Η μέρα που η μουσική θα ζωντανέψει ξανά

Η μέρα που η μουσική θα ζωντανέψει ξανά Facebook Twitter
Ο Dave Grohl επί σκηνής σε συναυλία των Foo Fighters
0



ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν εσείς είχατε κάνει τόσο πρόωρα σχέδια για το καλοκαίρι, εγώ όμως ήξερα ακριβώς πού θα γιόρταζα την αργία της 4ης Ιουλίου φέτος: σ΄ ένα τεράστιο χώρο έξω από την Ουάσιγκτον μαζί με την μπάντα μου τους Foo Fighters και γύρω στους 80.000 στενούς μας φίλους. Μ' αυτή τη μεγάλη συναυλία, επρόκειτο να γιορτάσουμε την 25η επέτειο από την κυκλοφορία του παρθενικού μας άλμπουμ...

Δυστυχώς όμως, με την πανδημία του κορωνοϊού, η ζωντανή μουσική κατάντησε πλέον να συμβαίνει σε μικρά, διόλου κολακευτικά παράθυρα όπου η εικόνα μοιάζει με υλικό security κάμερας και ο ήχος ακούγεται συμπιεσμένος και σπαστός σαν τις ανταποκρίσεις του Νιλ Άρμστρονγκ από την Σελήνη. Μην με παρεξηγείτε, κατάφερα να διαχειριστώ την μονοτονία της καραντίνας και γνωρίζω ότι όσοι δεν εργαζόμαστε σε νοσοκομεία είμαστε οι τυχεροί της υπόθεσης, όμως δεν μπορώ να μην νοιώθω μια ακόρεστη επιθυμία για ζωντανό, εκκωφαντικό, ιδρωμένο rock and roll, και μάλιστα όσο πιο γρήγορα γίνεται. Το είδος που κάνει την καρδιά σου να τρέχει, το σώμα σου να δονείται και την ψυχή σου να σκιρτά με πάθος.

Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να συγκριθεί με την ενέργεια και την ατμόσφαιρα της ζωντανής μουσικής. Αποτελεί επιβεβαίωση της ίδιας της ζωής η εμπειρία του να βλέπεις στην σκηνή τους αγαπημένους ερμηνευτές, με σάρκα και οστά, αντί για μια μονοδιάστατη εικόνα που ακτινοβολεί στην οθόνη σου καθώς έχεις χαθεί σε άλλη μια περιδίνηση στο YouTube αργά τη νύχτα. Ακόμα και οι πιο αγαπημένοι μας υπερ-ήρωες, δια ζώσης αποκτούν ανθρώπινη διάσταση.

Φαντάσου να βρισκόσουν στο Στάδιο Γουέμπλεϊ το 1985 για το Live Aid, την ώρα που βγαίνει στη σκηνή ο Freddie Mercury για να ξεκινήσει με τους Queen μια από τις πιο θριαμβευτικές ζωντανές εμφανίσεις όλων των εποχών (διάρκειας μόλις 22 λεπτών)...

Δεν ήταν απαραίτητα η μουσική μαγεία των Queen αυτή που έγραψε ιστορία εκείνη τη μέρα. Ήταν κυρίως ο σύνδεσμος του Freddie με το κοινό αυτός που μεταμόρφωσε ένα αχανές ποδοσφαιρικό στάδιο σε καθεδρικό του ήχου. Στο φως της ημέρας, έκανε 72.000 ανθρώπους να λειτουργούν ως όργανό του, με τον ίδιο να ενώνεται μαζί τους σε μια μεγαλειώδη αρμονική συμφωνία.

Η μέρα που η μουσική θα ζωντανέψει ξανά Facebook Twitter
Ο Freddie Mercury μπροστά στη λαοθάλασσα του κονού στο Live Aid του 1985.

