Η απαξίωση του βιβλίου από βιβλιοθήκες, κράτος και άλλους φορείς

Η απαξίωση του βιβλίου από βιβλιοθήκες, κράτος και άλλους φορείς Facebook Twitter
Εσείς διανοείστε να ζητήσετε για τη βιβλιοθήκη σας από τους μαραγκούς που κατασκευάζουν τα ράφια και τις πόρτες σας, τους ελαιοχρωματιστές, τους υδραυλικούς, να δουλέψουν τζάμπα για σας και να σας προσφέρουν δωρεάν τις πρώτες ύλες τους;
0

Στον τόπο μας πάντα η πνευματική εργασία και το πνευματικό έργο καθώς και τα υλικά παράγωγά τους, τα βιβλία, απαξιώνονται. 

Είναι γνωστός ο ενθουσιασμός με τον οποίο οικειοποιήθηκαν η Δεξιά, το ΠΑΣΟΚ και πολλοί οπαδοί τους τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό «κουλτουριάρης» για ανθρώπους της διανόησης στις αρχές της δεκαετίας του 1980, αλλά και η διάσημη ρήση υπουργού της Νέας Δημοκρατίας: «λαπάδες όπως οι ποιητές». Και πρόσφατα, από τελείως διαφορετικό χώρο, γκράφιτι με φράσεις όπως: «Nα πεθάνουν οι ποιητές». 

 

Αυτά λοιπόν έχουν να κάνουν με την περιφρόνηση, το μίσος και τον φόβο προς την κουλτούρα. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Πολλά τα ιστορικά παραδείγματα. 

 

Όμως, αυτό που επιθυμώ να σχολιάσω εδώ είναι η απαξιωτική στάση του κράτους, των θεσμών, των βιβλιοθηκών και άλλων φορέων στην πράξη σχετικά με το πνευματικό έργο. Η πνευματική εργασία συχνά δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια, ως εργασία δηλαδή που πρέπει να αμειφθεί όπως γίνεται με τα άλλα επαγγέλματα. Το ίδιο και τα υλικά παράγωγα της πνευματικής εργασίας, που είναι τα βιβλία.

 

Παραθέτουμε επιστολή που στείλαμε σε πρόεδρο σεβαστού μουσείου ο οποίος ζητούσε κάποια δωρεάν βιβλία για τη βιβλιοθήκη τους. Δεν ζητούσε πολλούς τίτλους, αλλά ήταν η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει. Γιατί έρχεται επιπλέον σε μια περίοδο που η πνευματική ιδιοκτησία των δημιουργών και των εκδοτών βάλλεται από τις προσπάθειες μεταρρύθμισης των νόμων, υπό την πίεση των πανεπιστημίων, των δανειστικών βιβλιοθηκών, του διαδικτύου κ.λπ. να αποκτούν χωρίς αντίτιμο έργα των δημιουργών, καθώς και από την αμηχανία του Υπουργείου Πολιτισμού σχετικά με το ζήτημα. Το θέμα μας εδώ όμως είναι η βαθιά ριζωμένη νοοτροπία σύμφωνα με την οποία θεωρείται αυτονόητη πλέον η προσπάθεια να αποκτούν δωρεάν το μοναδικό προϊόν που πιστεύουν ότι δεν έχει τιμή και χρηματικό αντίκρισμα: το βιβλίο και το πνευματικό έργο των δημιουργών. Στην επιστολή θέτουμε με αφελή τρόπο κάποιες πολύ σοβαρές ερωτήσεις:

 

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ

 

Αξιότιμοι ...,

 

Μας ζητήσατε να σας προσφέρουμε δωρεάν κάποια βιβλία των εκδόσεών μας για τη βιβλιοθήκη σας.

 

Αντιλαμβανόμαστε την πενία των βιβλιοθηκών.

 

Παρακαλούμε να εκτιμήσετε από την πλευρά σας την πραγματικότητα των εκδοτών και των συγγραφέων, που τους ζητάτε να χορηγήσουν την εργασία τους και το προϊόν τους. Για κάποιον ανεξερεύνητο αλλά βαθύτατο λόγο, από το απώτατο παρελθόν –και δεν ευθύνεται η κρίση για αυτό– το βιβλίο στην Ελλάδα είναι το μόνο προϊόν που θεωρείται ότι μπορεί να ζητείται από το κράτος, τα ιδρύματα και άλλους φορείς δωρεάν. 

