(Δεν θέλω να συνεχίσω αλλά θυμήθηκα όταν ήμουν μικρός και μου άρεσε να φτιάχνω ανέκδοτα)Μπαίνει ένας τύπος σε σε ένα εστιατόριο "η ωραία Ραχούλα" το λοιπόν, με έναν γελαστό ιδιοκτήτη και μυρωδιές ψητων και ζητά κατάλογο. Του φέρνουν και στραβωνει. "Είναι φουλ στα κρεατικά. Εγώ, θέλω μόνο μύδια. Έχω δικαίωμα να θέλω ότι θελω." "Οκ του λέει ο κυρ Παντελής, και του τσακώνει δύο μύδια με σάλτσα". "Δεν κατάλαβες, τα μύδια, μου αρέσουν και θέλω αυτά που μου αρέσουν να φαίνονται ΚΑΙ στον επίσημο κατάλογο. Έχω δικαίωμα να θέλω ότι θέλω" ο κυρ Παντελής τύπωσε νέο κατάλογο όπου έγραφε με μεγάλα γράμματα "διαθέτουμε ΚΑΙ μύδια" ο τύπος, που είχε το δικαίωμα να θέλει ότι θέλει, διαμαρτύρεται πάλι "όχι έτσι. Έτσι, στοχοποιούνται οι μυδοφαγοι. Και είσαι τρομερά αναίσθητος που δεν το καταλαβαίνεις. Πάω τώρα στην υπηρεσία φαγητού. Έχω δικαίωμα, άλλωστε." Η υπηρεσία φαγητού έφτασε με κάμερες και κλαπατσιμπαλα που πήραν μια δακρυβρεχτη συνέντευξη από τον πελάτη. Τον παρουσίασε θύμα του συστήματος των κακών θαμώνων της "Ραχούλας". Άμεσα δύο φίλοι του, κατέβασαν υπό επευφημίες την πινακίδα του μίσους και έβαλαν μια άλλη -ακυρη, μα ουδέτερη- "η ωραία βροχουλα". Μάλιστα δε τύπωσαν και καταλόγους σε χρώμα λευκό, όπου έλεγαν φαγητό Α, φαγητό Β φαγητό Γ κλπ. "Ο τόπος μας προοδευσε, επιτέλους" δήλωσε ο δήμαρχος στις κάμερες. ο κυρ Παντελής, άρχισε να μιλά στους πελάτες όλο και λιγότερο υπό τον φόβο της υπηρεσίας του φαγητού οι δε μυρωδιές κάποτε εξαφανίστηκαν. Μέχρι που έντρομος, ένα πρωί βρήκε πάλι την υπηρεσία στην πόρτα του. Ένας κλαμμενος τύπος ούρλιαζε "είμαι αναλφάβητος, ηλίθιε! Θες να με πεθάνεις με τον ηλίθιο κατάλογο σου;"...