελευταίων πενήντα χρόνων, αναπαραγωγές κάθε λογής τροφοδοτούν εδώ και δεκαετίες το τουριστικό προϊόν του νησιού, το οποίο συνεχίζει να αναπτύσσεται ραγδαία. Από τα αντίγραφα δημοφιλών θεμάτων σε ποικίλες διαστάσεις, έως την ελεύθερη ζωγραφική ή γραφιστική αναπαραγωγή τους σε σακούλες τουριστικών καταστημάτων, τοίχους εστιατορίων και ετικέτες προϊόντων, οι τοιχογραφίες από το προϊστορικό Ακρωτήρι έχουν αποτελέσει λόγω της μοναδικότητάς τους σταθερό σημείο αναφοράς για την ανάδειξη της, δεδομένης κατά τα άλλα, μοναδικότητας του νησιού.
Πόσο αλλοιώνεται όμως η αυθεντική τους εικόνα μέσα από τις ελεύθερες αυτές συνθέσεις και αναπαραγωγές; Αν η εικόνα του "μινωικού" παρελθόντος στην Κρήτη βασίστηκε στη σύνθεση θραυσμάτων, μήπως στη Σαντορίνη η καλά διατηρημένη πληροφορία αποδομείται σε ένα κατάλογο "καλών θεμάτων" που εξυπηρετούν τις αισθητικές απαιτήσεις της τουριστικής κατανάλωσης; Οι προβληματισμοί αυτοί αναπτύσσονται στη σημερινή ανακοίνωση μέσα από ένα φωτογραφικό οδοιπορικό στο τουριστικό τοπίο της Σαντορίνης. Το φωτογραφικό αυτό υλικό, αποτελεί επιπλέον αντικείμενο έκθεσης στις παράλληλες δράσεις των φετινών Αρχαιολογικών Διαλόγων.
Η δική μου σχέση με τις τοιχογραφίες από το Ακρωτήρι ξεκινά το 2008, όταν για πρώτη φορά εργάστηκα με την ιδιότητα του ζωγράφου στο εργαστήριο συντήρησης τοιχογραφιών. Έκτοτε η συνεργασία μας στο πλαίσιο της μελέτης για τη σχεδιαστική αποκατάσταση των τοιχογραφιών υπήρξε συνεχής.
Από τις πρώτες μου επισκέψεις στη Σαντορίνη απολάμβανα, άλλοτε με ενδιαφέρον, άλλοτε με χλευαστική διάθεση, τον τρόπο με τον οποίο απεικονίζονται οι τοιχογραφίες σε προϊόντα τουρισμού. Η παλαιότερη επιθυμία μου να αποτυπώσω τις συχνά ευφάνταστες αυτές απεικονίσεις βρήκε έναυσμα στο φετινό θεματικό πυρήνα των Αρχαιολογικών Διαλόγων. Με λύπη όμως διαπίστωσα ότι η καταγραφή μου δεν υπήρξε συστηματική. Τα σκόρπια παραδείγματα της τελευταίας 15ετίας δεν θα μπορούσαν να συγκροτήσουν το σώμα μιας ενδελεχούς καταγραφής. Αποφάσισα λοιπόν να πραγματοποιήσω μια τριήμερη περιοδεία στη νησί αναζητώντας μέσα από μια προσωπική ματιά πως απεικονίζονται σήμερα οι τοιχογραφίες στο τουριστικό τοπίο του νησιού. Ένα τοπίο γεμάτο αντιθέσεις που δεν απαντώνται πάντοτε στις καρτ-ποστάλ. H περιόδευση αυτή πραγματοποιήθηκε μεταξύ 09 και 11 Απριλίου, μια βδομάδα πριν το Πάσχα. Λόγω της πρόσφατης σεισμικής δραστηριότητας στην περιοχή, ο κόσμος στο νησί δεν ήταν ο αναμενόμενος. Μου δόθηκε έτσι η ευκαιρία να αποτυπώσω το τοπίο αυτό σε μια περίοδο σχετικής σιωπής αλλά και αναγέννησης σε αναμονή της τουριστικής σεζόν. Στο τέλος όμως της πορείας βρέθηκα αντιμέτωπος και με μια διαπίστωση...
