Η Στεφανία Γουλιώτη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Αισθάνομαι έντονα το «ανικανοποίητο», ψάχνω μια μορφή να με εμπνεύσει και να τρέχω πίσω της. Χρειάζομαι φωτισμένους ανθρώπους να τρέχω πίσω τους, να διψώ και να πίνω το νερό τους. Φωτο: Freddie F. / LiFO

Η Στεφανία Γουλιώτη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO

0

Ο πατέρας μου είναι Βολιώτης και η μητέρα μου Γαλλίδα με ρίζες στην Πολωνία, έξω από την Κρακοβία. Αλληλογραφούσαν επτά χρόνια, ήρθε στην Ελλάδα να συναντήσει τον πατέρα μου και έμεινε μόνιμα. Τώρα οι γονείς μου ζουν στο Βόλο, η μητέρα μου κάνει αγιογραφίες και ο πατέρας μου ψαρεύει.

• Το θέατρο ήρθε σε μένα με κάποιο τρόπο, δεν πήγα εγώ σ' αυτό. Επτά χρονών είχα δασκάλα θεάτρου στο σχολείο την Κυβέλη Μυράτ, και μου έδινε να παίζω ό,τι ρόλο μπορείς να φανταστείς. Θυμάμαι να έχω μεγάλο θράσος πάνω στη σκηνή, να κάνω ό,τι μου κατεβαίνει. Η Μυράτ μου έδινε αντρικούς ρόλους. Μάλλον θα ξενέρωνα αν μου έδινε ένα ρόλο πριγκίπισσας, για παράδειγμα.

• Μικρή ντυνόμουν νίντζα, γενικά το στοιχείο μου είναι νίντζα. Λίγο Kill Bill, αλλά βασικά νίντζα. Το καλύτερό μου ήταν στην Πενθεσίλεια του Πέτερ Στάιν, που ήμουν αμαζόνα.

• Πού με βρίσκεις, πού με χάνεις, πάνω σε δέντρα βρίσκομαι. Στην Επίδαυρο είμαι σκαρφαλωμένη συνέχεια πάνω στα δέντρα και κυρίως στο περίφημο δέντρο του Κουν, έξω από το θέατρο.

Παρασύρομαι πάρα πολύ από τους ανθρώπους, από τους πλατωνικούς έρωτες μέχρι τα επαγγελματικά. Με καθορίζουν οι άνθρωποι. Το μεγάλο μου είδωλο ήταν η Μελίνα Μερκούρη. Μετά από τη Μελίνα ψάχνω συνέχεια αντικαταστάτριες.

• Εκτός από νίντζα, το στοιχείο μου ήταν και ο αέρας, γι' αυτό στο λύκειο ήθελα να γίνω μετεωρολόγος. Μου άρεσαν οι αριθμοί, χανόμουν στον κόσμο των μαθηματικών. Πήγα δυο χρόνια στο Γεωλογικό, αλλά με έδιωξε η έλλειψη ενδιαφέροντος και πάθους όσων δίδασκαν.

• Με τη φωτιά έχω ένα πρόβλημα. Είμαι του πάθους, αλλά με τις πυρκαγιές του καλοκαιριού συγκλονίστηκα. Η εικόνα που με έχει ταράξει περισσότερο είναι η καμένη Ολυμπία. Τη θυμάμαι σαν παράδεισο. Χανόμουν μέσα στα δέντρα και με ψάχνανε. Εκεί για πρώτη φορά κατάλαβα ότι υπάρχει θεός στον κόσμο.

Η Στεφανία Γουλιώτη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Παρασύρομαι πάρα πολύ από τους ανθρώπους, από τους πλατωνικούς έρωτες μέχρι τα επαγγελματικά. Με καθορίζουν οι άνθρωποι. Το μεγάλο μου είδωλο ήταν η Μελίνα Μερκούρη. Φωτο: Freddie F. / LiFO

• Αποφεύγω εικόνες που μπορούν να με ταράξουν, γι' αυτό δεν βλέπω ειδήσεις. Εκτός από την Ολυμπία, η άλλη εικόνα που με συγκλόνισε ήταν ο βομβαρδισμός του Λιβάνου. Περίμενα να δω μια πόλη με μαύρους καπνούς και στάχτη, μια κόλαση. Και ήταν μια πανέμορφη μέρα πάνω στην πόλη, με τον ήλιο να πέφτει στη θάλασσα. Και όμως, κάτω υπήρχε τρόμος.

