Χρήστος Δασκαλάκης: Ένας παραμυθάς που γράφει ιστορίες λύτρωσης για παιδιά και ενήλικες

Χρήστος Δασκαλάκης: Ένας παραμυθάς που γράφει ιστορίες λύτρωσης για παιδιά και ενήλικες Facebook Twitter
Τους αγαπάς αυτούς τους ρόλους γιατί κουβαλούν πάνω τους μικρά κομμάτια από εσένα. Φωτο: gridfox.gr
0

Αν το σκεφτείς, τα παραμύθια μοιάζουν με την ποίηση. Η ιδιαίτερη γλώσσα, οι αλληγορίες, τα συμπυκνωμένα νοήματα που ξεπηδούν μέσα από τις λέξεις, όλα όσα βρίσκεις σε μια ποιητική συλλογή είναι εκεί, στις παιδικές ιστορίες που σε συγκινούν μέσα σε λίγες μόνο σελίδες.

Ο Χρήστος Δασκαλάκης είναι παραμυθάς με όλη την ευαισθησία και την αυθεντικότητα που κάνει έναν συγγραφέα να γίνεται φίλος με τους ήρωές του και δικός σου άνθρωπος μέσα από τα κείμενά του. Με αφορμή (αλλά και αιτία) τα δικά του παιδικά βιώματα, γράφει για όλα τα παιδιά που κάποτε θα γίνουν μεγάλοι και όλους τους μεγάλους που κάποτε ήμασταν παιδιά. Γιατί, τελικά, το να κυνηγάς τα όνειρά σου και να μην το βάζεις κάτω, αφήνοντας τη ζωή να σε προσπεράσει, δεν έχει να κάνει με την ηλικία αλλά με την εσωτερική δύναμη που πρέπει να βρεις είτε ως πιτσιρικάς είτε ως ενήλικας.


Μετά το best-seller παραμύθι του, H Χιονονιφάδα που αγάπησε το καλοκαίρι, ο Χρήστος Δασκαλάκης παρουσιάζει δυο νέες δουλειές. Το Γονεοτροφείο είναι ένα ενήλικο παραμύθι για παιδιά και ένα παιδικό παραμύθι για μεγάλους, όπως λέει και ο ίδιος. Στις σελίδες του οι ήρωες διεκδικούν μια ζεστή οικογένεια, ψάχνοντας αυτό που όλοι έχουμε ανάγκη, την αποδοχή, την τρυφερότητα, την ασφάλεια και την ανιδιοτελή αγάπη.

Οι συγγραφείς αφήνουμε πίσω τα βιβλία μας. Ένας ρόλος μπορεί μόνο να αφήσει την αλήθεια του, τις λέξεις που γράφτηκαν και νιώθεις πως αξίζει να ακουστούν. Αυτή είναι η χαρά του συγγραφέα. Αυτό ίσως να είναι το δικό μας «παραμύθι».


Στην άλλη άκρη (ή μήπως όχι;) του συγγραφικού εύρους υπογράφει το θεατρικό κείμενο Η τελευταία Ιουλιέτα, μια παράσταση με πρωταγωνίστριες τρεις άνεργες ηθοποιούς που, απογοητευμένες από τα ανεκπλήρωτα όνειρά τους, ψάχνουν τον τρόπο να σωθούν, χτίζοντας ένα ακόμα ψέμα. Τελικά, όμως, η αλήθεια αποκαλύπτεται μπροστά τους και τις οδηγεί στην ουσιαστική λύτρωση.

Άλλωστε, αυτό είναι το συναίσθημα που σε κατακλύζει διαβάζοντας τις λέξεις του Χρήστου Δασκαλάκη. Η λύτρωση, που μπορεί να σε πάει ένα βήμα πιο πέρα, προς την κατεύθυνση που σου αξίζει.

— Στο «Γονεοτροφείο» οι ήρωες μπορούν να επιλέξουν τους γονείς τους. Αυτή η φανταστική συνθήκη θα μπορούσε να δημιουργήσει πιο ευτυχισμένα παιδιά ή, ακόμα καλύτερα, πιο ικανούς γονείς;

Αυτή η συνθήκη θα μπορούσε να βοηθήσει και τις δύο πλευρές να εκτιμήσουν και να προσπαθήσουν περισσότερο για πράγματα που είναι βασικά και αναγκαία, την αποδοχή, την ασφάλεια, την αγάπη, την αγκαλιά. Το Γονεοτροφείο είναι ένα τρυφερό παραμύθι καληνύχτας, αλλά παράλληλα και μια ιστορία για όσα οι γονείς προσπαθούν και για όσα τα παιδιά αξίζουν. Στόχος, να έρθουν πιο κοντά ο ένας στον άλλον...