Ήδη από το μικρό πρακτορείο των Πετραλώνων ανάμεσα σε Hot προορισμούς παγκοσμίως εντοπίζονται τόσο η Σαντορίνη, μέσω γνωστής εκκλησίας με τον χαρακτηριστικό γαλάζιο τρούλο, όσο και η Κρήτη που εκπροσωπείται από τον Πρίγκιπα με τα Κρίνα. Ψαράς – Πρίγκιπας, σημειώσατε 0-1!
Μέρα 1η
Η άφιξη στο νησί είναι αποκαρδιωτική ως προς το ζήτημα που εξετάζω. Στο λιμάνι της ταλαιπωρίας, τον γνωστό Αθηνιό, τους χιλιάδες τουρίστες υποδέχονται διαφημίσεις Rent a Car, TAXI και ταμπέλες με generic ονόματα.
Η εικόνα αυτή απογειώνεται με την άφιξη στην αφετηρία των ΚΤΕΛ στα Φηρά. "Discover the Myth! The link between Atlantis and Santorini". Το έπος συνεχίζεται στο περίπτερο αμέσως έξω από τον σταθμό σε υπερτονισμένη γιγαντοαφίσα ενός Ποσειδώνα (;) σε μια Ατλαντίδα που φυσικά μοιάζει με την Ακρόπολη. Είμαστε άραγε στη Σαντορίνη; Στο σταντ πλάι στους οδηγούς του νησιού, το "Art and Religion in Thera" της Ναννώς Μαρινάτου μας υπενθυμίζει την ανασκαφή στο Ακρωτήρι. Λίγο παραπάνω σε ξεβαμμένο banner του Μουσείου Προϊστορικής Θήρας δεσπόζει γυναικεία μορφή από το Άδυτο της Ξεστής
Η απογευματινή μου περιόδευση ξεκινά με ένα μεγάλο περίπατο στον άξονα Φηρά – Φηρό Στεφάνι – Ημεροβίγλι, μέσω των παραδοσιακών μονοπατιών που τους καλοκαιρινούς μήνες κατακλύζονται από τουρίστες. Η παρουσία των τοιχογραφιών αποδεικνύεται πενιχρή, αν και τα λιγοστά δείγματα δικαιώνουν τις επιδιώξεις μου. Μερικά αξιοσημείωτα: Κεντρικό τουριστικό γραφείο στολίζει θολωτά διακοσμητικά παράθυρα με ένα ευφάνταστο potpourri των τοιχογραφιών σε απίθανους συνδυασμούς! Σε τουριστικούς χάρτες η ανασκαφή στο Ακρωτήρι παρουσιάζεται συχνά συνδεδεμένη με την κόκκινη παραλία ως day trip. Ψηφιδωτό δάπεδο εμπνευσμένο από φανταστική τοιχογραφία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο στο πρότυπο γυναικείας μορφής από την Οικία Γυναικών, στολίζει την είσοδο καταστήματος. Υπερμεγέθες τμήμα της μικρογραφικής ζωφόρου συνοδεύει σε τοίχο εστιατορίου ρεαλιστικό Ποσειδώνα. Οι Πυγμάχοι διακοσμούν διαφήμιση Super Market. Τα μαγνητάκια λιγοστά, και μόνο στις κάτω σειρές. Τα δελφίνια της μικρογραφικής ζωφόρου κολυμπούν στο ηλιοβασίλεμα σε διαφήμιση μπαρ - ρεστοράν. Κι όλα αυτά στο περιβάλλον μιας new age αρχιτεκτονικής δωματίων με αδιάσπαστη θέα στην καλντέρα και ταράτσες στολισμένες με κάθε λογής επίπλωση που παραπέμπει στην άνεση μιας all exclusive εμπειρίας. You and Me Infinity!