• Νιώθω ότι είμαστε λίγο άχρηστοι. Πρέπει να έρθει κάποιος από έξω, να μας δείξει πώς πρέπει να γίνονται τα πράγματα, να μας οργανώσει και να φύγει. Πώς έγινε με τους Ολυμπιακούς; Ήρθαν, μας έδειξαν, και το κάναμε τέλεια.

• Παρασύρομαι πάρα πολύ από τους ανθρώπους, από τους πλατωνικούς έρωτες μέχρι τα επαγγελματικά. Με καθορίζουν οι άνθρωποι. Το μεγάλο μου είδωλο ήταν η Μελίνα Μερκούρη. Μετά από τη Μελίνα ψάχνω συνέχεια αντικαταστάτριες.

• Αισθάνομαι έντονα το «ανικανοποίητο», ψάχνω μια μορφή να με εμπνεύσει και να τρέχω πίσω της. Χρειάζομαι φωτισμένους ανθρώπους να τρέχω πίσω τους, να διψώ και να πίνω το νερό τους. Μια τέτοια γυναίκα είναι η Μανταλένα Κρίπα.

• Νιώθω ετερόφωτη. Τώρα νιώθω πως έρχεται η φάση που το φίδι αλλάζει δέρμα. Είμαι μετέωρη ακόμη. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με κάνει να στέκομαι όρθια, στα πόδια μου. Θέλω να ξέρω τι, για να νιώθω πιο ασφαλής. Όμως έχει έρθει η ώρα να καταργήσω αυτές τις ασφάλειες.

Η Στεφανία Γουλιώτη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Πού με βρίσκεις, πού με χάνεις, πάνω σε δέντρα βρίσκομαι. Φωτο: Freddie F. / LiFO

• Στην Αντιγόνη του Βογιατζή πήγα με οντισιόν. Τα πήγα καλά μαζί του, πάντα έβρισκα το λόγο για τον οποίο έκανε ό,τι έκανε. Ήξερα ότι ο τρόπος του είναι ψυχοφθόρος, αλλά έβλεπα την ουσία, καταλάβαινα ότι κάτι προσπαθούσε να σπάσει μέσα μου. Γι' αυτό ήρθα και εδώ τώρα, στην παράσταση του Εθνικού. Ήθελα να το δω απέξω, μήπως καταφέρω να το σπάσω.

• Ο Βογιατζής σού δίνει την αφορμή να φύγεις από κοντά του με ένα υλικό πολύ δυνατό. Σου δίνει όλα τα εργαλεία. Ξέρεις τι θέλει ο Βογιατζής και δεν στο λέει. Θέλει όσα σου διδάσκει να τα σπάσεις, να πατήσεις πάνω τους και να φύγεις, να εκτοξευθείς. Την πρώτη μέρα στην Επίδαυρο πάλευα να βρω τη σημασία αυτών που μου διδάσκει, αλλά τη δεύτερη μέρα έγιναν αυτά βατήρας και έφυγα.

• Για την Ηλέκτρα δούλεψα με εγχειρίδιο Βογιατζή. Ο Στάιν είναι μεγάλος δάσκαλος στο κείμενο. Σου εξηγεί γιατί υπάρχει κάθε λέξη μέσα στο έργο, σου αποκαλύπτει την αρχιτεκτονική του αρχαίου κειμένου. Αλλά στην υποκριτική φέτος μου ζήτησε ό,τι πιο εύκολο είχα. Να του δώσω με τα πρόχειρα εργαλεία μου όλη την αρχιτεκτονική του κειμένου.

• Αντιστάθηκα στον Στάιν, με αποτέλεσμα οι σχέσεις μας να μην είναι οι καλύτερες. Μου ζητούσε αυτό που μπορώ να κάνω και δεν του το έδινα. Για προσωπικούς λόγους, αισθανόμουν ότι δεν μπορώ να του έχω εμπιστοσύνη.

• Μια εβδομάδα πριν ανέβει η Ηλέκτρα είχα τα χάλια μου, ήμουν εγκλωβισμένη εξαιτίας της αντίστασής που πρόβαλα απέναντί του. Μέχρι που ένας άνθρωπος που σέβομαι πολύ μου είπε ότι τον έχω χτίσει το ρόλο, πρέπει να ξεφοβηθώ και να απογειωθώ. Από την πολύ χαρά μου γι' αυτά που μου είπε, το έκανα.

Η μεγαλύτερη ευθύνη που έχω απέναντι στον εαυτό μου είναι να ξεμπλοκάρω από ιδέες, από πεποιθήσεις. Όπως ότι οι άνθρωποι δεν χωρίζουν ποτέ. Δεν το χωράει ο νους μου ότι δυο άνθρωποι που έχουν ερωτευθεί και ζήσει μαζί μπορεί κάποια στιγμή να χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου.

