Δανείζομαι τον τίτλο γνωστού «ανθελληνικού» συγγράμματος για να δηλώσω -μια για πάντα- τα εξής:
Μου είναι απόλυτα αδιάφορο αν οι σημερινοί Έλληνες κατάγονται από τους αρχαίους, τους Αλβανούς ή τους Πετσενέγους. Όπως δεν κρίνω έναν άνθρωπο από το τι ήταν ο παππούς του - έτσι και με τους λαούς. Δεν υπάρχει κληρονομούμενη αξία (ίσως υπάρχει μόνο κληρονομούμενο βάρος - το κόμπλεξ του γιου ενός νομπελίστα). Οι άνθρωποι -και οι λαοί- κρίνονται από τα προσωπικά τους επιτεύγματα. Όλα τα άλλα είναι ρατσισμός: ανώτερες φυλές, αριστοκρατία κ.λπ.
Δεν καταλαβαίνω το θόρυβο που ξεσπάει (στην Ελλάδα) κάθε φορά που θίγεται αυτό το θέμα. Όλοι είμαστε ένα μείγμα από καταγωγές. Καθαρές φυλές δεν υπάρχουν. Η ταυτότητά μας είναι αυτό που εμείς φτιάχνουμε, ο τρόπος που αυτοπροσδιοριζόμαστε ατομικά, κοινωνικά και ιστορικά. Όσοι νιώθουν Έλληνες είναι Έλληνες, αδιάφορο τι γονίδια κουβαλάνε. Εκεί, για μένα, κλείνει το θέμα.