"Απαγορεύεται η χρήση μεγάφωνων" αναφέρει ταμπέλα του Δήμου στον τοίχο κεντρικού αποθετηρίου απορριμμάτων στο Ημεροβίγλι. Εκεί που τα πάντα μοιάζουν να επιβάλλονται στο άκρως επιβλητικό τοπίο. Το ηλιοβασίλεμα παραμένει όμως μαγευτικό, ακόμη και πίσω από τον κρυστάλλινο τοίχο.
Στην επιστροφή μου, έξω από κεντρικό Super Market στα Φηρά στέκει αρκετά χρόνια τώρα το ταλαιπωρημένο banner με την υπενθύμιση της Τράπεζας Αίματος Σαντορίνης για εθελοντική αιμοδοσία. Το λογότυπο του στολίζεται με ζεύγος χελιδονιών από την τοιχογραφία της Άνοιξης.
Μέρα 2η
Το επόμενο πρωί παρακολουθώ επιμορφωτικό σεμινάριο του Δήμου Θήρας με θέμα: Γνωριμία με την Σαντορίνη: Τόπος, Χρόνος, Άνθρωποι, στο πλαίσιο προσπάθειας για την ανάδειξη και την υποστήριξη της αυθεντικότητας στο νησί.
Έπειτα ακολουθώ το βέλος που υποδεικνύει σύγχρονο γκράφιτι στα συντρίμμια παλιότερου καταστήματος που ανακαινίζεται. Ο κύριος μπροστά μου κρατάει σακούλα με τυπωμένη την τοιχογραφία των πυγμάχων.
Στο δρόμο προς Μεσαριά το βλέμμα μου σταματάει σε τοιχογραφημένη κτιστή στάση λεωφορείου. Στις εξωτερικές πλευρές φραγκόσυκα έχουν αντικαταστήσει το κροκό- φυτο βραχώδες τοπίο και τα χελιδόνια πετούν πλέον σε γαλανό ουρανό. Στο εσωτερικό αναπτύσσεται πλούσιος βυθός στα πρότυπα της τοιχογραφίας της άνοιξης, ενώ τα ρεαλιστικά δελφίνια συνοδεύουν στο βάθος τα προϊστορικά της μικρογραφικής ζωφόρου. Αντίστοιχα εμπνευσμένα θέματα αναπτύσσονται σε πίνακες του ΟΤΕ.
Στο Καμάρι σχεδόν όλα σφραγισμένα ακόμη. Οι πισίνες λασπόλουτρο. Οι ταμπέλες καλυμμένες ή ξεθωριασμένες. Ξαπλώστρες και ομπρέλες στοιβαγμένες κατά μήκος της παραλίας. Αλλοδαποί μετανάστες βάφουν ό,τι δεν κινείται σε αναμονή των αλλοεθνών που έρχονται...
Αναπαραγωγές της τοιχογραφίας του Ψαρά εντοπίζονται σε δύο περιπτώσεις αλλά πάντοτε σε ψαροταβέρνα. Στη μια περίπτωση συνοδεία των γαλάζιων πιθήκων, σε ασυνήθιστη όμως κορνίζα. Στην άλλη συνοδεία χορευτών που το άνοιγμα των χεριών τους παραπέμπει σε συρτάκι. Πιο πέρα τον βρίσκω και σε μαγνητάκι.
