Από τον Γιάννη Πανταζόπουλο

Ζούμε στην εποχή της μεγάλης αβεβαιότητας;

Εννέα διακεκριμένες προσωπικότητες απ’ όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής απαντούν και καταθέτουν τη δική τους εμπειρία.

Κάποτε ο Όσκαρ Ουάιλντ είχε πει: «Με μια μάσκα ο άνθρωπος απελευθερώνεται. Γίνεται ο εαυτός του. Γκρεμίζονται οι αναστολές του». Κάπως έτσι συνέβη και με τον κορωνοϊό, αφού μέσα σε λίγους μήνες άλλαξε όλος ο κόσμος μας. Συχνά αναρωτιόμαστε: «Άραγε, σε τι εποχή ζούμε;» Κι αυτό επειδή γινόμαστε συνεχώς θεατές αλλεπάλληλων κρίσεων, τεκτονικών αλλαγών και ραγδαίων μετατοπίσεων. Στον διασυνδεδεμένο κόσμο μας η ζωή συνεχίζεται, αλλά κινούμενη μ’ έναν διαφορετικό ρυθμό. Η παρατεταμένη ρευστότητα των καιρών και η κατάρρευση των βεβαιοτήτων μάς έχει κατευθύνει σε αχαρτογράφητα νερά καθώς και σε μια περίοδο έντονης διακινδύνευσης.

Ήδη έχουμε βιώσει τις συνέπειες της δεκαετούς οικονομικής και κλιματικής κρίσης, ύστερα της πανδημίας και του εγκλεισμού, τον φόβο των μολυσματικών ασθενειών, την κοινωνική αποστασιοποίηση, τις δυσβάστακτες οικονομικές επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης, τον πόλεμο στην Ουκρανία, ακόμη και τη διαστρεβλωμένη αναπαράσταση της εγκληματικότητας στα ΜΜΕ.

Επομένως, ζούμε στην εποχή των τεράτων, κατά τον Γκράμσι, ή της μεγάλης αβεβαιότητας; Είμαστε παρόντες στην κανονικότητα της κρίσης ή στην κρίση της κανονικότητας; Εννέα διακεκριμένες προσωπικότητες απ’ όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής καταθέτουν τις δικές τους σκέψεις για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας.

«Η ενεργειακή κρίση σκοτεινιάζει εφιαλτικά το υποτιθέμενο ξέφωτο»

«Η ύστερη νεωτερικότητα έχει εξελιχθεί σε αδιέξοδη παθογένεια στασιμότητας»

«Η ζωή τρέχει κι εγώ τρέχω πίσω της»

«Από την κρίση της κανονικότητας στην κανονικότητα της κρίσης»

«Πόσο εύθραυστοι, και εμείς και αυτό που ζούμε»

«Η ελληνική κοινωνία εξοικειώνεται με το ανοίκειο»

«Αναίμακτη, αδάκρυτη κι ανώδυνη ζωή δεν έχει»

«Η ανθρωπότητα περνάει μια πολυδιάστατη δοκιμασία»

«Ο άνθρωπος, τη στιγμή που γεννιέται, περνάει τη μεγαλύτερη κρίση της ζωής του»

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