Ας βάλουμε στην άκρη το γεγονός της απόλυσης γιατί δεν ξέρουμε την αιτιολόγηση της από την άλλη πλευρά. (Δεν το κάνω για να τους απαλλάξω)Ας δούμε το γεγονός αυτό καθ'αυτό και ας αποφασίσουμε τί είδους τήρηση των νόμων και των κανονισμών θέλουμε. Μέχρι ποια ώρα θα πρέπει να τους τηρούμε; Όλες τις ημέρες ή αν η επόμενη είναι αργία ή αν κάνει ζέστη ή αν είμαστε σε δυσκολη προσωπική στιγμή επιτρέπονται οι παρασπονδίες; Όλοι μας, μα όλοι μας, παραπονιόμαστε ότι δεν είναι κράτος αυτό, ότι υπάρχει ανομία, ότι ο καθένας κάνει ότι θέλει, δεν υπάρχει έλεγχος, ότι βάζουν τη ζωή μας σε κίνδυνο και δεν τους νοιάζει κλπ. Και μόλις κάποιος πάει να εφαρμόσει τον νόμο, αρχίζουμε τα έλα μωρέ, έκλεινε σε δέκα λεπτά το μαγαζί, μιλούσε στο κινητό και οδηγούσε γιατί τον πήρε η φουκαριαρα η μάνα του, πάρκαρε σε μπάρα αναπήρων γιατί είχε το άρρωστο παιδί του, δεν έκοψε απόδειξη γιατί είναι φτωχός μεροκαματιάρης και ένας σωρός από δικαιολογίες που ξεστομιζουμε γιατί ενδόμυχα θέλουμε να δικαιολογήσουμε και δικές μας παρόμοιες συμπεριφορές. Έτσι η "αναρχία" συσσωρευεται, γίνεται τέρας και αρχίζουμε την γκρίνια, δεν είμαστε λαός, δεν είμαστε κράτος, δεν θα γίνουμε ποτέ Ευρώπη! Διαβάζω σε σχόλιο ότι θα πρέπει να επιτρέπουμε την καταπάτηση των υγειονομικών κανόνων γιατί δεν ξέρουμε αν ο ταβερνιάρης πριν μας σερβίρει έπιασε πριν τον ...πισινό του! (Τι να σχολιάσεις;;) Όταν ένα κατάστημα είναι ανοιχτό μέχρι τις 9 η ώρα σημαίνει ότι μπορώ να εξυπηρετηθώ μέχρι τις 9 η ώρα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να υπολογίσω πόση ώρα χρειάζεται να καθαριστεί η μηχανή κοπής, ο πάγκος του κρεοπωλείου, το μάζεμα της μαναβικής, το σφουγγάρισμα των διαδρομών. Όλα αυτά αφορούν στο συνδικαλιστικό όργανο των υπαλλήλων οι οποίοι θα πρέπει να ζητήσουν την παράταση του ωραρίου εργασίας μετά το κλείσιμο του καταστήματος, όπως περίπου γίνεται με τις Τραπεζες (δεν εννοώ με υπέρβαση του νομίμου ωραρίου εργασίας του κάθε υπαλλήλου) για να ολοκληρώνεται το κλείσιμο χωρίς την παρουσία πελατών.