Η ίδια εικόνα και στην Περίσσα. Εδώ μάλιστα ο αρχαίος κόσμος εκπροσωπείται κυρίως από εμπνευσμένα δείγματα της Κλασσικής Εποχής. Ίσως γιατί στον Βράχο από πάνω δεσπόζει η Αρχαία Θήρα; Ποιος μπορεί να πει; Μερικά δελφίνια αόριστης προέλευσης συμπληρώνουν την εικόνα. Επιστρέφοντας όμως στο πάρκινγκ βρίσκομαι αντιμέτωπος με μια έκπληξη! Τα δημόσια αποχωρητήρια της πλατείας, έχουν μετατραπεί σε εικαστική εγκατάσταση, από την δημοτική υπάλληλο που φροντίζει για την καθαριότητα στην περιοχή! Κάτι ανάμεσα σε κατοίκηση, γραφείο, προσωπικό ημερολόγιο και βωμό σε αγαπημένα πρόσωπα. Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει ο Ψαράς από τη συλλογή. Σε σημείο μάλιστα που δεν τον έχουμε συνηθίσει...
Οδηγώ προς το λιμανάκι της Βλυχάδας. Η χρωματική παλέτα των καϊκιών με τα καθαρά βασικά χρώματα έχει κάτι από τις τοιχογραφίες. Στο καταφύγιο όμως των ψαράδων, ο προγονικός ψαράς ή η τοιχογραφία το στόλου δεν βρίσκουν λιμάνι.
Παίρνω το δρόμο για Οία. Φτάνοντας προσπερνάω φουριόζα νύφη ασιατικής καταγωγής. Συνηθισμένο πλέον φαινόμενο κατά το ηλιοβασίλεμα. Δυστυχώς δεν προλαβαίνω να τη φωτογραφήσω. Σε μια από τις εισόδους του οικισμού εντοπίζω εστία θεμάτων από τις τοιχογραφίες. Σε κλειστή, ακόμη, αυλή κοκτέιλ-μπαρ, απολαμβάνει κανείς το περιβάλλον ερειπωμένου σπιτιού και την αισθητική του τοιχογραφημένου χώρου. Ζώνη ορθομαρμάρωσης και χρωματικές ταινίες συνδυάζονται με ζωγραφισμένο γαλανό θόλο και κτιστό πάγκο σε στυλ ξερολιθιάς. Οι χειρολαβές στην είσοδο, τα σκαλάκια και το τουρκουάζ του δαπέδου, δίνουν την αίσθηση πισίνας, συμπληρώνοντας την καταδυτική εμπειρία στον ερειπιώνα. Παραδίπλα, κατάστημα με ήδη ρουχισμού στολίζεται εξωτερικά με το μοτίβο τρέχουσα σπείρας. Η γνωστή κροκοσυλέκτρια μοιράζεται σε δύο καταστήματα. Το μπούστο της στο σουσάμι άνοιξε. Η κεφαλή συνδυάζεται αλλού με ημιδιάφανη ρόμπα-φόρεμα με το τοπίο της Οίας. Στο πλάι της αντίγραφο της γνωστής ιέρειας. Αρχαία και νέα μόδα μαζί! Σε άλλη αυλή των θαυμάτων ο χρόνος έχει τη μορφή δίνης που αλέθει ότι μοιάζει παλιό. Είτε είναι παιδικό αλογάκι, είτε κόρνο, είτε αντίγραφο τοιχογραφίας... Παραπέρα, σε εξωτερικό τοίχο εστιατορίου ζεύγος παπύρων διακοσμεί τη γωνία της εισόδου. Αντιθέτως, μπαλκόνι εστιατορίου που μέχρι πρόσφατα ήταν διακοσμημένο ολόκληρο με το θέμα της τοιχογραφίας των ροδάκων, ντύθηκε στα λευκό και στολίστηκε με δίχτυ.
