«Νεκρός Νικ - Απέθαντοι Μπελάδες»: ένα εντελώς αλλιώτικο παιδικό βιβλίο

«Νεκρός Νικ - Απέθαντοι Μπελάδες»: ένα εντελώς αλλιώτικο παιδικό βιβλίο Facebook Twitter
Μπορεί ο τίτλος «Νεκρός Νικ» να ακούγεται κάπως, όμως τα παιδιά σήμερα είναι εξοικειωμένα με τη μακάβρια λογοτεχνία και κινηματογραφία.
0

Ήταν, μου λένε, να ολοκληρωθεί και να εκδοθεί ο «Νεκρός Νικ» καιρό τώρα, τους πρόλαβαν όμως οι εξελίξεις με την όξυνση του προσφυγικού μετά το '15, καθώς ο Γιώργος είχε –και εξακολουθεί να έχει‒ ενεργό εμπλοκή ως αλληλέγγυος.

Όπως και στο προηγούμενο βιβλίο τους, «Ο Αυλητής και Παππουλάνθρωπος – Θρύλοι και ξωτικά του Αιγαίου» (δύο μέρη, βραβευμένο από τη λίστα White Ravens της Νεανικής Βιβλιοθήκης του Μονάχου), έτσι κι εδώ επιχειρούν μια μοντέρνα ματιά στη λαογραφία των τόπων τους, προσεγγίζοντας χιουμοριστικά μια σειρά σκοτεινές δοξασίες και ιστορίες-θρίλερ που λειτουργούσαν ως φόβητρα. Ιδού τι λένε οι ίδιοι για το εγχείρημά τους:


Γιώργος Τυρίκος-Εργάς

«Μπορεί ο τίτλος "Νεκρός Νικ" να ακούγεται κάπως, όμως τα παιδιά σήμερα είναι εξοικειωμένα με τη μακάβρια λογοτεχνία και κινηματογραφία. Στα παιχνίδια τους θα δεις πολλές φορές να γίνονται ζόμπι, ακέφαλοι, βρικόλακες, φαντάσματα, τέρατα κ.λπ. Δεν πρόκειται, άλλωστε, για μια κανονική ιστορία τρόμου αλλά για ένα μυθιστόρημα με έντονο το σατιρικό στοιχείο, χιουμοριστικό, γλυκόπικρο, αλληγορικό και ταυτόχρονα πολιτικό.

Όλα τα πιτσιρίκια του χωριού (σ.σ. το Ρεπανίδι της Λήμνου, ένα υπαρκτό χωριό και πατρίδα του Κώστα!) μαζεύονται κάθε βράδυ στο νεκροταφείο. Ξυπνούν τότε και οι νεκροί που είναι θαμμένοι εκεί, οι παππούδες τους δηλαδή, βγαίνουν από τα μνήματα με την παιδική τους μορφή και σχηματίζουν μαζί με τα ζωντανά παιδιά μια μικροκοινωνία, με όλα τα καλά αλλά και τα προβλήματα που μπορεί να έχει μια μικροκοινωνία ή μια κοινότητα.

Μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχουν αναλογίες με την προσφυγική κρίση που ζήσαμε και τους αγώνες που κάναμε κάποιοι άνθρωποι εδώ στη Λέσβο και στα άλλα νησιά κόντρα στη μισαλλοδοξία, τη βαρβαρότητα και την υποκρισία

Υπάρχει, φυσικά, και ο κλασικός κακός, ο Κορβίνος, που θέλει ντε και καλά να γυρίσουμε "πίσω στις παραδόσεις μας", βεβαίως όπως αυτός τις εννοεί – ένας τύπος άκρως συντηρητικός, ψιλοφασιστάκος, ψιλονοσταλγός, κάπως έτσι τον έχουμε σκιαγραφήσει! Είναι επίσης ισχυρός, όντας απέθαντος, κι έχει φτιάξει τη δική του κλίκα, στην οποία συμμετέχουν ο πρόεδρος της κοινότητας, ο παπάς, ο δασάρχης, τα κεφάλια του τόπου κοντολογίς, που τον ακολουθούν γιατί έχουν μυριστεί δύναμη ‒ άλλωστε, τους έχει τάξει ήδη μεταφυσικά ανταλλάγματα.

Υπάρχουν, βέβαια, στο βιβλίο κι άλλοι χαρακτήρες, όπως οι ποντικορεμπέτες, τρεις μόρτηδες ποντικοί, η μάγισσα Μπερδεκεμπέρδε, ένας στρατός από σκιάχτρα, ένας τύπος που μεταστρέφεται απ' όσα βλέπει και μεταπηδά από τους κατέχοντες στους "αντάρτες" κ.ά.

«Νεκρός Νικ - Απέθαντοι Μπελάδες»: ένα εντελώς αλλιώτικο παιδικό βιβλίο Facebook Twitter

Κάποια στιγμή, λοιπόν, τα νεκρά παιδιά συμμαχούν με τα ζωντανά, ώστε να ανατρέψουν τον Κορβίνο, που έχει μεγαλεπήβολα σχέδια και θέλει να βάλει χέρι και στο χωριό, δηλαδή στον κόσμο των ζωντανών. Πρόκειται ουσιαστικά για μια μάχη ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο, το κατεστημένο και τη νέα γενιά, τη γελοιοποίηση των αρχόντων και των πραγμάτων που τους κάνουν ανεπιθύμητους, για ένα παιχνίδι ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, τη ζωή και τον θάνατο επίσης.

Το όλο δράμα κορυφώνεται με μια ένοπλη, τρόπον τινά, αντιπαράθεση, δοσμένη με χιουμοριστικό τρόπο, έναν ξεσηκωμό όπου τα παιδιά ταμπουρώνονται στον λόφο της Πεπονιάς, χτίζοντας ενός είδους κάστρο για να αντιμετωπίσουν τις πάνοπλες, στοιχειωμένες ορδές του Κορβίνου!

