Μπορεί να το σνομπάρουν τα μεγάλα μέσα, αλλά το ελληνικό χιπ χοπ (σε όλο το εύρος του, πέρα από κατηγορία και ασχέτως αν το θεωρείς ή όχι αξιόλογο) είναι πραγματικά μαζικό και όντως ενδιαφέρει το κοινό νεαρής (ή και πολύ νεαρής) ηλικίας. Πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλο ήχο, με εξαίρεση ίσως το νεοέντεχνο –το οποίο δεν είναι σίγουρα η μουσική που ακούει ο 15χρονος. Δεν είναι κάτι πρωτοφανές και δεν είναι και ελληνικό φαινόμενο, αν συγκρίνεις όμως τα views στο YouTube φαίνεται ότι είναι απλησίαστα δημοφιλές, ακόμα και με όλο το κράξιμο και την χουλιγκανική στιχομυθία στα σχόλια που είναι εντελώς γηπεδική. Η νεοελληνική καφρίλα σε όλο της το μεγαλείο, αλλά και μία ένδειξη του πόσο παθιασμένα ασχολούνται μαζί του όσοι το ακούνε. Όσο και να το περιφρονήσεις, όσο κριτικός και αν σταθείς απέναντί του, όσο και να το βρίσκεις ακατανόητα ελαφρύ, με στίχους που πολλές φορές φτάνουν στα όρια του γελοίου, δεν μπορείς να αγνοήσεις ότι υπάρχουν εξαιρετικές παραγωγές και ότι μέσα στο βόρβορο πετυχαίνεις και πολύ καλά κομμάτια.
YPO - Ελένη Βιτάλη
«Δρόμοι που χάθηκα / με σένα πλάι μου / δεν είσαι εδώ / σκιά που έφυγε / μέσα στη θύμιση / ήσουν εσύ...»
Προφανώς ο τίτλος αναφέρεται στο κομμάτι της Βιτάλη που έχει σαμπλάρει (η πρώτη στροφή από το τραγούδι «Δρόμοι που αγάπησα» του 1991 σε στίχους του Στέλιου Χατζημιχαήλ και μουσική του Γιώργου Σταυριανού). Είναι το πρώτο κομμάτι εδώ και καιρό που μιλάει για τον εαυτό του και η πρώτη παραγωγή (του Skive) που ξεφεύγει από το trap. Fans και haters κάνουν γιορτή στο YouTube.
Thanasimos - Είπες του Χάρου να με πάρει
Ένα κομμάτι του Θανάσιμου εκυριολεκτικά killer, νομίζω ότι είναι και το καλύτερο που άκουσα αυτή την εβδομάδα.
Inka – Να σου θυμίσω
Κάποτε ονειρευόμουν ένα ελληνικό κρατικό ραδιόφωνο της προκοπής που θα έπαιζε και τέτοια κομμάτια. Τώρα δεν ονειρεύομαι τίποτα γιατί το ραδιόφωνο έχει πεθάνει από καιρό (για μένα τουλάχιστον).
DJ.Silence - Zurnas Ft. Mpelafon, Dete, J Fyah
Σου αρέσουν δεν σου αρέσουν, τους μισείς ή τους λατρεύεις, σε όποια πλευρά κι αν ανήκεις, αυτή είναι πραγματικά λαϊκή μουσική του 2017. Αν δεν ράπαραν στα ελληνικά μπορεί και να ήταν χιτ.
Fischerspooner - Togetherness feat. Caroline Polachek
Νέο κομμάτι Fischerspooner σε παραγωγή του Michael Stipe (ναι, αυτός των REM) και φωνητικά της Caroline Polachek που σημαίνει ότι πάει για mainstream επιτυχία. Δεν είναι κακό.
Tierra Whack – Mumbo Jumbo
Είναι άγνωστο σε τι γλώσσα τραγουδάει, αλλά το κομμάτι είναι καλό. Η Tierra Whack είναι από τα ονόματα που θα παίξουν πολύ τους επόμενους μήνες και έχει όλα τα προσόντα για να γίνει huge.
DJ Cummerbund - Hey Trump!
O Eminem κάνει λεκτική επίθεση στον Τραμπ με ένα 5λεπτο freestyle στα 2017 BET Hip-Hop Awards και γίνεται χαμός από supporters. Το κομμάτι δεν λέει και πολλά από μουσικής άποψης, αλλά ήδη άρχισαν τα mashup και τα remix κι αυτή είναι μια μίξη με το Bulls on Parade των Rage Against The Machine. Και πάλι δεν σώζεται, αλλά απ’ το σκέτο είναι κάπως καλύτερο.
Brent Faiyaz – Lovely
Σόουλ μπαλάντα του Brent Faiyaz. Lovely όνομα και πράμμα.
Jonathan Bree - You're So Cool
Το βίντεο μου θύμισε το Eyes Without a Face του Georges Franju, ίδια αισθητική, ασπόμαυρο, με αναφορές στις μουσικές εκπομπές της τηλεόρασης των ’60s και κάποια βίντεο που η Lesley Gore τραγουδάει You Don’t Own Me. Το τραγούδι θα μπορούσε να κάνει επιτυχία στο ελληνικό ραδιόφωνο γιατί είναι απ΄αυτά που αρέσουν στο κοινό της Ελλάδας (μπορεί και να κάνει). Μελούρα, αλλά από την καλή.
Raye – Shhh
Αυτό το τραγούδι της Raye είναι μάλλον το καλύτερο που έχει πει και το πιο αδικημένο της και επειδή σ’ αυτή τη ζωντανή εκτέλεση καταλαβαίνεις ότι το αξίζει το hype, το Shhh είναι μια καλή ευκαιρία να συμπληρώσει αυτή τη λίστα. Είναι 19 χρονών.
