Το «Τζόκερ» είναι…

Το «Τζόκερ» είναι… Facebook Twitter
Είναι ο λευκός άντρας που χάνει τα προνόμιά του και μουρλαίνεται. Είναι ο κοινωνιοπαθής που κάνει μετάσταση στη βαριά ψυχοπάθεια. Είναι εγώ, εσύ, όλοι μας και κανένας συγχρόνως.
8

Δεν μπορώ να θυμηθώ άλλη ταινία στο πρόσφατο παρελθόν που να έχει προκαλέσει παγκοσμίως τέτοια ανταπόκριση, τόσες αντιδράσεις, τόσα σχόλια και τόσες ερμηνείες όσο το Τζόκερ. Και εν προκειμένω δεν πρόκειται για το αποτέλεσμα ενός μαγικά συντονισμένου μάρκετινγκ. Μήνες παιζόταν ολόκληρη «μανούρα» γύρω από την πρόσφατη ταινία του Ταραντίνο, αλλά τελικά οι αντιδράσεις του κοινού ήταν μάλλον χλιαρές και συγκαταβατικές, αν εξαιρέσει κανείς, φυσικά, την αποθέωση του Μπραντ Πιτ ως ημίθεου 56άρη.


Η ταινία, όμως, του Τοντ Φίλιπς με τον Χοακίν Φίνιξ χτύπησε κάποια φλέβα ή μάλλον πολλές φλέβες, προκαλώντας μια σειρά από ποικίλες και αντιφατικές μεταξύ τους αντιδράσεις και εκδηλώσεις σοκ, δέους, ενθουσιασμού, αποστροφής, καχυποψίας και αντανακλαστικού σνομπισμού, από τη στιγμή ειδικά που η δημοτικότητα της ταινίας κατοχυρώθηκε πανηγυρικά στο παγκόσμιο box office.

Από ένα σημείο και μετά, η ταινία άρχισε να λειτουργεί ως το γνωστό τεστ κηλίδων μελάνης Rorschach, ως το απόλυτο ψυχολογικό τεστ προσωπικότητας των ημερών μας. Κι αυτό δεν είναι κακό, ούτε βέβαια είναι κακό το γεγονός ότι έχουν σπεύσει ήδη τόσο πολλοί άνθρωποι (μισό εκατομμύριο εισιτήρια μέχρι στιγμής μόνο στη χώρα μας!) να το δουν και να προβάλουν πάνω του τις σκέψεις και τις ανησυχίες και τις κρίσεις τους – αισθητικές, ψυχολογικές, ιδεολογικές.

Ως σύγχρονο μανιφέστο κοινωνικού σχολιασμού, είναι η πιο αντιπροσωπευτική ταινία της εποχής μας. Ως επιφανειακός αχταρμάς «καυτών κοινωνικών ζητημάτων», είναι η πιο αντιπροσωπευτική ταινία της εποχής μας.

Η σύγχυση και η πανσπερμία ερμηνειών είναι ακόμα πιο φανερή στις απόψεις των κριτικών και μια πρόχειρη καταγραφή κατατάσσει την ταινία αυτομάτως στις πιο υψηλές θέσεις της λίστας με τις πιο «αμφιλεγόμενες» –και συνήθως, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, τις πιο ενδιαφέρουσες– ταινίες όλων των εποχών...


Το Τζόκερ είναι ταινία σύγχρονου αστικού τρόμου. Είναι μεταμοντέρνο γκραν γκινιόλ. Είναι μαύρη σάτιρα. Είναι κοινωνικό ψυχόδραμα. Είναι, κατ' ουσίαν, ένα ατόφιο μελόδραμα παλαιάς κοπής. Είναι μια ανούσια και κραυγαλέα άσκηση κανιβαλισμού ταινιών όπως ο Ταξιτζής και ο Βασιλιάς της Κωμωδίας, που δεν θα ξαναγίνουν ποτέ. Αναδεικνύει κρίσιμα ζητήματα ψυχικής υγείας. Ευτελίζει κρίσιμα ζητήματα ψυχικής υγείας. Είναι χοντρό προβοκάρισμα μεταμφιεσμένο σε μαζική ψυχαγωγία. Είναι ένα σύντομο μονόπρακτο που ξεχειλώνει και διαλύεται, επιχειρώντας να γίνει ταινία μεγάλου μήκους. Είναι μια σπουδή χαρακτήρα που κεντράρει στις πιο καίριες υπαρξιακές αναζητήσεις. Είναι μια σπουδή χαρακτήρα που εξοκέλλει σταδιακά στην αβάσταχτη κοινοτοπία. Είναι σαγηνευτικά μακάβριο. Είναι κακόγουστο, μονοδιάστατο, επιπόλαιο, τοξικό και κενό. Μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε τα τραγικά αδιέξοδα της κατάστασης στην οποία έχουμε περιέλθει στον ύστερο καπιταλισμό. Μας ρίχνει στάχτη στα μάτια.

