Βλέπω ότι οι περισσότεροι σχολιαστές αναφέρονται στο "Ηθικό πλεονέκτημα" και με το δίκιο τους. Θα ήθελα να γράψω και εγώ λίγες σκέψεις για αυτό, με κίνδυνο να κουράσω.. Το "Ηθικό πλεονέκτημα" ήταν από την αρχή κάτι που θα έπρεπε να μας προβληματίσει, ακόμη και αν κανένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν διόριζε κανέναν. Και αυτό γιατί είναι στην ουσία ένα (όχι και τόσο) κρυφό «ad hominem», δηλαδή ‘εμείς είμαστε ηθικοί και οι άλλοι ανήθικοι’. Στην Ελλάδα φυσικά πιάνει, γιατί τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει, έχουν ‘εξυπηρετήσει τα μεγάλα συμφέροντα’ ενώ αυτά που δεν έχουν κυβερνήσει όχι (γιατί που να περάσει από το μυαλό μερικών ότι μπορεί και ένας βουλευτής να εξυπηρετεί συμφέροντα, χωρίς να είναι στην κυβέρνηση). Με αυτή τη λογική το μεγαλύτερο πλεονέκτημα για να κυβερνήσει κανείς, είναι… να μην έχει κυβερνήσει. Τρικυμία εν κρανίω… Αλλά το κακό με αυτό το επιχείρημα είναι ότι πιάνει μόνο την πρώτη φορά, άμα κυβερνήσεις το χάνεις. Ένα ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα με αυτό το επιχείρημα είναι ότι είναι φτηνό. Και το χρησιμοποιούν όλοι οι λαϊκιστές. Συγνώμη αλλά στο δικό μου μυαλό, το «Ηθικό πλεονέκτημα» είναι το ίδιο με το «αυτά τα χέρια μπορεί να χαιρετούν έτσι αλλά είναι καθαρά». Ή με το “crooked Hillary”. Το ξέρω ότι θα στεναχωρήσω πολλούς με αυτό που λέω αλλά το πιστεύω. Και ακόμη πιστεύω ότι η πολιτική ζωή μας θα βελτιωθεί πάρα πολύ όταν σταματήσουμε να συζητάμε για την ‘ηθική’ του κάθε κόμματος και αρχίσουμε να συζητάμε για το πρόγραμμά του και τις πολιτικές που προωθεί όταν είναι στην κυβέρνηση. Αλλά δεν το βλέπω να γίνεται σύντομα.Τώρα, εφόσον αποφασίζεις να χρησιμοποιήσεις τέτοια φτηνά επιχειρήματα, πως στο καλό πας και κάνεις ρουσφέτια στην κόρη σου, με ξεπερνά... Σε ποιο κόσμο ζούνε αυτοί οι άνθρωποι? Αφού αυτοί οι ίδιοι πολιτεύονται με αυτό τον τρόπο, πως δεν σκέφτονται ότι και οι ‘άλλοι’ μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν? Δεν θα έπρεπε να είναι η πρώτη προτεραιότητα να ‘μην μας πολεμάνε με τα ίδια μας τα όπλα’?Η πιο απλή απάντηση είναι μάλλον ότι είναι ΄τόσο στον κόσμο τους ή τόσο κυνικοί που αποδεικνύουν την ακαταλληλότητά τους. Και στην πορεία φαίνεται να ‘χαρίζουν’ και την αυτοδυναμία στον Μητσοτάκη.Ίσως καλύτερα. Με απλή αναλογική και τέτοιου επιπέδου πολιτική ζωή (προδότες ανήθικοι κλπ), δηλαδή χωρίς κουλτούρα συμβιβασμού και συνεργασίας, η μόνη άλλη επιλογή είναι η ακυβερνησία. Αλλά αυτή είναι μια συζήτηση για άλλη μέρα.