Το κορίτσι που κόπηκε άγαρμπα από την αφίσα του Φεστιβάλ Καννών με την Ανιές Βαρντά

Έχουμε μπει πλέον στον ρυθμό του φεστιβάλ των Καννών καθώς αυτή την εβδομάδα παρουσιάστηκε το μεγαλύτερο μέρος του φετινού προγράμματος, ενώ νωρίτερα έγινε η αποκάλυψη της αφίσας, ενός φόρου τιμής στην Ανιές Βαρντά που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγο καιρό.

Οι Κάννες έδειξαν γρήγορα αντανακλαστικά, πιθανότατα πέταξαν στα σκουπίδια την αφίσα που δουλευόταν ως τότε και αποφάσισαν να τιμήσουν τη μοναδική γυναίκα δημιουργό που συνδέθηκε με τη νουβέλ βαγκ, ακολούθησε έναν εντελώς ανεξάρτητο δρόμο στη συνέχεια και έφτασε ακόμη και κοντά στο Όσκαρ, λίγο πριν από το τέλος της καριέρας της.

Η φωτογραφία που επέλεξε το φεστιβάλ για να χρησιμοποιήσει ως βάση για την αφίσα του δεν ήταν δύσκολο να βρεθεί – άλλωστε δεν υπήρξε και καμία πρόθεση απόκρυψής της.

Είναι από τα γυρίσματα της πρώτης ταινίας που γύρισε η Βαρντά, του La Pointe Courte(1955), με την ίδια ψηλά σε μια πλατφόρμα να πατά στην πλάτη του Κάρλος Βιλαρντεμπό, βοηθού σκηνοθέτη της ταινίας.

Η ξαφνική αναφορά του ονόματός της, έστω και σε λίγα tweets, είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει η κινηματογραφική κοινότητα, με αφορμή το άγαρμπο κόψιμό της από την αφίσα των Καννών, κάτι για το οποίο το φεστιβάλ δεν δικαιολόγησε ως σήμερα.

Το background έχει αντικατασταθεί από τους χρυσαφείς τόνους που δημιουργεί στη θάλασσα το πορτοκαλοκίτρινο χρώμα του σούρουπου, μια απαστράπτουσα ακτή που συνειρμικά μας οδηγεί στην Κρουαζέτ, το μέρος όπου για 10 μέρες τα φλας κάνουν υπερωρίες.

Η Βαρντά και η κάμερά της βρίσκονται σχεδόν στον ουρανό, η ίδια είναι το τελευταίο κομμάτι ενός παζλ, της ομαδικής δουλειάς που απαιτείται δηλαδή για να βγει σωστά ένα πλάνο, σε μια περίοδο που το να κατέχει μια γυναίκα αυτήν τη θέση ήταν σπάνιο.

Εδώ βέβαια δεν υπάρχει πολυπληθές crew, αλλά μόλις δύο συνεργάτες. Οι Κάννες αδίκως προτίμησαν να κρατήσουν τον ένα.

Η αυθεντική φωτογραφία με της Ανιές Βαρντά ανεβασμένη στην πλάτη του Κάρλος Βιλαρντεμπό, βοηθού σκηνοθέτη της ταινίας. Το κορίτσι με την κλακέτα που προδίδει και τον τίτλο της ταινίας λέγεται Ζαν Βιλαρντεμπό.

Η αφίσα του φετινού φεστιβάλ των Καννών.

Το κορίτσι με την κλακέτα που προδίδει και τον τίτλο της ταινίας λέγεται Ζαν Βιλαρντεμπό, γαλλο-πορτογαλικής καταγωγής, και μάλλον έκοβε τη θέα της θάλασσας, «γέμιζε» περισσότερο το πόστερ ή φορούσε πολύ κοντό σορτσάκι.

Το όνομά της ανασύρθηκε από τα άδυτα του Διαδικτύου χάρη σε μια σειρά από κουβέντες στο Twitter και επιβεβαιώθηκε από πολλαπλές πηγές.

Πρόκειται για τη σύντροφο του Κάρλος και αναφέρεται στα credits της ταινίας της Βαρντά ως script-girl, στο πρώτο από τα λίγα που βρίσκουμε γι' αυτήν στο IMDb και, όπως φαίνεται, δεν αντιπροσωπεύουν τη συνεισφορά της στα έργα του συντρόφου της.

Το highlight φαίνεται να είναι το σεναριακό credit που έχει στη μοναδική ταινία μυθοπλασίας που γύρισε ο Κάρλος Βιλαρντεμπό, τα Απομονωμένα Νησιά του 1965, με θέμα το ταξίδι ενός θαλασσοπόρου τον 19ο αιώνα σε ένα άγνωστο μέρος όπου βρίσκει τη μοναδική κάτοικό του, μια γυναίκα η οποία ζούσε με τον πατέρα και τον αδερφό της (που έχουν πεθάνει) και παραμένει πεισματικά σε ένα σύμπλεγμα νήσων, με τους δυο τελικά να δημιουργούν έναν σύγχρονο παράδεισο.

Στα γυρίσματα της πρώτης ταινίας της Ανιές Βαρντά με τίτλο «La pointe courte», 1955.

Ο Κάρλος έχει μεγάλη φιλμογραφία, αλλά ειδικεύτηκε σε εκπαιδευτικά ή ενημερωτικά φιλμ, ενώ κατά καιρούς γυρνούσε ντοκιμαντέρ για θέματα που τον ενδιέφεραν.

Σε πολλά από αυτά, μπορεί κάποιος να διαπιστώσει με μια πρόχειρη έρευνα ότι η Ζαν συμμετέχει με διάφορους τρόπους, από κείμενα συνοδευτικά (αφού πολλά φιλμ προορίζονταν για μουσεία) μέχρι και σχολιασμό όπως έκανε στο Le Corbusier, ένα ντοκιμαντέρ για τον Eλβετό αρχιτέκτονα που έγινε για λογαριασμό πανεπιστημίων και συνοδεύεται από τη μουσική του Ιάννη Ξενάκη!

Κάποια από τα συνοδευτικά κείμενά των ταινιών του συντρόφου της βρίσκονται σε βάσεις δεδομένων διεθνών βιβλιοθηκών, όπου την τεκμηριώνουν ως συγγραφέα, ενώ άλλα εκπαιδευτικά φιλμ στα οποία τη βρίσκουμε ως συνεργάτη είναι το Une statuette (1971), μια παρατήρηση ενός προ-κολομβιανού αγαλματιδίου που βρίσκεται στο Λούβρο, και το 10λεπτο La petite cuillère (1960) με θέμα ένα ιερό κουτάλι των αρχαίων Αιγυπτίων που χρησιμοποιούνταν για να κρατά ανοιχτά τα μάτια των νεκρών στο ταξίδι τους στον άλλο κόσμο.

Μαζί με τη φωτογραφία που ενέπνευσε τις Κάννες, υπάρχουν δύο ακόμη από το φιλμ της Βαρντά που διακρίνεται η Βιλαρντεμπό, ενώ δεν διευκρινίζεται σε κάποιο site αν ζει σήμερα ή όχι – ο Κάρλος πάντως φαίνεται πως βρίσκεται εν ζωή στα 92 του.

Η ξαφνική αναφορά του ονόματός της, έστω και σε λίγα tweets, είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει η κινηματογραφική κοινότητα, με αφορμή το άγαρμπο κόψιμό της από την αφίσα των Καννών, κάτι το οποίο το φεστιβάλ δεν δικαιολόγησε ως σήμερα.