• Υπάρχει ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου που είναι μπερδεμένο και συγχυσμένο. Και κολλημένο σε παλιές ιστορίες. Δεν πάει πίσω το ερωτικό μου κομμάτι. Μένει πίσω.

• Η μεγαλύτερη ευθύνη που έχω απέναντι στον εαυτό μου είναι να ξεμπλοκάρω από ιδέες, από πεποιθήσεις. Όπως ότι οι άνθρωποι δεν χωρίζουν ποτέ. Δεν το χωράει ο νους μου ότι δυο άνθρωποι που έχουν ερωτευθεί και ζήσει μαζί μπορεί κάποια στιγμή να χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου. Έχω κρατήσει τις ίδιες κουρτίνες για να μου θυμίζουν έναν τέτοιο έρωτα.

• Καταλαβαίνω τους καινούριους έρωτες, αλλά είναι φούσκες. Αν αυτή η φούσκα κρατούσε λίγο περισσότερο, θα μπορούσε να με κάνει να χαλάσω τις πεποιθήσεις μου, να αφεθώ. Οι μικρές φούσκες παίρνουν αυτό που τους αξίζει και μετά σκάνε.

Η Στεφανία Γουλιώτη αφηγείται τη ζωή της στη LiFO Facebook Twitter
Δεν το χωράει ο νους μου ότι δυο άνθρωποι που έχουν ερωτευθεί και ζήσει μαζί μπορεί κάποια στιγμή να χαθούν ο ένας από τη ζωή του άλλου. Φωτο: Freddie F. / LiFO

• Ενώ έχω εύκαμπτο σώμα, κάνω απίστευτα πράγματα με τα χέρια και τα πόδια μου, έχω τρομερές εμμονές και δυσκαμψία στο νου. Δεν αλλάζω εύκολα. Κολλάω.

• Δεν τολμάω εύκολα τις αλλαγές, ούτε καν μια απλή μετακόμιση. Αυτό με τάραξε και στη σχέση μου με τον Βογιατζή, που προσπαθούσε να με κάνει να αλλάξω, να φύγω από τα γνωστά μου κανάλια, να μπω σε άλλα, μικρότερα ρυάκια.

• Στο μέλλον θέλω να κάνω οικογένεια, παιδιά, και οπωσδήποτε να παίξω έναν ρόλο τύπου Κill Bill.

• Η Ούμα Θέρμαν; Όχι, αυτή δεν είναι πρότυπό μου, έχω ανταγωνισμό μαζί της.

Οι Αθηναίοι
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Οι Αθηναίοι / Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Όλοι τη ρωτούν για τον Παύλο Σιδηρόπουλο όμως έχει ζήσει περισσότερα δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Eurovision, αισθάνεται περήφανη που μεγαλώνοντας κατέληξε να κάνει μόνο πράγματα που της αρέσουν. Έχει γυρίσει τον κόσμο με τον Στάθη Καλυβιώτη και τη μουσική τους, μόλις κυκλοφόρησε ένα βιβλίο για τα ταξίδια τους που μετράνε πια 25 χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ριάνα Κούνου

Οι Αθηναίοι / Ριάννα Κούνου: «Τους βλέπεις όλους να φοράνε μαύρα γιατί φοβούνται να ξεχωρίσουν»

Η σχεδιάστρια πίσω από το πολυτελές και ανερχόμενο brand Rianna+Nina, που έμαθε κάποτε στην Αθήνα τι πάει να πει «designer vintage», έχει μια περιπετειώδη ζωή να αφηγηθεί. Και όσο της αρέσει να είναι ανώνυμη στο Βερολίνο όπου ζει, τόσο απολαμβάνει το να κάθεται στην Ηροδότου στο Κολωνάκι και να τους χαιρετάει όλους.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σωκράτης Σωκράτους

Εικαστικά / Σωκράτης Σωκράτους: «Δεν έχω αίσθηση του φόβου, δεν καταλαβαίνω Χριστό άμα είναι να κάνω κάτι»

Μετακόμισε στην Αθήνα των '90s και δεν θέλησε να μείνει πουθενά αλλού, έβαλε τα κλάματα την πρώτη φορά που είδε από κοντά έργο του Τσαρούχη. Έχει σκηνογραφήσει πολύ για το ντόπιο θέατρο του οποίου δεν ήταν φαν κάποτε, έχει εκπροσωπήσει την Κύπρο στη Μπιενάλε της Βενετίας. Βρίσκεται στη μόνιμη συλλογή του Πομπιντού, συμφώνησε να συνεργαστεί με την Hermès για έναν χρόνο και το έκανε για δεκαπέντε. Κι είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Από το Μπανγκλαντές ως τη Μόρια και την Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Oliveya Myrah