Έχω περάσει όλη μου τη ζωή πηγαίνοντας σε συναυλίες και γνωρίζω καλά αυτό το συναίσθημα. Έχω γίνει χαλκομανία στην πρώτη σειρά, έχω παίξει αόρατα ντραμς στα αγαπημένα μου τραγούδια, έχω τσαλαπατηθεί στο πλήθος, έχω χαθεί χορεύοντας στο ρυθμό ενώ τα ντεσιμπέλ έφταναν σε επικίνδυνα για την ακοή επίπεδα. Με έχουν σηκώσει στα χέρια τους άγνωστοι κουβαλώντας με μέχρι την σκηνή μόνο και μόνο για να πετύχω από εκεί ψηλά την ιδανική ένδοξη βουτιά πίσω στα ιδρωμένα αλλά ασφαλή χέρια τους. Έχω τραγουδήσει μέχρι αφωνίας αγκαλιά με ανθρώπους που δεν γνώριζα και δεν θα ξαναέβλεπα ποτέ. Όλα αυτά για να γιορτάσω και να μοιραστώ αυτή την χειροπιαστή και βαθιά κοινωνική δύναμη της μουσικής...

Ένα βράδυ, πριν την συναυλία των Foo Fighters στο Βανκούβερ, ο μάνατζερ της περιοδείας μου ανακοίνωσε ότι το «Αφεντικό» το ίδιο, ο Bruce Springsteen βρισκόταν ανάμεσα στο κοινό (άμεση παράλυση νεύρων εκ μέρους μου). Παγωμένος από φόβο, αναρωτήθηκα πώς θα μπορούσα να παίξω ενώπιον αυτού του θρυλικού performer, διάσημου για τις επικές συναυλίες του που έφταναν τις τέσσερις ώρες. Με τίποτα δεν θα μπορούσα να ανταποκριθώ στις υψηλές προσδοκίες του! Λίγο αργότερα βέβαια, έμαθα ότι δεν είχε έρθει για να δει εμάς, αλλά την μπάντα που άνοιγε τη συναυλία (συντριπτική ταπείνωση εγώ), οπότε μου έφυγε ένα βάρος. Κουβεντιάσαμε όμως μαζί για λίγο πριν το live και αυτή η συνάντηση μου υπενθύμισε όχι μόνο τον άνθρωπο πίσω από τον υπερ-ήρωα αλλά και τον λόγο που εκατομμύρια άνθρωποι ταυτίζονται μαζί του: Επειδή είναι αληθινός.

Τρεις ώρες αργότερα, καθώς βρισκόμουν εξαντλημένος από τη συναυλία σ' ένα πάγκο στα αποδυτήρια, μουσκεμένος στον ιδρώτα, χτύπησε ξαφνικά η πόρτα. Ο Bruce ήθελε να μας χαιρετήσει. Είχε μείνει τελικά και για την δική μας εμφάνιση (το πηγούνι μου έπεσε και συνετρίβη στο πάτωμα από το δέος και τη συγκίνηση), και ήθελε να μας ευχαριστήσει και να μας συγχαρεί ειδικά για την επαφή που φαινόταν να έχουμε με το κοινό. Όταν τον ρώτησα από ποια θέση παρακολούθησε τη συναυλία, μου αποκρίθηκε ότι ήταν όρθιος κάτω μαζί με τον κόσμο. Εννοείται πως ήταν. Αυτός ο άνθρωπος δεν σταματά ποτέ να αναζητά αυτή τη σύνδεση.

Μερικές μέρες αργότερα, έλαβα ένα γράμμα από τον Bruce – χειρόγραφο σε επιστολόχαρτο ξενοδοχείου – στο οποίο μου εξηγούσε ξεκάθαρα αυτό το συναίσθημα: «Όταν κοιτάς από τη σκηνή τον κόσμο, θα πρέπει να βλέπεις τον εαυτό σου στο κοινό, όπως ακριβώς εκείνοι βλέπουν τον εαυτό τους σε σένα».

Η μέρα που η μουσική θα ζωντανέψει ξανά Facebook Twitter
Ο Bruce Springsteen στο Λονδίνο το 2016.

