Μια νέα μελέτη επαναφέρει στο προσκήνιο τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών

Μια νέα μελέτη επαναφέρει στο προσκήνιο τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών Facebook Twitter
Τα fake news που κατά καιρούς διέδιδε η δυτικογερμανική πλευρά για να στρέψει τις πολιτικές παρατάξεις της Ελλάδας τη μία εναντίον της άλλης προδίδουν στρατηγική επιλογή, δεδομένου ότι επαναλαμβάνονται τόσο σε υπηρεσιακό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.
2

Στη σύγχρονη ελληνική ιστορία και μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπάρχει ένα σημαντικό θέμα που απασχολεί διαρκώς τα πολιτικά κόμματα και τη δημόσια σφαίρα, αυτό των γερμανικών αποζημιώσεων/επανορθώσεων.


Από το 1945 και μετά έχουν μεσολαβήσει πολυάριθμοι σταθμοί διεκδίκησης, οι οποίοι ξεκινούν από τη Διάσκεψη των Παρισίων, οπότε διευθετούνται οι εκκρεμότητες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και καταλήγουν στη συγκρότηση της πρώτης κοινοβουλευτικής επιτροπής διεκδίκησης το 2014.


Μάλιστα, σε πρόσφατη συνεδρίαση της ελληνικής Βουλής επανήλθαν οι απαιτήσεις της χώρας μας, οι οποίες ειδικότερα αφορούν: αποζημιώσεις για τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, επανορθώσεις προς το κράτος για καταστροφή και λεηλασία του δικτύου και των υποδομών, το κατοχικό δάνειο καθώς και την επιστροφή περισσότερων από 8.500 αρχαιολογικά αντικείμενα και κειμήλια που εκλάπησαν ή λεηλατήθηκαν από τους κατακτητές.


Στη δημόσια συζήτηση έρχεται να συμβάλει μια νέα έκδοση, γραμμένη από τον διπλωματικό υπάλληλο του υπουργείου Εξωτερικών, Άρη Ραδιόπουλο, ο οποίος μελέτησε 100.000 σελίδες υπηρεσιακών εγγράφων από το Διπλωματικό και Ιστορικό Αρχείο του υπουργείου Εξωτερικών αλλά και από γερμανικά αρχεία. Πρόκειται για μια μελέτη που επικεντρώνεται στην πορεία της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών από το 1945 μέχρι σήμερα.

Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα συνέβαλε στην οικονομική και άρα κοινωνική ανάκαμψη της Δυτικής Γερμανίας, συμφωνώντας στην αναβολή ρύθμισης του ζητήματος των γερμανικών οφειλών το 1953, όταν το 1990 έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, η ενωμένη πια Γερμανία επιδίωξε με τεχνάσματα να αποφύγει τις συνέπειες των νομικών ευθυνών της.


Από το υλικό αυτό, επιλογή του οποίου δημοσιεύεται για πρώτη φορά στο παράρτημα του βιβλίου του «Η διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα από τον Α' και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μέσα από έγγραφα του αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νεφέλη, συντίθεται η εικόνα των επιμέρους φάσεων διεκδίκησης του τρίπτυχου αποζημιώσεις - επανορθώσεις - αποδόσεις, των προσπαθειών των ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και των αδυναμιών τους.


Όπως επισημαίνει ο συγγραφέας: «Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα συνέβαλε στην οικονομική και άρα κοινωνική ανάκαμψη της Δυτικής Γερμανίας, συμφωνώντας στην αναβολή ρύθμισης του ζητήματος των γερμανικών οφειλών το 1953, όταν το 1990 έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, η ενωμένη πια Γερμανία επιδίωξε με τεχνάσματα να αποφύγει τις συνέπειες των νομικών ευθυνών της».


Ο Άρης Ραδιόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και το 2007 εντάχθηκε στη Διπλωματική Υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών. Υπηρέτησε στην Κεντρική Υπηρεσία (Διεύθυνση Ευρωπαϊκών Χωρών και Γραφείο Γενικού Γραμματέα) και από το 2011 στην Πρεσβεία του Βερολίνου. Από το 2013 ως το 2016 διηύθυνε το προξενικό γραφείο της Πρεσβείας.


