Στην Καλλιδρομίου τώρα!
Έχει ειπωθεί: η Πατησίων είναι η αιώνια σύζυγος, η Καλλιδρομίου είναι η θελκτική ερωμένη. Ο Αργύρης Μπακιρτζής συνήθιζε να παραλλάζει εκείνο το παλιό σύνθημα των Λυκόπουλων και των Προσκόπων «Πάντα Πρόθυμος για το Καλό», κι έλεγε, με φωνή βγαλμένη από το λησμονημένο πηγάδι που καραδοκούσε το θύμα του, «Καλλιδρομίου: Πάντα Πρόθυμη για τον Καυλό».
Έχει ειπωθεί: Καλλιδρομίου η καμωματού. Την έψαλλε ο Ηλίας Λάγιος. Την έκανε ταινία ο Χρήστος Βακαλόπουλος. Την κατοίκησε η Παλιοπαρέα. Τον Οδυσσέα Γεωργίου τον πήγε στην Καλλιδρομίου ο Παπαγιώργης. Ο Κωστής Παπαγιώργης. Μεγάλο κεφάλαιο της ζωής, της ελληνικής γραμματείας, κι αυτού εδώ του πονήματος. Μεγάλο κεφάλαιο, ο Κωστής Παπαγιώργης.
Έχει ειπωθεί: η Καλλιδρομίου είναι το Αιγαίον Πέλαγος μες στην Αθήνα. Είναι επίσης ο Δούναβης. Είναι μεθόριος.
Έχει ειπωθεί: στην Καλλιδρομίου έρχεσαι από την Θάσο κι από την Καβάλα κι από την Χίο με μηχανάκι, με μοτοσακό. Εμένα, έλεγε συχνά πυκνά, ο Οδυσσέας Γεωργίου, στην Καλλιδρομίου μ’ έφερε ο Παπαγιώργης. Κι εμένα, ο Βακαλόπουλος, έλεγε ο Μπακιρτζής. Πάντα με μηχανάκι, πάντα με μοτοσακό ερχόταν στην Καλλιδρομίου ο Μπακιρτζής.
Έστειλα μαντάτο στον Μπακιρτζή να στείλει ύλη. Έστειλε μαντάτο ο Μπακιρτζής πως στέλνει ύλη. Έστειλε ύλη ο Μπακιρτζής.
Με τους συναδέλφους των Χειμερινών Κολυμβητών, στις εξορμήσεις μας στο Αιγαίο– όχι και πολλές–, δεν μπορούσαμε να αποφύγουμε κάτι που μας έβγαινε τελείως αυθόρμητα, το να μιλάμε με στιχάκια. Έτσι λοιπόν, επιστρέφοντας από συναυλία στη Χίο, ετοιμάσαμε μια μικρή τελετή με τα στιχάκια που διαβάζετε στο δίφυλλο σεμιναρίου βιοενέργειας, στο οποίο, σημειωτέον, δεν πήρα μέρος – ούτε καν ψυχανάλυση δεν έχω κάνει ακόμη. Έτσι φθάνοντας στο χώρο υποδοχής του αεροδρομίου Θεσσαλονίκης απαγγείλαμε, τα στιχάκια αντί να αγκαλιάσουμε με αγάπη και τρυφερά τα τότε κορίτσιά μας που μας περίμεναν εκεί. Μας αντιμετώπισαν αμήχανα και μάλλον σα να κάναμε κάτι πολύ κρύο. Εγώ πάντα εκτιμώ πολύ αυτά τα στιχάκια.
1.
Μια ώρα αν σας στήσαμε
να ’στε επιεικείς
οφείλεται στη γαϊδουριά
της Ολυμπιακής.
2.
Και να λοιπόν που φθάσαμε
παιδιά στη Σαλονίκη
κι έχω στα στήθη μου χαρά
χαρά ουρανομήκη.
Γεια σας χαρά σας όμολφα
ωλαία κολιτσάκια
εμείς σας φέλνουμε άφθονα
απ’ τα νησιά δωράκια.
Ιδού λοιπόν που φθάσαμε
φίλοι μου τσικιτίτος
ας γίνουμε λοιπόν ξανά
ρεπίντσες τυρανίτος.
3.
Αυτή η σαχλαμάρα μας
δεν είναι σαχλαμάρα
σα σαχλαμάρα άρχισε
κι έμεινε σαχλαμάρα.
Όμως ποτέ δε μάθαμε
τί είναι σαχλαμάρα
ιδού λοιπόν το αίνιγμα
τί είναι σαχλαμάρα;
Συνεχίζεται. Αύριο: Τετελεσμένος Μέλλων
σχόλια