Κείμενο: Ειρήνη Κατσαρά - Φωτογραφίες: Ινώ Μέη
Φτάνεις στην Τεχνόπολη, πας τουαλέτα και βρίσκεις πεταμένο τεστ εγκυμοσύνης... ξέρεις ότι η βραδιά θα έχει μια περίεργη εσάνς, μια αύρα, ένα κάτι. Πόσο μάλλον, όταν θυμάσαι να ανακάλυψες ότι είσαι έγκυος σε τουαλέτες φαστφουντάδικου στο δρόμο προς Rockwave κάποια χρόνια πριν...
Σάββατο βράδυ, τέλη Ιουνίου και το Γκάζι από άποψη κόσμου δε το λες και στα καλύτερά του. Στην Τεχνόπολη βέβαια, όπου φιλοξενείτο το En Lefko Festival, υπάρχει κινητικότητα, αλλά όχι συνωστισμός. Λογικό, με τα περισσότερα φεστιβάλ της Αθήνας να «στριμώχνονται» μέσα σε μια μόλις εβδομάδα.
Καθόμασταν με την φίλη μου στο πλάι της σκηνής και μιλούσαμε για τους Deftones της Δευτέρας, ενώ ένας τύπος ακριβώς δίπλα έδειχνε αφενός να μην καταλαβαίνει τι λέγαμε, ωστόσο να παρακολουθεί τη συζήτησή μας με αμείωτο ενδιαφέρον. Λίγα λεπτά, αργότερα όταν ανέβηκε στη σκηνή, καταλάβαμε ότι ήταν ο Gramatik. Εκεί τα έσπασε και το κοινό έδειχνε να ευχαριστιέται κάθε λεπτό από το αμείωτο "Bluestep" ρυθμικό του vibe! Πραγματικά είχα να χορέψω έτσι σε συναυλία, από την Κάιλι Μινόγκ το 2007 στη Μαλακάσα.
Περιμένοντας πως και πως τον Boy George (ήταν ο λόγος που πήγαμε άλλωστε), ακούγαμε τη Jessica 6 από την πίσω σκηνή ευχάριστα μεν, αλλά ήταν το κατάλληλο «διάλειμμα» για ανεφοδιασμούς, άραγμα στα τραπεζάκια του καφέ και συζητήσεις. Η ώρα είχε φτάσει. Ο Boy George «γκράντε» όπως πάντα, με τα καπέλα του, με το μακιγιάζ του και με την καλύτερή του διάθεση, άφησε τους φωτογράφους να κάνουν τη δουλειά τους στα δύο πρώτα τραγούδια αντί για τρία που είθισται – he "changes his mind like the fucking wind' μας είπε χαρακτηριστικά ο tour manager- ανέβηκε στη σκηνή και έκανε το σόου που του ταιριάζει. Για την «περσόνα» του, για τα χρόνια του στη δισκογραφία, για την ηλικία του. Με νοσταλγική διάθεση, με σεμνότητα, λιτότητα, χωρίς κραυγαλέες συμπεριφορές και γραφικότητες. Chic σε όλα του, αν και η χαμηλή ένταση του ήχου – λόγω περασμένης ώρας υποθέτω - τον αδίκησε αρκετά.
Η συνέχεια έγινε με τον Aeroplane στα «ενδότερα» της Τεχνόπολης (Dance stage) με πιο ηλεκτρονικούς ήχους, όπου και λόγω κούρασης πήραμε τη σκυτάλη για το σπίτι. Στο σύνολό της, επιτέλους μια πραγματικά καλή διοργάνωση – όταν έχεις φάει χρόνια στη μάπα «ταλαιπωρία» με ουρές για να παρκάρεις, ουρές σε τουαλέτες, ουρές για μάρκες, ουρές για μπύρες κ.ά. (δεν ξεχνώ), κ. ά. (δεν ξεχνώ) - τα παρατηρείς αυτά. Πράγματι, ήταν η περίπτωση ενός καλοστημένου φεστιβάλ με ανθρώπινες συνθήκες και εξυπηρέτηση, ωστόσο ο ήχος της Τεχνόπολης θα είναι πάντα ένα πρόβλημα, παρά το εξαιρετικό Αθηναϊκό industrial location που προσφέρει.
Ένα φεστιβάλ που καλύπτει ένα ευρύτατο ηλικιακό φάσμα, αφού μπορείς να πάρεις μαζί το παιδί σου (με ωτοασπίδες πάντα), να κάτσεις στα τραπεζάκια και να απολαύσεις την συναυλία στο καθιστό εάν δεν αντέχεις πλέον ορθοστασίες κλπ.. Όπως πρέπει να είναι τα φεστιβάλ (και) στην Ελλάδα.
σχόλια