Την "αίγλη" όμως των παλιών καταστημάτων που θυμίζουν αρχαιολογικές συλλογές των αρχών του περασμένου αιώνα, την συναντώ παραπέρα. Ένα remix κυκλαδικών, μινωικών, αρχαϊκών, και κλασσικών ευρημάτων, στοιβάζονται μπροστά από αντίγραφα τοιχογραφιών από το Ακρωτήρι, αμφίβολης πιστότητας ως προς το αυθεντικό και σε ποικιλία διαστάσεων. ‘Κεραμίδι (δηλαδή αγγείο) έχει καιρό να βγει από το μαγαζί’, μου λέει ο υπεύθυνος του καταστήματος στη σύντομη συζήτηση που είχαμε. Τοιχογραφίες λίγα κομμάτια, κυρίως Αμερικανοί και Γάλλοι ενδιαφέρονται. Οι περισσότεροι θέλουν κάτι μικρό για να το πάρουν μαζί τους. Φεύγοντας, παρατηρώ στο διπλανό σουβενιράδικο μερικά σουβέρ με τις αντιλόπες, τα χελιδόνια και άλλα θέματα. Όλα στο κάτω ράφι και πίσω από καλάθια γεμάτα λούτρινα γαϊδουράκια. Μάλλον έχει δίκιο. Κάτι φαίνεται να αλλάζει...
Μέρα 3η
Το μεσημέρι παίρνω το δρόμο για το Ακρωτήρι. Στην κεντρική διασταύρωση μετά το Μεγαλοχώρι, μέχρι πρόσφατα λειτουργούσαν 3-4 καταστήματα που κατασκεύαζαν ή μεταπωλούσαν ρεπλίκες τοιχογραφιών και άλλα αντικείμενα τέχνης εμπνευσμένα από την αρχαιότητα. Δεν δουλεύει κανένα πλέον. Παραμένουν μόνο τα ίχνη της δραστηριότητάς τους στις σχεδόν εγκαταλελειμμένες προσόψεις τους. Στη γωνία λειτουργεί πλέον ταχυφαγείο, ενώ απέναντι στέκει ακόμη επί-ζωγραφισμένο τοιχίο με τοιχογραφίες που ξεθωριάζουν στον ήλιο.
Λόγω της πρόσφατης επίμονης σεισμικής δραστηριότητας στην περιοχή ο αρχαιολογικός χώρος του Ακρωτηρίου παραμένει προληπτικά κλειστός. Στο λιμανάκι τα εστιατόρια ετοιμάζονται να υποδεχθούν τη σεζόν. Φυσικά εδώ συναντάει κανείς αρκετά παραδείγματα λόγω της γειτνίασης με τον αρχαιολογικό χώρο. Ο Ψαράς έχει την τιμητική του αλλά και θέματα όπως τα χελιδόνια, τα κρίνα, οι κροκοσυλέκτριες και η νηοπομπή, είναι εκεί για να υπενθυμίσουν στον επισκέπτη τι καλό έβγαλε κάποτε αυτός ο τόπος.
Πριν νυχτώσει κάνω έναν τελευταίο περίπατο στα Φηρά. Επισκέπτομαι δύο από τα εναπομείναντα σουβενιράδικα με ρέπλικες και σουρεαλιστικά, κιτς, απερίγραπτα και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς αντικείμενα. Λεωνίδες, Αφροδίτες, Ποσειδώνες, ταυροκαθάπτες, Γαλάζιες κυρίες, Πρίγκιπες και Αντιλόπες. Η εικόνα των Πυγμάχων δίπλα σε Μέδουσες που στριγγλίζουν με συνεπαίρνει... Μου θυμίζει την παλιά σειρά από τα τέλη της δεκαετίας του 80’ Το μυστήριο της Παρασκευής όπου κάθε βδομάδα παρακολουθούσαμε να ζωντανεύει ένα καταραμένο αντικείμενο.
