Παρά τα πρόσφατα γυναικεία κινήματα του #MeToo και του #TimesUp, ο φεμινισμός παραμένει μια λέξη ταμπού, τουλάχιστον σε ορισμένες περιπτώσεις, τουλάχιστον εδώ πέρα.
Το να χαρακτηρίσεις ένα έργο, ακόμα και μουσικό, φεμινιστικό, είναι σαν να του προσδίδεις αυτομάτως μια «ταμπέλα προς αποφυγήν».
Στη σημερινή εποχή θα έπρεπε να ακούγεται γελοίο και με έναν τρόπο είναι. Δυστυχώς, όμως, ισχύει και το ότι γενικότερα δεν κοιτάμε πέρα από την πιο ακραία εκδοχή του.
Μερικές φορές έχω την εντύπωση ότι δεν έχουμε προχωρήσει από την Girl Power σαχλαμάρα των '90s που υιοθετήθηκε από τη riot grrrl σκηνή και σέρβιραν ως σλόγκαν οι Spice Girls για να καλύψουν την πιο συντηρητική πλευρά τους.
Η Tracey Thorn, ευτυχώς, δεν φοβάται τις λέξεις, δεν τις φοβόταν ποτέ. Εδώ που τα λέμε, από την εποχή των Marine Girls ήταν διαφορετική. Μια ψιλόλιγνη κοπέλα, πάντοτε συνειδητοποιημένη όσον αφορά τον κόσμο γύρω της, που προτιμούσε να μάθει να παίζει κιθάρα παρά να ασχολείται με κοριτσίστικα πράγματα – ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Στα 55 της, όμως, κανείς δεν περίμενε μια τόσο δυναμική επιστροφή. Στο Pitchfork έγραψαν ότι είναι το πιο καθοριστικό άλμπουμ στην 38χρονη καριέρα της. Στο Twitter της αφήνουν σχόλια σχετικά με το «Sister», ένα από τα πιο πολυσυζητημένα κομμάτια του «Record», που λένε ότι είναι σαν να ξανασυναντάει τη γυναίκα του «Protection».
Στο πανεπιστήμιο γνώρισε τον Ben Watt (γιο του τζαζίστα Tommy Watt) και γεννήθηκαν οι Everything but the girl εκεί γύρω στο 1982. Είχαν αρχίσει να βγαίνουν πριν φτιάξουν το συγκρότημα.
Ακόμη και τότε, στα πρώτα τους κομμάτια, η Thorn έγραφε θυμωμένους στίχους για τον τρόπο που οι μουσικοκριτικοί πατρονάριζαν το πρώτο της γκρουπ, επειδή αποτελούνταν από γυναίκες.
Δεν ήταν απλώς η φωνή των EBTG, όπως συμβαίνει σε διάφορα ντουέτα κατά καιρούς. Σε αυτό βοήθησε και το «Protection», η συνεργασία της με τους Massive Attack στο ομώνυμο άλμπουμ το 1994, που την έκανε ευρέως γνωστή και έβγαλε τους EVBT από την αφάνεια των '80s.
Tracey Thorn - Sister ft. Corinne Bailey Rae
Την ίδια χρονιά γνώρισαν ακόμα μεγαλύτερη δημοσιότητα με το «Missing» από το όγδοο άλμπουμ τους, το «Amplified Heart». Το «Missing» ήταν τεράστιο χιτ για την εποχή. Η επιτυχία άργησε να 'ρθει, αλλά άξιζαν κάθε λεπτό της.
Δεν ένιωθαν το ίδιο, όμως, και για την υπερπροβολή. Αρκετά χαμηλών τόνων και οι δύο, δεν ήθελαν η προσωπική τους ζωή να γίνεται πρωτοσέλιδο.
H Τhorn αρνήθηκε την πρόταση να συμμετάσχει σε μια καθοριστικής σημασίας για την καριέρα τους παγκόσμια περιοδεία ως support στους U2 το 1999. Αντίθετα, αποφάσισε να αφιερωθεί στην οικογένειά της. Είχε αποκτήσει με τον σύντροφό της δύο δίδυμες κόρες κι ένα αγόρι. Οι Everything but the girl παραμένουν ανενεργοί από τότε.
Σε συνεντεύξεις δηλώνει ότι ήταν κάτι για το οποίο δεν μετάνιωσε ποτέ. Στον νέο της δίσκο «Record», που κυκλοφόρησε πρόσφατα, αναφέρεται με αφοπλιστικό τρόπο στην επιλογή της: «Because Ι didn't wanted my babies until I wanted babies/ And when I wanted babies, nothing else would do but babies» τραγουδάει.
Το «Record» είναι το πέμπτο σόλο άλμπουμ της. Πρόκειται για «εννέα φεμινιστικά κομμάτια που τα σπάνε» όπως δήλωσε χαρακτηριστικά. Όντως τα σπάνε, δεν υπερβάλλει καθόλου.
Το «Record» είναι ένας synth pop δυναμίτης, χωρίς να είναι καθόλου νοσταλγικός ή διδακτικός. Μια εξαιρετική δουλειά και το πιο woke άλμπουμ σχετικά με γυναικεία ζητήματα που μπορείς να πετύχεις αυτήν τη στιγμή.
Είχε καιρό να κάνει δίσκο. Η προηγούμενη δουλειά της ήταν ένα ακίνδυνο χριστουγεννιάτικο άλμπουμ πριν από έξι χρόνια και το σάουντρακ για την ταινία «The Falling» το 2013.
Δεν είχε μείνει εντελώς αδρανής όλο αυτό το διάστημα. Εκτός από τη μουσική, έγραψε δύο αυτοβιογραφίες, όπως μαθαίνω, αρθρογραφούσε στο «New Statesman» και παρουσίαζε το «Today's Show» στο Radio 4. Έχει και μια πολύ αγαπησιάρικη εξάρτηση από το Twitter.
Στα 55 της, όμως, κανείς δεν περίμενε μια τόσο δυναμική επιστροφή. Στο Pitchfork έγραψαν ότι είναι το πιο καθοριστικό άλμπουμ στην 38χρονη καριέρα της. Στο Twitter της αφήνουν σχόλια σχετικά με το «Sister», ένα από τα πιο πολυσυζητημένα κομμάτια του «Record», που λένε ότι είναι σαν να ξανασυναντάει τη γυναίκα του «Protection».
Έντονα προσωπικά τα κομμάτια, μιλούν απροκάλυπτα για τον ρόλο των γυναικών στη σημερινή κοινωνία. Δεν βγαίνει για να πάρει κεφάλια. Αγγίζει πολλά θέματα, από την εφηβική μέχρι τη μέση ηλικία. Το κάνει με χάρη, χιούμορ, ωριμότητα και, κυρίως, καλή μουσική.
