Ξέρεις, δεν το έκανα εγώ το σχόλιο για τα "ακτιβιστικά" χαμόγελα. Και αν όντως ήθελες να καταδείξεις την υποκρισία θα μπορούσες να το κάνεις χωρίς να σχολιάσεις ότι τα χαμόγελα είναι "ακτιβιστικά". Θα μπορούσες απλώς να παραλείψεις αυτόν τον προσδιορισμό, πράγμα που θα έκανε το σχόλιο σου να φαίνεται ειλικρινές. Δεν φαίνεται όμως. Αντιθέτως, μοιάζει ακριβώς με αυτό που επισημαίνεις. Υποκριτικό. Γιατί αυτό που φαίνεται πραγματικά να σε ενδιαφέρει δεν είναι τόσο η τραγικότητα του περιστατικού, αλλά το να εστιάσεις στο ότι η οικογένεια ήταν "ακτιβιστική" (φτου, κακά!), αφήνοντας στον αέρα μια γενικευμένη και αόριστη μομφή για τον ακτιβισμό και τους εκπροσώπους του ανεξαιρέτως. Και αν όντως είναι έτσι (και σόρρυ προκαταβολικά για την αιχμηρότητα), τότε αυτό που ουσιαστικά καταδεικνύεις δεν είναι η δική τους υποκρισία, αλλά η δική σου. Ακόμα και αν αυτή είναι ακούσια, ακόμα κι αν δεν την συνειδητοποιείς. Όσον αφορά τα "χριστιανικά χαμόγελα", εννοείται ότι δεν θα σε παρανοούσα (και νομίζω πως δεν θα ήμουν ο μόνος), μια και τα παραδείγματα διαστροφής και παράνοιας - εν αντιθέσει με αυτό που σχολιάζουμε εδώ - είναι άπειρα και συνεχή. Από αυτά που υπάρχουν στα ιερά κείμενα (και των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών) μέχρι και στο τι συνέβαινε και εξακολουθεί να συμβαίνει από κληρικούς και μη πίσω από τις κλειστές πόρτες του Βατικανού, των εκκλησιαστικών ιδρυμάτων, των μοναστηριών, και πάει λέγοντας. Μιλάμε για πολύ ιστορία...