Ναι, μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχουν αναλογίες με την προσφυγική κρίση που ζήσαμε και τους αγώνες που κάναμε κάποιοι άνθρωποι εδώ στη Λέσβο και στα άλλα νησιά κόντρα στη μισαλλοδοξία, τη βαρβαρότητα και την υποκρισία, νομίζω όμως ότι κάθε αναγνώστης μπορεί να νοηματοδοτήσει αυτή την ιστορία όπως θέλει – σε κάθε περίπτωση, στο ίδιο συμπέρασμα βλέπω να καταλήγει!».


Κώστας Ζαφειρίου

«Ξεκίνησα να γράφω ένα προσχέδιο, τρόπον τινά, του βιβλίου αυτού σε ένα πιάνο μπαρ της Εμμανουήλ Μπενάκη το '13, ένα χαριτωμένο, ναΐφ κειμενάκι για μια παρέα παιδιών που παίζανε μπάλα στο νεκροταφείο του χωριού μου, που είναι το Ρεπανίδι της Λήμνου. Επρόκειτο για παιδιά που δεν ήταν ζωντανά, με αποτέλεσμα να τους φεύγουν αυτιά, μύτες, χέρια, πόδια κ.λπ.

Αυτό, λοιπόν, ήταν το εύρημα, που είχε στοιχεία από ταινίες του Τιμ Μπάρτον και την κινηματογραφική μυθολογία των ζόμπι.

Αρχικά, το ανέβασα στην προσωπική μου ιστοσελίδα στο Facebook ‒ είχε πολύ θερμή ανταπόκριση και έγινε viral. Το είδαμε μαζί με τον Γιώργο, με τον οποίο έχουμε ξανασυνεργαστεί σε εκδόσεις, και ξεκινήσαμε να επεξεργαζόμαστε και να διαμορφώνουμε τα κεφάλαια-επεισόδια της ιστορίας και τους χαρακτήρες της. Εξ αποστάσεως πάντα, ο ένας από τη Λήμνο, ο άλλος από τη Λέσβο!

Η δράση διαδραματίζεται, όπως είπαμε, στο κοιμητήριο του χωριού, έναν τόπο φοβερό και τρομερό στα μάτια μας όταν ήμασταν πιτσιρίκια, αλλά ταυτόχρονα ελκυστικό, χάρη στο μυστήριο που τον περιέβαλλε. Και είναι μια σύγκρουση γενεών αλλά και αντιλήψεων ανάμεσα στην γκρίζα απολυταρχία του κακού Κορβίνου, που απαιτεί "ησυχία, τάξη και ασφάλεια", και το ελεύθερο, συντροφικό, παιγνιώδες πνεύμα παιδιών.

Είναι κάτι σαν μαύρη κωμωδία που υμνεί τη ζωή, διασκεδάζοντας ταυτόχρονα τον φόβο του θανάτου, μάλιστα αρκετές ατάκες των πρωταγωνιστών προέρχονται από δημοφιλείς κωμωδίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου που λατρεύω. Υπάρχουν, βέβαια, πολλά άλλα ευφυολογήματα και κωμικά στοιχεία, οι μάγισσες με τα βότανα, οι "καταπελτέδες" που στην τελική "μάχη", αντί για πέτρες, πετάνε τοματίνια κ.ά.

«Νεκρός Νικ - Απέθαντοι Μπελάδες»: ένα εντελώς αλλιώτικο παιδικό βιβλίο Facebook Twitter

Ναι, ο "Νεκρός Νικ" θα μπορούσε να γίνει θεατρικό, καρτούν, οτιδήποτε. Έχουμε διάφορα κατά νου, στο πλαίσιο, βέβαια, των δυνατοτήτων της ελληνικής αγοράς. Καταρχάς, το βασικό είναι να πάει καλά το βιβλίο, οπότε ίσως να υπάρξει και συνέχεια, δηλαδή να προκύψει μια σειρά βιβλίων πάνω στο ίδιο θέμα.

Πιθανόν, μάλιστα, να προκύψει κι ένα σάουντρακ, κάτι το οποίο δεν ξέρω πόσο ενθουσιάζει τον Γιώργο ως ιδέα, αλλά εμένα θα μου άρεσε πολύ, καθότι τυγχάνω και επαγγελματίας μουσικός. Εξάλλου, η μουσικότητα δεν είναι απούσα από την ιστορία μας, έχουμε ήρωες που λένε τραγουδάκια, καθ' οδόν προς τη μάχη τραγουδούν εμβατήρια κ.λπ. Δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει και επιτραπέζιο παιχνίδι (σ.σ. είναι φανατικός συλλέκτης τέτοιων παιχνιδιών), δεν θα ήταν όμως άσχημη ιδέα!».

«Νεκρός Νικ - Απέθαντοι Μπελάδες»: ένα εντελώς αλλιώτικο παιδικό βιβλίο Facebook Twitter
Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ / Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

Ο Αυτοκράτορας της Χαράς είναι ένα λογοτεχνικό επίτευγμα. Ένα μεγάλο μυθιστόρημα με ιστορίες απλών ανθρώπων που τις σχέσεις τους ορίζουν η καλοσύνη και η αλληλεγγύη. Με αφορμή την κυκλοφορία του, ένας από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς της γενιάς του μιλάει για τη λογοτεχνία, τους ήρωές του, την queer ταυτότητα και την κατάσταση όπως διαμορφώνεται στην Αμερική του Τραμπ σε μια συνέντευξη-ποταμό.
M. HULOT
Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