Κατευθύνομαι προς το κεντρικό πρακτορείο τύπου της πλατείας. Προ δεκαετίας είχα αγοράσει εκεί σε πολύ καλή τιμή το τρίτομο του συνεδρίου Thera and the Aegean World. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε μαγνητάκι με θέμα από το Ακρωτήρι. Μόνο παράδειγμα: τα δελφίνια της Κνωσού σετάκι κούπα πιατάκι. Τα ράφια είναι γεμάτα με κάθε λογής ευφάνταστα σουβενίρ και μπιχλιμπίδια με τα διακριτικά Santorini - Greece, φτιαγμένα φυσικά σε ασιατικά εργοστάσια. Πολλά από αυτά τα βρίσκει κανείς ίδια ή σε παραλλαγές και σε άλλα νησιά ή πόλεις. Αρκεί να αλλάξει το όνομα. Εδώ σίγουρα δεν εντοπίζεται η αυθεντικότητα. Κυριαρχεί μια μορφή κατανάλωσης που φαίνεται να απολαμβάνει πλέον ο κυρίαρχος όγκος των τουριστών που κατακλύζουν το νησί.
Ενδεικτική αυτού είναι νομίζω μια αναδρομή στο βιβλίο εντυπώσεων των επισκεπτών του αρχαιολογικού χώρου στο Ακρωτήρι. Το 2012, όταν άνοιξε και πάλι ο χώρος, τα περισσότερα σχόλια αφορούσαν την εμπειρία της επίσκεψης και της διαδρομής στον οικισμό, τις εντυπώσεις από το νέο στέγαστρο και την απορία για το που θα δουν τις τοιχογραφίες. Αντίστοιχες ήταν και οι απαντήσεις που μου έδωσαν το 2014 σε μικρή έρευνα που πραγματοποίησα τότε στο πλαίσιο της μεταπτυχιακής μου εργασίας, που αφορούσε τις εντυπώσεις τους για την ανάδειξη των τοιχογραφιών στον αρχαιολογικό χώρο. Το λιγοστό εποπτικό υλικό δεν επαρκεί και σήμερα για την ενημέρωση των επισκεπτών, ο μεγαλύτερος αριθμός εκ τω οποίων δεν πηγαίνει απαραίτητα και στο Μουσείο. Η πλειονότητα επίσης των αντικειμένων στο πωλητήριο του αρχαιολογικού χώρου δεν εστιάζει στα ευρήματα από το Ακρωτήρι. Χρειάζεται εδώ να αναφερθεί ότι η έκθεση των τοιχογραφιών στο Μουσείο Προϊστορικής Θήρας άνοιξε μόλις το 2021, με εξαίρεση τα δύο τοιχογραφικά σύνολα που εκτίθεντο από την αρχή στον όροφο. Καταλαβαίνει κανείς ότι για ένα μεγάλο διάστημα οι επισκέπτες στο νησί αποκτούσαν εικόνα για τις τοιχογραφίες κατά κύριο λόγο από αρχαιολογικούς οδηγούς, ξεναγούς και, παράδοξο, από αναπαραγωγές και αντίγραφα...
Από τότε χαζεύω συχνά το βιβλίο επισκεπτών. Τα τελευταία χρόνια όμως διαπιστώνω ότι τα εκτενή σχόλια έχουν υποχωρήσει και αντικατασταθεί με απλές φράσεις και tags όπως: Τάδε was Here, Greetings from Τούδε, Love from Santorini και άλλα παρόμοια. Έχει άραγε αλλάξει η ταυτότητα του επισκέπτη και η σχέση του με τα μνημεία; Αρκεί μήπως μια selfie και ένα μικρό σουβενίρ από το νησί ως απόδειξη της επίσκεψής; Που οφείλεται αυτή η μετατόπιση του ενδιαφέροντος που αποτυπώνεται ξεκάθαρα στις προτιμήσεις των τουριστών;
Οι ερασιτεχνικές ρεπλίκες και οι αρχαιοπρεπείς αναπαραστάσεις μοιάζουν μάλλον παρωχημένες. Φαίνεται όμως να έχουν αντικατασταθεί από ομοίως κιτς αλλά κενά ως προς το περιεχόμενο αντικείμενα, όσο κι αν ορισμένα έχουν ομολογουμένως πλάκα. Φυσικά δεν νομίζω πως κανείς ευαγγελίζεται την επιστροφή μιας μόδας που καθόρισε προηγούμενες δεκαετίες. Εντούτοις έφτασε ίσως η στιγμή να αναρωτηθούμε πως θα συμπληρωθεί το κενό αυτό, αναζητώντας ενδεχομένως έναν πιο ουσιαστικό και εκπαιδευτικό τρόπο διοχέτευσης των τοιχογραφιών στο τουριστικό τοπίο.