Με το συγκεκριμένο βιβλίο επιδιώκει να συνεισφέρει στον ειλικρινή διάλογο μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας και να συμβάλει σε μια νηφάλια συζήτηση του θέματος ανάμεσα στις δύο χώρες. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει: «Η μελέτη αυτή αποτελεί μια παραίνεση προς το Βερολίνο να αντιληφθεί το μέγεθος του τραύματος που προκάλεσε στην ελληνική κοινωνία ο συνδυασμός της βιαιότητας της γερμανικής κατοχής και της άρνησης για ειλικρινή αντιμετώπιση του ζητήματος των πολεμικών οφειλών από τη μεταπολεμική Γερμανία».


Πρόκειται για ένα βιβλίο του οποίου προφανής σκοπός είναι να καταστεί εργαλείο στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς συμβάλλει στη γνώση των πραγματικών δεδομένων, περιγράφοντας το ιστορικό της διεκδίκησης. Συμβαδίζει έτσι με την πρόσφατη απόφαση της Βουλής της 17ης Απριλίου για την οργάνωση και συστηματοποίηση της διεκδίκησης. Παράλληλα, επιδιώκει να πληροφορήσει νηφάλια τους Έλληνες αλλά και τους Γερμανούς για ένα ζήτημα το οποίο 75 χρόνια μετά την αποχώρηση των τελευταίων Γερμανών στρατιωτών από την Αθήνα αναμοχλεύει συναισθήματα και πάθη και στις δύο πλευρές. Από τις σελίδες του αναδεικνύεται η κοινή στάση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων από το 1945 έως σήμερα, ανεξαρτήτως των μεταξύ τους πολιτικών διαφορών. Κρίνοντας από το αποτέλεσμα, αναδεικνύει έμμεσα τι δεν κάναμε σωστά, συνδράμοντας έτσι τον σχεδιασμό της επόμενης μέρας.


Όλα αυτά προκύπτουν μέσα από το ίδιο το αρχειακό υλικό. Ο συγγραφέας δεν επιδιώκει να επιβάλει την άποψή του στον αναγνώστη. Διαβάζοντας το βιβλίο, διαπιστώνει κανείς τη σαφή πρόθεσή του να αναδείξει το υλικό του και να το αφήσει να μιλήσει από μόνο του.


Το υλικό που παρουσιάζεται αυτούσιο στο παράρτημα δημοσιεύεται, εκτός περιορισμένων εξαιρέσεων, για πρώτη φορά. Ταυτόχρονα, όμως, είναι τεράστιος ο αριθμός παραθεμάτων και στο κυρίως κείμενο. Βασιζόμενος σε αυτά, ο συγγραφέας οικοδομεί την περιγραφή των επιμέρους κεφαλαίων της διεκδίκησης.


Παρά τις όποιες πολιτικές διακυμάνσεις, συμπεριλαμβανομένης της αντιδημοκρατικής εκτροπής της Επταετίας, από τη μελέτη προκύπτει σαφώς ότι η ελληνική πολιτική έχει τηρήσει σταθερή στάση στο ζήτημα. Αυτό που δυστυχώς, όμως, δεν έχει επιδιωχθεί είναι η συστηματική οργάνωση της διεκδίκησης. Από τη μελέτη αναδεικνύονται εμμέσως οι λόγοι για τους οποίους συνέβη αυτό. Βασικότερος όλων ήταν η οικονομική κατάσταση της κατεστραμμένης χώρας. Στον βαθμό που δεν έλαβε τις απαραίτητες αποζημιώσεις για την ανόρθωση της οικονομίας της, η Ελλάδα βρέθηκε από την πρώτη κιόλας μέρα της απελευθέρωσης οικονομικά εξαρτημένη από ξένες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της Γερμανίας. Η μελέτη αναδεικνύει ταυτόχρονα την πίεση που άσκησε σταθερά η γερμανική πλευρά μέσω της οικονομικής της υπεροχής, ώστε να μην καταβληθούν οι πολεμικές οφειλές ή, στην περίπτωση που ήταν αναπόφευκτο, τα ποσά να παραμείνουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

Μια νέα μελέτη επαναφέρει στο προσκήνιο τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών Facebook Twitter
Εφόσον η γερμανική πλευρά επί δεκαετίες δεν φαίνεται διατεθειμένη να οδηγηθεί σε μια διαπραγμάτευση για τις επιμέρους πτυχές των αξιώσεων, ζητούμενο είναι πλέον η συστηματοποίηση της διεκδίκησης από ελληνικής πλευράς.


