Θρύλος. Απ το γνήσιο υλικό μιας ηρωικής εποχής που δε γνώριζε ασφάλεια και υπολογισμό. Μόνο κότσια και αψηφισιά στο δαίμονα της στροφής που παραμόνευε. Μα πιο πολύ ο ήρωας της εφηβείας μου που τον ''ντυνόμουν'' κάθε φορά που κάναμε αγώνες με τα βαριά, δύσκαμπτα, Velamos και Eska ποδήλατα μας στον γύρο της εκκλησίας. Στο χωριό. Τα αξέχαστα καλοκαίρια μας. Με την είδηση αυτή, νιώθω ότι έγινα περισσότερο θνητός. Στο καλό αγαπητέ...