Όχι για να το παινευτώ, αλλά μπορώ να δηλώσω ότι εδώ και 25 χρόνια έχω την καλύτερη θέση στη συναυλία. Επειδή όντως σε βλέπω. Σε βλέπω να συμπιέζεσαι μπροστά από τη σκηνή. Σε βλέπω να παίζεις αόρατα ντραμς στα αγαπημένα σου τραγούδια. Σε βλέπω να σε σηκώνουν στα χέρια τους και να σε μεταφέρουν μέχρι τη σκηνή για να κάνεις μετά την ένδοξη βουτιά και να προσγειωθείς πίσω στην ιδρωμένη τους αγκαλιά. Βλέπω το vintage μπλουζάκι σου με το όνομα της μπάντας. Ακούω τα γέλια και τις κραυγές σου. Σε βλέπω την ώρα που δακρύζεις.

Σε έχω δει να χασμουριέσαι (ναι, για σένα το λέω) και σ΄ έχω δει να πέφτεις κάτω λιώμα στο μεθύσι. Σ' έχω δει να στέκεσαι αγέρωχα ενώ λυσσομανάει ο άνεμος ή μέσα στο πιο καυτό λιοπύρι ή σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν. Έχω δει ακόμα και κάποιους από εσάς να μεγαλώνετε και να γίνεστε γονείς, και να έρχεστε στη συναυλία με το παιδί στους ώμους.

Στο σημερινό κόσμο του φόβου και της ανησυχίας και της κοινωνικής απόστασης, δυσκολευόμαστε ακόμα και να φανταστούμε ότι θα μοιραστούμε ποτέ ξανά τέτοιες εμπειρίες. Δεν ξέρω πότε θα είναι ασφαλές και πάλι να τραγουδήσουμε σε μια συναυλία αγκαλιά, χέρι με χέρι, με τις καρδιές μας να τρέχουν, τα σώματα μας να πάλλονται και τις ψυχές μας να σκιρτούν από το πάθος για ζωή. Ξέρω όμως ότι θα το ξανακάνουμε, επειδή είμαστε αναγκασμένοι. Δεν είναι ζήτημα επιλογής. Είμαστε άνθρωποι. Έχουμε ανάγκη από στιγμές που μας επιβεβαιώνουν ότι δεν είμαστε μόνοι. Ότι μας καταλαβαίνουν. Ότι δεν είμαστε τέλειοι. Και, το πιο σημαντικό, ότι χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον.

Έχω μοιραστεί τη μουσική μου, τα λόγια μου, τη ζωή μου, με τους ανθρώπους που έρχονται στις συναυλίες μας. Κι εκείνοι έχουν μοιραστεί τη φωνή τους με μένα. Χωρίς το κοινό – αυτό το ακροατήριο που ιδρώνει και ουρλιάζει – τα τραγούδια μου θα ήταν απλά ένας ήχος. Μαζί όμως, είμαστε τα όργανα σ΄ έναν καθεδρικό ναό ήχων, που χτίσαμε μαζί νύχτα παρά νύχτα. Και είμαι σίγουρος ότι θα τον χτίσουμε ξανά.

Από το κείμενο του Dave Grohl, "The Day the Live Concert Returns" που δημοσιεύτηκε στο Atlantic.
Επιμέλεια: Δ. Πολιτάκης

Μουσική
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM
APON: «Δεν είναι θέμα συγκυριών, είναι θέμα αξίας το αν θα ξεχωρίσεις μέσα στο χάος της σημερινής μουσικής»

Μουσική / APON: «Όταν πήγα να δειγματίσω τα πρώτα μου τραγούδια, γελάγανε»

Η πρωτοφανής επιτυχία ενός νεαρού τραγουδοποιού που με το πρώτο άλμπουμ του προκαλεί πανδαιμόνιο στο ραδιόφωνο και στις μουσικές πλατφόρμες, ενώνοντας μουσικά ένα ετερόκλητο κοινό κάθε ηλικίας.
M. HULOT
H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