Ένα επιπλέον σημαντικό στοιχείο υπήρξε η κακόπιστη από γερμανικής πλευράς εκμετάλλευση της πολιτικής όξυνσης μεταξύ των ελληνικών πολιτικών παρατάξεων. Τα fake news που κατά καιρούς διέδιδε η δυτικογερμανική πλευρά για να στρέψει τις πολιτικές παρατάξεις της Ελλάδας τη μία εναντίον της άλλης προδίδουν στρατηγική επιλογή, δεδομένου ότι επαναλαμβάνονται τόσο σε υπηρεσιακό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Όπως αφήνεται να εννοηθεί στη συγκεκριμένη μελέτη, το δίδαγμα για την Ελλάδα δεν μπορεί παρά να είναι ότι διαφορετικές απόψεις μπορούν βεβαίως να υπάρχουν ακόμα και σε εθνικά ζητήματα, αλλά το δίκαιο της χώρας μπορούμε να τα υπερασπιζόμαστε μονάχα ενωμένοι. Ειδάλλως, πάντα κάποιοι θα εκμεταλλεύονται τις εσωτερικές μας έριδες για δικό τους όφελος.

Η γερμανική στρατηγική, βεβαίως, έχει τα δικά της ρήγματα. Διαπρεπείς Γερμανοί πολιτικοί ισχυρίζονται σήμερα ότι η χώρα τους αποζημίωσε άπαξ διά παντός τα θύματα του ναζισμού στην Ελλάδα με τη Σύμβαση του 1960. Παραθέτοντας το κείμενο της σύμβασης αλλά και το ιστορικό της, ο συγγραφέας αποδεικνύει ότι η γερμανική πλευρά ήταν εκείνη που υπαγόρευσε το κείμενο της σύμβασης, με λεκτικό παρόμοιο με αυτό των αντίστοιχων συμβάσεων που είχε συνάψει η Γερμανία με τη Νορβηγία και τη Δανία. Αυτό το κείμενο περιορίζει τους δικαιούχους αποζημιώσεων σε συγκεκριμένες κατηγορίες θυμάτων. Ήταν, επίσης, εκείνη που πρότεινε το κείμενο των συνημμένων επιστολών, οι οποίες σήμερα επιτρέπουν στην Αθήνα να αξιώνει την αποζημίωση των υπόλοιπων θυμάτων.

Όσον αφορά το κεφάλαιο για το κατοχικό δάνειο, εκεί αντικατοπτρίζεται η εμφανής ανεπάρκεια της γερμανικής στάσης. Μια συνειδητά παράνομη από την άποψη του διεθνούς δικαίου και καταστρεπτική για την οικονομία της Ελλάδας ρύθμιση, τα χαρακτηριστικά της οποίας έχουν περιγράψει οι ίδιοι οι Γερμανοί, οδήγησε στον θάνατο και στην εξαθλίωση χιλιάδες Έλληνες. Εξού και η γερμανική πλευρά θα έπρεπε να έχει προ πολλού ζητήσει να αποπληρώσει η ίδια το χρέος. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρατίθενται στο βιβλίο, η σύναψη του κατοχικού δανείου έγινε με την πρόθεση να μην αποπληρωθεί μετά τον πόλεμο. Για να διασφαλιστεί η συνεργασία της ελληνικής κατοχικής κυβέρνησης, ωστόσο, οι Γερμανοί κατέβαλαν «δόσεις» ακόμα και λίγες μέρες πριν από την αναχώρησή τους από την Αθήνα. Η δημοκρατική Γερμανία, όμως, υλοποιεί την αρχική έμπνευση της μη αποπληρωμής.