 

Δηλαδή, οι παραγωγοί του βιβλίου δεν πληρώνουν στοιχειοθεσίες, μεταφράσεις, χαρτί, εργαστήρια, διορθωτές, επιμελητές, βιβλιοδέτες, υπαλλήλους, λογιστές, διανομείς, δικαιώματα, ενοίκια, τηλέφωνο, ΙΚΑ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.ά.; Δεν φορολογούνται; Δεν πληρώνουν ΦΠΑ; 

 

Και οι συγγραφείς δεν θα αμειφθούν για το πνευματικό τους έργο; Δεν πρέπει και αυτοί να φάνε; Να έχουν στέγη, να πληρώνουν το ηλεκτρικό τους; Έστω να έχουν ένα έσοδο για να βελτιώσουν τα παραπάνω; Στην Ελλάδα η πνευματική εργασία πάντα περιφρονείται ως τέτοια και ζητείται να αποκτηθεί δωρεάν από τους φορείς, από τα σχολεία και από τις βιβλιοθήκες, κυρίως όμως οι τελευταίες θα έπρεπε ακριβώς να μην απαξιώνουν το πνευματικό έργο των δημιουργών ούτε και την υλοποίησή του υπό μορφή βιβλίου από τους εκδότες. 

 

Εσείς διανοείστε να ζητήσετε για τη βιβλιοθήκη σας από τους μαραγκούς που κατασκευάζουν τα ράφια και τις πόρτες σας, τους ελαιοχρωματιστές, τους υδραυλικούς, να δουλέψουν τζάμπα για σας και να σας προσφέρουν δωρεάν τις πρώτες ύλες τους; 

 

Ας σοβαρευτούμε πλέον. Είμαστε στο επάγγελμα 38 χρόνια και αυτή η απαξίωση ισχύει από τότε που ξεκινήσαμε, χωρίς την οικονομική κρίση ή και με αυτήν, καθώς και με κάθε κυβέρνηση, δεξιά, κεντρώα ή αριστερή. 

 

Είμαστε διατεθειμένοι να σας διαθέσουμε τους τίτλους που ζητάτε με ένα υψηλό ποσοστό έκπτωσης, π.χ. 35% ή και 40%. Αυτό γίνεται σε όλες τις πολιτισμένες χώρες. 

 

Ευχαριστούμε για την προσοχή.

 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ

 

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Σταύρος Πετσόπουλος

Εκδότης

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η έμφυλη βία μάς αφορά όλους και απαιτεί σύγχρονες, συμπεριληπτικές λύσεις

Guest Editors / «Η έμφυλη βία μάς αφορά όλους και απαιτεί σύγχρονες, συμπεριληπτικές λύσεις»

Ο πρώην δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης γράφει για τον περιορισμό της δράσης του Δημοτικού Κέντρου για την Καταπολέμηση της Έμφυλης Βίας και των Πολλαπλών Διακρίσεων, το οποίο ιδρύθηκε το 2022.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Καλά, πάλι για τη ραπ θα λέμε;

Guest Editors / «Γιατί απαιτούμε από τη ραπ να είναι κάτι άλλο από αυτό που όντως είναι;»

Το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού που ήρθε σε επαφή με τη ραπ τα τελευταία χρόνια ξαφνικά ανακάλυψε, ομολογουμένως με άσχημο τρόπο, τι ήταν αυτό που προηγουμένως εκθείαζε ως ποίηση του περιθωρίου.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
Πατριαρχία: Το κλειδί είναι το πέρασμα από τη μάτσο κυριαρχία σε υγιείς αρρενωπότητες

Guest Editors / Πώς μπορούν οι άντρες να γίνουν σύμμαχοι στον αγώνα ενάντια στην πατριαρχία;

Η G-All (Gender Alliance Initiative - Η Συμμαχία των Φύλων) μιλά για την πατριαρχία ως «ένα κυρίαρχο σύστημα σκέψης και πράξης», σε μια περίοδο ραγδαίας αύξησης εκτεταμένων μορφών βίας σε όλους τους τομείς της ζωής.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΟΣΜΑΤΟΣ & ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪ́ΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Ο Γιάννης και η φασολιά

Guest Editors / Ο Γιάννης και η φασολιά

Τέλη ’70, Αθήνα. Ένας νεαρός βουτάει στην ποίηση στη βιβλιοθήκη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Οι στίχοι του Γιάννη Κοντού τον αγγίζουν. Χρόνια μετά, ως συγγραφέας πια, δημιουργεί μια λογοτεχνική σχέση που κρατά δεκαετίες, ανάμεσα σε εκδοτικούς οίκους, ταβέρνες και πρωινά τηλεφωνήματα.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ
Βιωσιμότητα και συλλογικές φαντασιώσεις 

Γεύση / Μπορεί η υψηλή γαστρονομία να είναι πράγματι βιώσιμη;

Βραβευμένα εστιατόρια, που αποτελούν το όνειρο πολλών foodies, καυχιούνται για τις βιώσιμες πρακτικές τους, την ίδια στιγμή που κάποιες «λεπτομέρειες» για τη λειτουργία τους τείνουν να αποσιωπούνται από τη βιομηχανία της εστίασης.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