Την επόμενη αναχωρώ. Ήταν νομίζω μόνο η αρχή αυτής της αναζήτησης και ευχαριστώ τους Αρχαιολογικούς Διαλόγους για την αφορμή!
Καλό καλοκαίρι!
Υ.Γ. Το κείμενο αυτό και οι φωτογραφίες που το συνοδεύουν δεν αποσκοπούν σε καμία περίπτωση στη διαφήμιση, τη δυσφήμηση ή την προσβολή συγκεκριμένων προϊόντων, καταστημάτων, εταιρειών ή προσώπων. Αποτελεί ελεύθερη σύνθεση εικόνων και θεμάτων που εκτίθενται ελεύθερα στο τουριστικό τοπίο της Σαντορίνης και συνδέονται με τις προσωπικές μου σκέψεις πάνω στο θέμα που αναπτύχθηκε.
Μέρα 1η
Μέρα 2η
Μέρα 3η
Μέρα 4η
Ο Νίκος Σεπετζόγλου γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Από το 2021 είναι Υποψήφιος Διδάκτορας στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ, όπου ολοκλήρωσε to 2015 τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην κατεύθυνση "Σχεδιασμός‐Χώρος‐Πολιτισμός". Σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1999-2005). Έχει παρουσιάσει το εικαστικό του έργο σε επτά ατομικές και πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα. Από το 2008 εργάζεται στο πεδίο της έρευνας για τη σχεδιαστική αποκατάσταση των τοιχογραφιών σε συνεργασία με τις Ανασκαφές Ακρωτηρίου Θήρας (2008-2025). Για τη μελέτη και τη σχεδίαση τοιχογραφιών και βραχογραφιών της Εποχής του Χαλκού, τη σχεδίαση αρχαιολογικών ευρημάτων και την αποτύπωση ανασκαφικών τομών έχει επίσης συνεργαστεί με φορείς όπως «Η εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία», «Εταιρεία Στήριξης Σπουδών Προϊστορικής Θήρας», ΕΦΑ Βοιωτίας, ΕΦΑ Κυκλάδων, ΕΦΑ Ηρακλείου, ΕΦΑ Χανίων, «Γαλλική Σχολή Αθηνών», «Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης» και με πολλούς αρχαιολόγους ερευνητές στο πλαίσιο χρηματοδοτήσεων για αρχαιολογική έρευνα από το INSTAP. Σχέδιά του συνοδεύουν πολλά αρχαιολογικά άρθρα και δημοσιεύσεις. Το Διάστημα 2019-2025 έχει διδάξει ως Ακαδημαϊκός Υπότροφος στο Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης του ΠΑΔΑ. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται γενικότερα στη μελέτη και τη σχεδιαστική αποκατάσταση των τοιχογραφιών της Εποχής του Χαλκού, καθώς και στην πρόσληψη της αίσθησης του χρώματος μέσω της αναπαράστασης των τοιχογραφικών θραυσμάτων και της συμπλήρωσης της αποσπασματικής ζωγραφικής. Παράλληλα τον απασχολούν ζητήματα που αφορούν τη σχεδίαση και την αποκατάσταση των αρχαιολογικών ευρημάτων, καθώς και τη σχέση του σχεδιασμού με την αρχαιολογική ερμηνεία και την πρόσληψη του αποσπασματικού αρχαιολογικού αντικειμένου στη σύγχρονη εποχή.