Συνεπώς, εφόσον η γερμανική πλευρά επί δεκαετίες δεν φαίνεται διατεθειμένη να οδηγηθεί σε μια διαπραγμάτευση για τις επιμέρους πτυχές των αξιώσεων, ζητούμενο είναι πλέον η συστηματοποίηση της διεκδίκησης από ελληνικής πλευράς. Άλλωστε, σε αυτό αποσκοπεί και η απόφαση της Βουλής των Ελλήνων τον περασμένο Απρίλιο. Ο συγγραφέας της μελέτης τονίζει επανειλημμένα ότι στόχος δεν είναι η αντιπαράθεση με τη Γερμανία. Θεωρεί το ζήτημα των πολεμικών οφειλών για τις καταστροφές και τα εγκλήματα που έγιναν στην Ελλάδα από την πρώτη κιόλας μέρα της Κατοχής πολύ σοβαρό για να γίνεται απλώς αντικείμενο πρόσκαιρης οργής και πεδίο αντιπαράθεσης. Αντιθέτως, φαίνεται να θεωρεί ότι με τη συστηματική οργάνωση και διεκδίκηση σε εσωτερικό, διμερές αλλά και διεθνές επίπεδο είναι δυνατόν να εξαναγκαστεί το Βερολίνο να προσέλθει σε διαπραγμάτευση, κυρίως γιατί θα αναγνωρίσει ότι η ειλικρινής αντιμετώπιση των συνεπειών που προκάλεσαν οι μαύρες σελίδες του παρελθόντος είναι και προς το όφελος της ίδιας της σύγχρονης, δημοκρατικής Γερμανίας.

Η «Διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα από τον Α' και τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο μέσα από έγγραφα του αρχείου του υπουργείου Εξωτερικών» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νεφέλη.

Βιβλίο
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

σχόλια

1 σχόλια
Δίνετε μεγάλη χαρά και ελπίδα στην απογοητευμένη από τα εκλογικά της αποτελέσματα Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ίσως ελπίσει ότι τα εξώδικα που έστειλε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Παυλόπουλο και στον Πρόεδρο της Βουλής Βούτση, δεν θα πάνε χαμένα.Είναι άλλωστε και το μόνο επιχείρημα που της απέμεινε σε τούτη τη ρημάδα την πολιτική καριέρα.
Η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου έκανε πάρα πολύ καλή και ουσιαστική δουλειά όσο αφορά τις Γερμανικές αποζημιώσεις. (Κάντε τον κόπο να το ψάξετε και θα καταλάβετε).Δυστυχώς «καπελώθηκε» και υποτιμήθηκε λόγω της «ιδιαίτερης» συμπεριφοράς της και των επί μέρους εμμονών της.Οι πολίτικοί της αντίπαλοι (και όχι μόνο), αντί να ασχοληθούν επί της ουσίας με το ζήτημα αυτό και με ό,τι η κ. Κωνσταντοπούλου πρόσφερε από τη θέση της ως πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου (από τις ελάχιστες φορές, αν όχι η μοναδική φορά που πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου δεν συμπεριφέρθηκε ως... διαχειριστής πολυκατοικίας, αλλά ασχολήθηκε με πολύ σοβαρά ζητήματα που η θεσμική θέση της όριζε και εξουσιοδοτούσε), ασχολήθηκαν, μικροπολιτικά, με τα εντελώς λάθος πράγματα, με σκοπό την αποκαθήλωση της και τίποτα άλλο. (Σε όλο αυτό τολμώ να αναφέρω και τον αρνητικό ρόλο της φαλλοκρατικής νοοτροπίας που επικρατεί στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας μας και της κοινωνίας μας γενικότερα, που συνετέλεσε εξαιρετικά αρνητικά στο γεγονός της μη αποδοχής της ενεργής και μάχιμης θέσης μιας γυναίκας πολιτικού. Κακά τα ψέματα αλλά ισχύει...).Μη πέφτετε κι εσείς στην παγίδα. Εντάξει, την αντιπαθείτε για συγκεκριμένους λόγους (θέλω να πιστεύω και όχι γενικώς και αορίστως, απλώς εμμονικά), όμως άλλο κάποιες συμπεριφορές της οι οποίες, δικαίως ή αδίκως (δικαίως για εμένα), ενόχλησαν και άλλο το πολύ σοβαρό ζήτημα των Γερμανικών αποζημιώσεων το οποίο, ξεκάθαρα και αντικειμενικά υφίσταται και πρέπει να διευθετηθεί υπέρ μας.Σαφέστατα η Γερμανία πρέπει να μας αποζημιώσει όπως και κάθε άλλη χώρα δικαιούται αποζημιώσεις.