— Το παραμύθι, ως είδος γραφής, απευθύνεται τελικά περισσότερο στους μεγάλους;

Έχουμε ως ενήλικες την ικανότητα να διαβάσουμε πραγματικά ένα παιδικό βιβλίο; Όταν γράφω ένα παραμύθι, το γράφω πρωτίστως για εμένα ως ενήλικα. Για να μπορώ να επιστρέφω, να ανακαλώ μνήμες, να μπαίνω σε μια συνθήκη που με κάνει να νιώθω λίγο πιο αθώος και ξέγνοιαστος, λίγο πιο «παιδί». Επομένως, ναι, τα παραμύθια λειτουργούν σε μερικές περιπτώσεις πιο ευεργετικά σ' εμάς απ' ό,τι στα παιδιά. Αν δεν μπούμε εμείς στον κόσμο της ιστορίας, πώς θα μπορέσουμε να τη μεταφέρουμε σε ένα παιδί;

Χρήστος Δασκαλάκης: Ένας παραμυθάς που γράφει ιστορίες λύτρωσης για παιδιά και ενήλικες Facebook Twitter
Η «Τελευταία Ιουλιέτα» μιλάει για τις ευκαιρίες που δεν είχαμε, για τα όνειρα που δεν κυνηγήσαμε, για τα «πρέπει» που μας νίκησαν.


— Όταν γράφετε, φέρνετε στο μυαλό σας εικόνες από ανθρώπους που διαβάζουν το βιβλίο σας;

Μπορείτε να μας περιγράψετε μία από αυτές; Αν είναι παραμύθι, φέρνω στο μυαλό μου ένα παιδικό δωμάτιο και μια μαμά να κρατάει το βιβλίο, διαβάζοντας προσεχτικά και τρυφερά κάθε του λέξη. Ίσως να είναι μια εικόνα που δεν βίωσα, γι' αυτό την ονειρεύομαι. Γράφουμε, άλλωστε, για όσα μας έχουν λείψει, για όσα θα θέλαμε να αλλάξουμε, για όσα θα θέλαμε να μην τελειώσουν ποτέ...

— Η «Τελευταία Ιουλιέτα» είναι μια παράσταση για ενήλικες. Τι σας οδήγησε στη συγγραφή του συγκεκριμένου θεατρικού έργου;

Μάλλον κάποια ανάγκη μου ξανά, υποθέτω. Η Τελευταία Ιουλιέτα μιλάει για τις ευκαιρίες που δεν είχαμε, για τα όνειρα που δεν κυνηγήσαμε, για τα «πρέπει» που μας νίκησαν. Για όλα όσα οι άλλοι έβλεπαν σ' εμάς και όσα πραγματικά ήμασταν. Είναι εύκολο να παίζεις έναν ρόλο. Είναι δύσκολο όμως να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό. Μέσα από αυτή την παράσταση, με χιούμορ και με τη μαεστρία του Σωκράτη Πατσίκα στη σκηνοθεσία, μια ομάδα νέων ανθρώπων προσπαθούμε να πούμε τη δική μας ιστορία.


— Πως είναι να παίρνουν μορφή οι ήρωες που έχετε στο μυαλό σας τόσο καιρό;

Λυτρωτικό! Και συγκινητικό παράλληλα, όταν τους βλέπεις να ζωντανεύουν στη σκηνή. Τους αγαπάς αυτούς τους ρόλους γιατί κουβαλούν πάνω τους μικρά κομμάτια από εσένα.


— Τι ονειρεύεστε για τη δική σας Ιουλιέτα;

Να αγαπηθεί και να μπορέσει να αφήσει κάτι όμορφο πίσω της. Οι συγγραφείς αφήνουμε πίσω τα βιβλία μας. Ένας ρόλος μπορεί μόνο να αφήσει την αλήθεια του, τις λέξεις που γράφτηκαν και νιώθεις πως αξίζει να ακουστούν. Αυτή είναι η χαρά του συγγραφέα. Αυτό ίσως να είναι το δικό μας «παραμύθι».

Χρήστος Δασκαλάκης: Ένας παραμυθάς που γράφει ιστορίες λύτρωσης για παιδιά και ενήλικες Facebook Twitter
Η Τελευταία Ιουλιέτα

Το «Γονεοτροφείο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρα σε εικονογράφηση του Βασίλη Παπατσαρούχα.

 

Η «Τελευταία Ιουλιέτα» ανεβαίνει κάθε Τετάρτη στις 20:00 και θα παιχτεί για οκτώ ακόμα παραστάσεις στο θέατρο Αλκμήνη (Αλκμήνης 8-10, Γκάζι, 210 3428650)

Σκηνοθεσία: Σωκράτης Πατσίκας

Μουσική: Λία Σταυροπούλου

Πρωταγωνιστούν: Φιλίνη Παναγιωτοπούλου, Μαρία Στάβαρη, Νάντια Συρίου, Τάσος Φόης

 

christosdaskalakis.com

Insta: Christos Daskalakis

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