Από το 1992 στο 1982 κι από κει στο 2002

Από το 1992 στο 1982 κι από κει στο 2002

Λογοτεχνία είναι να διασχίζεις τις δεκαετίες με προσευχές. Το ταξίδι στο χρόνο είναι εφικτό μονάχα με την Ποίηση και την Προσευχή. Ο Γιώργος Ιωαννίδης, εκ Βόλου, ποιητής, καλαθοσφαιριστής, αλιέας ολκής, αυτοβιογραφούμενος παρωδός του Σαχτούρη («Δεν έχω γράψει ποιήματα/ Δεν έχω γράψει ποιήματα/ Μόνο σαργούς/ Στα κύματα καρφώνω»), έλεγε στον Οδυσσέα Γεωργίου, «Οι Προσευχές είναι τα Blues του Πηλίου». Και παράγγελνε άλλο ένα εικοσιπενταράκι τσίπουρο. Από τον Bob Dylan στον Σωφρόνιο, and back again που έλεγε κι ο Andy Warhol.

Το 1992, προσευχόμασταν στον Ένοικο, στην Καλλιδρομίου, εμείς της μπάρας και οι άλλοι, οι Έξι, στο τραπεζάκι. Το 1982, προσευχόμασταν στο Blues στους Αμπελόκηπους που ήταν άλλο κόλπο τότε και δεν είχε εγκατασταθεί ακόμη στο μεγαλείο της Πανόρμου. Προσευχόμασταν και στον Μπερντέ στη Ζωοδόχου Πηγής, έχοντας απέναντί μας τον Τουταγχαμών όπου, μετά τις μπίρες, καταφεύγαμε για ουίσκια.  Στα δέκα χρόνια που μεσολάβησαν, από το 1982 στο 1992, προσευχηθήκαμε πολύ, μόνοι μας και με φίλους, χωρίς να το πολυλέμε, δεν υπάρχει λόγος να λες τέτοια πράγματα, είναι έσω θάλπος αυτά, είναι μύχια μαρκαρίσματα.

Λέγαμε, εκείνα τα δέκα χρόνια: Ευλογηθήκαμε να ακούσουμε Ιωάννη Σεβαστιανό, να πιούμε τον Αλφειό και τον Αξιό και τον Ευρώτα, να διαβάσουμε το Catcher in the Rye, που έμελλε να μεταφραστεί ηλεκτρολεττριστικά από την ποιήτρια Τζένη Μαστοράκη (Φύλακας στη Σίκαλη) και κοντά σαράντα χρόνια μετά, δώδεκα μετά το 2002, από την ίδια να ξαναμεταφραστεί και να γίνει Στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης, τι μεγαλείο, τι μέγκλα, τι προσευχή, να ξαναπιάνεις και να ξαναμεταφράζεις και να μας δωρίζεις τέτοιο δώρο!

Θα πούμε κι άλλα για το 1982. Θα πούμε πολλά και για το 2002, τότε, το 2002, που προσευχόμαστε νυχθημερόν και ερήμην όλων, σχεδόν όλων, με τον τότε Υποσμηναγό Όλεθρο, στο Ουζομαυσωλείον Καπετάν Μιχάλης, στην μικρή Οδό των Γραφομηχανών και της Ευγένειας της Κωμωδίας μας, όπου η προσευχή μας είχε σμίξει με την προσευχή του Neil Young που έλεγε Είμαι ο Ωκεανός/ το Γιγάντιο Αντιμάμαλο είμαι (Που ο Γυαλάκιας των Έξι, στον Ένοικο, το είχε παραφράσει αναπάντεχα έτσι: «Είμαι ο Από Γραφομηχανής Θεός»).

I'm not present/ I'm a drug that makes you dream/ I'm an aerostar/ I'm a cutlass supreme
In the wrong lane/ Trying to turn against the flow/ I'm the ocean/ I'm the giant undertow/ I'm the ocean/ I'm the ocean/ I'm the giant undertow

Συνεχίζεται. Αύριο: Μπακότερμα στα λάχανα