Είναι απίστευτα γενναίο. Είναι τόσο κυνικά προμελετημένο, που δεν έχει τα άντερα όχι να βουτήξει αλλά ούτε και να κοιτάξει βαθιά στην άβυσσο. Είναι απείρως ριζοσπαστικό. Είναι ένα όργιο ναρκισσισμού με ψευδαισθήσεις μεγαλείου. Είναι μια συνταρακτική απόκριση στους χαλεπούς καιρούς μας. Είναι μια κάψουλα της αποπροσανατολισμένης και μη στοχευμένης οργής που σέρνεται ουρλιάζοντας στα social media. Ως σύγχρονο μανιφέστο κοινωνικού σχολιασμού, είναι η πιο αντιπροσωπευτική ταινία της εποχής μας. Ως επιφανειακός αχταρμάς «καυτών κοινωνικών ζητημάτων», είναι η πιο αντιπροσωπευτική ταινία της εποχής μας.

 
Είναι ένα στυλιζαρισμένο παραλήρημα. Είναι μια κραυγή απόγνωσης στο σκοτάδι. Είναι μια ιδιοφυής αναπαράσταση των φόβων και των ονείρων μας που έχουν σαπίσει και έχουν μετατραπεί σε καθημερινό εφιάλτη. Είναι κάτι που θα μπορούσαν να έχουν ονειρευτεί σε κακό λιώμα οι πρωταγωνιστές του Hangover. Ο ήρωας της ταινίας είναι το απόβλητο του συστήματος. Είναι η μνήμη, η συνείδηση και η εξέγερση ενός λησμονημένου λούμπεν προλεταριάτου. Είναι το εξωμήτριο του καπιταλισμού. Είναι ο δραπέτης από το άσυλο του νεοφιλελευθερισμού. Είναι απλώς ένας μοναχικός άντρας που σάλταρε λόγω βαριάς κρίσης μέσης ηλικίας. Είναι ο λευκός άντρας που χάνει τα προνόμιά του και μουρλαίνεται. Είναι ο κοινωνιοπαθής που κάνει μετάσταση στη βαριά ψυχοπάθεια. Είναι εγώ, εσύ, όλοι μας και κανένας συγχρόνως.


Το Τζόκερ είναι κάτι παραπάνω από μια ταινία. Μια ταινία είναι, μην τρελαθούμε κιόλας. Το Τζόκερ είναι συγχρόνως απονεύρωση και νοβοκαΐνη.


Οk, νομίζω ότι έχουν αραιώσει κάπως τα πλήθη εδώ στα κοντινά σινεμά των Αμπελοκήπων, πάω να στηθώ κι εγώ στην ουρά.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Στήλες
8