Οι Αθηναίοι / Μπανγκλαντές / Μόρια / Αθήνα: Η απίστευτη ιστορία της τρανς πρόσφυγα Ovileya Myrah

«Για πολύ καιρό ο κόσμος μόνο έπαιρνε από μένα. Τώρα προσπαθώ κι εγώ να κερδίσω πράγματα, να νιώσω ότι έχω μια θέση»: Η διερμηνέας και ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα και σερβιτόρα στο Shamone είναι η Αθηναία της εβδομάδας. (Προσοχή: Το κείμενο περιλαμβάνει περιγραφές σεξουαλικής κακοποίησης και αυτοτραυματισμού.)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Μανώλης Παπουτσάκης

Οι Αθηναίοι / Μανώλης Παπουτσάκης: «Νομίζεις ότι το χαίρεται ο εστιάτορας που αγοράζει και πουλάει ακριβά;»

Χαρούπι και Δέκα Τραπέζια στη Θεσσαλονίκη, Pharaoh στην Αθήνα. Ένας σεφ με μεγάλες επιτυχίες στο παλμαρέ του μιλά για το τώρα της γαστρονομίας, εξηγεί γιατί η ελληνική κουζίνα σήμερα δεν έχει σχέση με αυτό που ήταν κάποτε και ανοίγει το θέμα που συζητάνε οι foodies: Το sitting στα εστιατόρια.
M. HULOT
Κ.atou: «Kάποιοι χαλάνε λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Οι Αθηναίοι / Κ.atou: «Kάποιοι ξοδεύουν λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Η DJ που έχει δει στο Ντιτρόιτ να ακούνε το set της δυο κουνέλια έμαθε πρόσφατα τι πάει να πει «τέκνο με κ», ενώ η πόλη που πιστεύει ότι έχει την καλύτερη ηλεκτρονική σκηνή τώρα δεν είναι το Βερολίνο. Έχοντας ταξιδέψει σε τόσα μέρη, είναι χαρούμενη που ζει στην Αθήνα, αλλά δεν μπορεί να μείνει στο κέντρο της.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Cara Hoffman, συγγραφέας, δημοσιογράφος

Οι Αθηναίοι / Cara Hoffman: Από κράχτης σε ξενοδοχείο του Σταθμού Λαρίσης, συγγραφέας best-seller

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, ζει στα Εξάρχεια. Εγκατέλειψε το σχολείο για να γυρίσει τον κόσμο και στα δεκαεννέα έφτασε στον σιδηροδρομικό σταθμό της Αθήνας απένταρη, πιστεύοντας ότι θα πιάσει δουλειά σε ελαιώνες. Αυτή η πόλη την έκανε «καπάτσα», «της πιάτσας», της έμαθε πώς να γράψει ένα μυθιστόρημα, τους «Κράχτες» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg.
M. HULOT
Πηνελόπη Γερασίμου

Οι Αθηναίοι / Πηνελόπη Γερασίμου: «Βαρεθήκαμε στα υπόγεια, η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως»

Η μουσική είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τη δουλειά της, τα τελευταία χρόνια καταγράφει με τον φακό της μερικά από τα πιο σημαντικά events της Aθήνας. Η φωτογράφος που γνωρίζει καλά πώς κινείται η νύχτα της πόλης ξέρει πως πια παίζουν και πάρτι στα οποία δεν «χωράει», γιατί εκείνοι που τα διοργανώνουν δεν θέλουν να τα μάθει.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Αντώνης Βαβαγιάννης: Ο κομίστας πίσω από τα «Κουραφέλκυθρα», που δεν είναι καν λέξη

Οι Αθηναίοι / Κουραφέλκυθρος: «Αν δεν σε μισήσουν οι φασίστες, τι κάνεις σε αυτήν τη ζωή;»

Ο Αντώνης Βαβαγιάννης, ο κομίστας πίσω από τα «Κουραφέλκυθρα», που κάποτε τα είχαν απορρίψει όλα τα έντυπα ενώ τώρα έγιναν ταινία στο Cinobo, λαμβάνει για τα πολιτικά του σκίτσα μηνύματα σύμφωνα με τα οποία κάθε εβδομάδα τα παίρνει από άλλο κόμμα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