Whiskey Sour, Ι
Στον Ένοικο, στην Καλλιδρομίου, όπου η Βίκυ των Έξι αγόγγυστα σέρβιρε και ερωτευόταν, για ένα διάστημα και εντελώς απροϋπόθετα, κι ας λέει ο Μπιτσώρης, έπιναν όλοι τους η παρέα whiskey sour /ουίσκυ σάουρ. Όλη μας η ζωή είναι μια παρεξήγηση, θα έλεγε ο Beckett αν δεν το είχε ήδη πει ο Camus, οπότε ο Beckett μίλησε για τους δύο πόλους – πιάτο και καθίκι, αυτοί είναι οι δύο πόλοι, αυτή είναι η ζωή μας όλη. Όπως και να ’χει έπιναν όλοι τους, για ένα διάστημα, ουίσκυ σάουρ, από παρεξήγηση. Τους έβλεπα να πίνουν ουίσκυ σάουρ, εγώ, ο Οδυσσέας Γεωργίου, και τους άκουγα να μιλάνε, δεν κρυφάκουγα, άκουγα, μιλούσαν δυνατά, σχεδόν τρανταχτά, εκκωφαντικά, ιδίως από τις έντεκα μετά μεσημβρίαν και μετά, χαλούσαν κόσμο, ωρύονταν, όλοι τους και ταυτοχρόνως, ένα ντανταϊστικό συμβάν, αλλά ξεχαρβαλωμένο κι αυτό απ’ αυτούς διότι έτσι ήσαν αυτοί.
Στον Ένοικο, στην Καλλιδρομίου, όπου η Βίκυ των Έξι έλιωνε από ιδιοτελή πόθο και καρτερικά μετέφερε στο τραπέζι τους τα ουίσκυ σάουρ που ετοίμαζε με αταλάντευτο μεράκι ο Βαγγέλης, ο Λάμπρος Λιάγκος, λεπταίσθητος λόγιος πάντα ανιδιοτελής και έμπλεος φροντίδας για τους άλλους αλκοολικούς, σκάλισε έψαξε αναζήτησε ανακάλυψε και έφερε στον Βαγγέλη την εμβριθέστερη συνταγή για ουίσκυ σάουρ. «Πίνουνε που πίνουνε αυτή τη μαλακία, τουλάχιστον ας την πίνουνε σωστά», είχε πει ο Άνθρωπος Που Είχε Πιει Τον Κατάλογο.
Στον Ένοικο, στην Καλλιδρομίου, όπου η Βίκυ των Έξι βούρκωνε κατ’ ιδίαν και χαμογελούσε δημοσίως φέρνοντας στο τραπέζι τους για νιοστή φορά φιστικάκια και κράκερ, επιδεικνύοντας ολοένα και πιο προκλητικά και ολοένα και πιο ατελέσφορα το πλούσιο στήθος της μαζί με τον πλούσιο (νόμιζε! Πίστευε!) εσωτερικό της κόσμο, ο λεπταίσθητος λόγιος Λάμπρος Λιάγκος, καίτοι γαλλομαθής και ενίοτε γερμανομαθής, καίτοι αρνούμενος επί δύο δεκαετίες να μάθει και να εκφέρει έστω και ένα goodmorning, sweetie, έφερε τη συνταγή, την απόλυτη διατεινόταν, του ουίσκυ σάουρ, στα αγγλικά, μάλλον στα αμερικάνικα πρέπει να πούμε, και μάλιστα επιμελώς αντιγραμμένη με το ίδιο του το χέρι και με την πένα του, μια Sheaffer.
The whiskey sour is a mixed drink containing whiskey (often Bourbon), lemon juice, sugar, and optionally, a dash of egg white. With the egg white, it is sometimes called a Boston Sour. It is shaken and served either straight or over ice./ The traditional garnish is half an orange slice and a maraschino cherry./A notable variant of the whiskey sour is the Ward 8, which often is based either in Bourbon or rye whiskey, with both lemon and orange juices, and grenadine syrup as the sweetener. The egg white sometimes employed in other whiskey sours is generally not included in this variation./The oldest historical mention of a whisky sour prepared in the world comes from a newspaper published in Wisconsin in 1870. / In 1962, the Universidad del Cuyo published a story which cited a Peruvian newspaper called El Comercio de Iquique as indicating that Elliott Stubb created the "whisky sour" in 1872. El Comercio de Iquique was published by Modesto Molina between 1874 and 1879.
Στον Ένοικο, στην Καλλιδρομίου, όπου η Βίκυ των Έξι όλους τους ερωτεύτηκε με αλφαβητική σειρά (πρώτα τον Αρανίτση, κατόπιν τον Βακαλόπουλο, μετά τον Λάγιο, ύστερα τον Μπαμπασάκη, υστερότερα τον Παπαγιώργη, και τέλος, για κερασάκι, τον Σταθόπουλο), όλη η παρέα άρχισαν να πίνουν ουίσκυ σάουρ, και έμελλε να περάσουν ακριβώς δύο δεκαετίες, είκοσι χρόνια δρόμος, ώσπου να δημοσιοποιηθεί αυτό που εγώ, ο Οδυσσέας Γεωργίου, είχα ακούσει και ήξερα, διότι βροντοφώναζαν οι Έξι, ήδη από το χίλια εννιακόσια ενενήντα τρία.
«Ο Θ.Σ., ο εκκεντρικός ζωγράφος Λ.Ν., ο Ανώνυμος Άλλος και ο ταπεινός εγώ που σας ιστορώ, εγκαινιάσαμε το τελετουργικό να διαβάζουμε τις σελίδες του Εξώστη πίνοντας πάντα ουίσκι σάουρ, κάτω από μια ταμπέλα που τη φτιάχνουμε κάθε φορά με χαρτόνια και μαρκαδόρους και που λέει “Ατλάντικ”», επεσήμανε ο Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης, στις 13 Σεπτεμβρίου 2012 [αυτή είναι η σελίδα 67, με τίτλο «ΔΑΠΑΝΗΘΗΚΑ ΣΤΙΣ ΛΟΧΜΕΣ», του βιβλίου Το Αυτόματο του Θάνου Σταθόπουλου, ενός εκ των Έξι, ως γνωστόν. Το Αυτόματο εκδόθηκε στις εκδόσεις Γαβριηλίδης, και όπως έλεγε ο Thomas Pynchon, και θα αποδείξω εγώ, ο Οδυσσέας Γεωργίου, όλα συνδέονται].
Συνεχίζεται. Αύριο: Whiskey Sour, II
σχόλια