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

3 σχόλια
Η αριστουργηματική αυτή ταινία κατά την άποψή μου δείχνει πώς η κοινωνία αντί να είναι κοντά σε περιπτώσεις ανθρώπων που νοσούν τους παραγκωνίζει και τους εγκαταλείπει αβοήθητους.Δείχνει ότι για την εξουσία οι άνθρωποι είναι αριθμοί στατιστικών μετρήσεων, δεν έχουν σάρκα και οστά κι επομένως κανένα δικαίωμα σε περίθαλψη, φροντίδα, σε μια κανονική ζωή.Δείχνει πως αν σπέρνεις ανέμους θα θερίσεις (δικαίως) θύελλες.
Όπως και να έχει... είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις πως η Γκόθαμ Σίτυ έχει βασικά καλύτερο σύστημα υγείας από αυτό της Αθήνας. Πως φαίνεται πως η σεναριογράφοι του Χόλυγουντ δεν ξέρουν από πραγματική μιζέρια...
Τζόκερ ένας άνθρωπος που προσπαθεί να κάνει αυτό που επιθυμεί αλλά αποτυγχάνει , αρχίζει να το χάνει , να παθαίνει κατάθλιψη , να βασανίζεται με τους δαίμονες του , έτσι. Παίρνει όπλα και αρχίζει να σφυροκοπά!Ο Τζόκερ σκέφτηκε ότι απλά μπορεί να μην κάνει για αυτή την δουλειά που επέλεξε ή για χ,ψ, λόγους δεν είσαι για αυτό ρε άνθρωπε ;Επέλεξε κάτι άλλο..Φταίει ο κόσμος ;Φταίει ο καπιταλισμός ;Φταίει ο νεοφιλελευθερισμός ;ή το στραβό σου το κεφάλι που αδυνατεί να καταλάβει την πραγματικότητα στην οποία ζει ;Ξυπνάτε και πάψτε να ζείτε μέσα στο μυαλό σας.Πάψτε να έχετε όνειρα και αποκτήστε ΣΤΟΧΟΥΣ !Όσοι πετυχαίνουν στη ζωή έχουν στόχους όχι όνειρα , ο Τζόκερ είναι ένας ακόμα αποτυχημένος τύπος που ονειρεύεται , αποτυγχάνει και νομίζει ότι του φταίει όλος ο πλανήτης όπως ακριβώς κάνει ο αρθρογράφος.Για αυτό είναι μία εισπρακτική επιτυχία κόβει εκατομμύρια εισιτήρια , γιατί συμπάσχει στην αποτυχία των περισσότερων ανθρώπων. Που είναι είτε τα χρήματα είτε είναι μια ευτυχισμένα ψυχικά ζωή! Στον κόσμο που ζούμε κάνεις δεν σου χαρίζει τίποτα, όλοι θέλουν την μεγάλη ζωή, την απόλυτη ευτυχία , όλοι θέλουν αυτό που έχει ο διπλανός. Όταν λοιπόν έχεις δημιουργήσει κάτι τέτοιο στο μυαλό σου αλλά δεν το εκπληρώνεις. Τότε , αρχίζουν οι σκοτεινές σκέψεις να κάνουν την εμφάνιση τους.. τρέχουν σάν ορμητικό ποτάμι έτοιμο να σε κατασπαράξει.. τρέχεις μα δεν μπορείς να ξεφύγεις , κάτι χρειάζεται να κάνεις, αλλά δεν ξέρεις τι ; Μα μόνο η σκληρή δουλεία, η γνώση, η επιμονή και η αποφασιστικότητα μπορεί να σε σώσει μα εσύ( το γνωρίζεις καλά αλλά δεν θές) το αναβάλλεις για αύριο.. σήμερα άλλωστε προέχει η στιγμή, το τώρα , πριν μεγαλώσουμε , μα θα μεγαλώσεις. ΚΑΙ, το σκοτεινό ποτάμι θα επανέλθει τώρα που θα είσαι μεσήλικας αλλά τότε θα έχει περάσει η ώρα. Απόκτησε αυτοκυριαρχία πριν είναι πια αργά...
Πάψτε να έχετε όνειρα και αποκτήστε ΣΤΟΧΟΥΣ ! Όσοι πετυχαίνουν στη ζωή έχουν στόχους όχι όνειρα , Πηγή: www.lifo.grΑν όλοι οι άνθρωποι μαζί έθεταν ως ΣΤΟΧΟ μια αξιοπρεπή ζωή, και αυτό μέσα σε ένα υπάρχον σύστημα που εξαρτά την ευμάρεια των μεν από την φτώχεια ή την εξαθλίωση πολλών περισσότερων ατόμων, θα έπρεπε αυτόματα να αλλάξουν ΣΤΟΧΟ, να θέσουν ως πρωτεύοντα στόχο την ανατροπή του συστήματος. Αυτό κάποιοι το λένε απλά "όνειρο"...
Δεν πρέπει να κατάλαβες ουσιαστικά την ταινία. Το κύριο πρόβλημα του άρθουρ δεν ήταν ούτε ότι απολύθηκε απο την δουλειά του ούτε ότι δεν ήταν πλούσιος όλα αυτά ήταν δευτερεύοντα.
Πάψτε να έχετε όνειρα και αποκτήστε ΣΤΟΧΟΥΣ ! Πηγή: www.lifo.grΚι αν βαλω ΣΤΟΧΟ να εκπληρώσω τα ΟΝΕΙΡΑ; error 404; μπλε οθονη;Ευηχο αλλα ανουσιο, ενα ακομα τσιτατο του σελφ χελπ φατσοβιβλίου.Η Ανθρωπινη Υπαρξη είναι κοματι, ενα μοναχά τοσο δα κομάτι,πιο περιπλοκη και οι Ανθρωποι δεν είναι τζι-πι-ες και χανονται μερικες φορες αναμεσα στις δεκαετίες που περιφερονται. Αν ήταν δεν θα υπηρχαν Τεχνες, Λογοτεχνία, Ποιηση, Τραγούδι,Μουσικη, Καφενία, Μπαρ, Γηπεδα, Φιλοσοφία και Φλυαρία.
«Όσοι πετυχαίνουν στη ζωή έχουν στόχους όχι όνειρα»Επίσης, όσοι πετυχαίνουν στη ζωή τους, σημαίνει και πως κάποιοι άλλοι απέτυχαν. Ήταν δηλαδή λιγότερο τυχεροί.