Μετά τις πρόσφατες απευθύνσεις πολιτικών προς τους πολίτες της χώρας τους έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει το τοπίο. Ο Μαρκ Ρούτε, για παράδειγμα, πρωθυπουργός της Ολλανδίας είπε ξεκάθαρα ότι αυτό που αρχικά κοπανιόμασταν να καταλάβουμε κι ερμηνεύαμε ως «ανεξήγητη χαλαρότητα» ήταν απλώς επιλογή της πολιτικής ηγεσίας. Στρατηγική δηλαδή. Επέλεξαν να αφήσουν τον ιό να μεταδοθεί σε μεγάλο μέρος του υγιούς πληθυσμού -δεν έκλεισαν παρά μόλις προχτές σχολεία, πανεπιστήμια, γυμναστήρια, clubs, πολυπληθή events, συναυλίες- ώστε να χτίσουν αυτό που λένε ανοσία της αγέλης. Άρα δεν είναι μόνο ο Μπόρις Τζόνσον ακραίος στις θέσεις του, που θέλει να μετατρέψει σε πειραματόζωα τους ανθρώπους που κυβερνάει. Έχει κι άλλα παρεμφερή παραδείγματα στην Ευρώπη και στον κόσμο. Και είναι τα λεγόμενα νεοφιλελεύθερα μοντέλα διαχείρισης του κορωνοϊού. Πρώτη τους έννοια να προστατευτεί η οικονομία. Το άλλο μοντέλο διαχείρισης είναι το κοινωνικό (Γαλλιά, Ισπανία κλπ.) Αυτοί έχουν πρώτο μέλημα τους ανθρώπους της χώρας τους. Κι η Ελλάδα με αυτή την προσέγγιση πάει. Και για την ώρα πάει καλά, μακάρι να αποδώσουν όσο πρέπει κι άλλο τόσο τα μέτρα που στηρίζει με καθημερινή πειθαρχία η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου.
