Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα, όπως το λες.Στρίβειν διά του αρραβώνος, επίσης με ad hominem των βίπερ: ότι εσύ -δήθεν τάχα μου- είσαι άνθρωπος του συναισθήματος και της ενσυναίσθησης, του νοιαξίματος, της αληθούς γλώσσας και «ήσυχος», ενώ εγώ με τα στατιστικά και τα cold facts και το «δικαιωματικό λεξιλόγιο» όχι, επίσης «φωνασκώ».___________"Δεν απάντησα ποτέ για τους άνδρες και την τεκνοποιία διότι δεν κάνουν καριέρα κάποιοι "δημοσιογράφοι" χύνοντας λίτρα μελανιού προσπαθώντας να τους πείσουν ότι μάλλον δεν θέλουν να κάνουν παιδιά. Δεν φτάνουν οι άντρες 45 ετών και να γράφουν άρθρα "δεν ξέρω αν εγώ θέλω να κάνω παιδί ή με έχει πείσει η κοινωνία"".Ποιοι είναι αυτοί οι "δημοσιογράφοι" και ποια είναι αυτά τα κείμενα; Επίσης η σύγκρισή σου είναι, τουλάχιστον, έωλη.Τόνοι μελανιού (από επαγγελματίες, ειδικούς ή γυναίκες/μητέρες και άλλα άτομα) χύνονται αναφορικά με τα ζητήματα της εγκυμοσύνης, τοκετού, postnatal περιόδου, αλλά και με την ανατροφή των παίδων, με θέματα συμπεριφοριακά και χειρισμού, ψυχολογίας, και, τελοσπάντων, μ' όλα τα ζητήματα της γονεϊκότητας, γενικώς. Επίσης μ' αυτά ασχολούνται -στην συντριπτική τους πλειοψηφία- οι γυναίκες και όχι οι άντρες. Είναι απολύτως λογικό, λοιπόν, ανάμεσα σ’ αυτήν την τεράστιο όγκο κειμένων και σ' όλο αυτόν το διάλογο και την ανταλλαγή πληροφοριών, να έχουν μία κάποια φωνή οι γυναίκες που δεν επιθυμούν παιδιά (και γιατί). Δεν φτάνουν οι άνδρες 45 χρονών να γράφουν τέτοια άρθρα διότι οι άνδρες, κοινωνικώς, δεν θεωρούνται τόσο ατελείς ή ...υποδεέστερες, ως υπάρξεις, αν δεν κάνουν παιδιά. Επίσης οι άνδρες μπορούν να τεκνοποιήσουν και σε μεγαλύτερη ηλικία και στα 60 τους δύνανται να θεωρούνται "γοητευτικοί" ενώ οι γυναίκες, μάλλον "σπασμένες". Τέλος, ακριβώς, επειδή είναι το σώμα της γυναίκας που κυοφορεί και γεννά, είναι λογικό να υπάρχουν πολλές επιπλέον σκέψεις/προβληματισμοί σ' αυτές τις γυναίκες αναφορικά, που συμπεριλαμβάνουν το: αν υπάρχει η ανάγκη εξαρχής κι αν αυτή είναι «εγγενής», καθώς και το πόσο εγγενής είναι και το πόσο επίκτητη. ___________"Και πλέον στον δυτικό κόσμο, που τρέχει την ιατρική τα τελευταία 500 χρόνια, τα ποσοστά θνησιμότητας στη γέννα είναι ασύγκριτα μικρά."Ή δεν διαβάζεις ή δεν καταλαβαίνεις τι διαβάζεις ή κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις τι διαβάσεις. Τα δεδομένα που εδόθησαν:1) Ο ανθρώπινος τοκετός είναι απ' τους δύσκολους στο ζωικό βασίλειο, πάντως μακράν πιο δύσκολος απ' τα υπόλοιπα πρωτεύοντα (...Και η Εξέλιξη" όπως φαίνεται να διαμορφώνεται "φυσικά"(undisturbed, θα λεγαμε) αλλά και με την ανθρώπινη παρέμβαση δεν φαίνεται να τα κάνει τα πράγματα πιο εύκολα για τον άνθρωπο στο μέλλον στον εν λόγω τομέα, για διάφορους λόγους που αναλύονται στα κείμενα).2) Ο ανθρώπινος τοκετός χρειάζεται σαφή βοήθεια από τρίτους με κάποια ειδίκευση και σε αρκετές περιπτώσεις ιατρικές παρεμβάσεις ήπιες ή extreme (βλ. και symphysiotomy).3) Όταν η γυναίκα δεν έχει στην διάθεσή της τέτοιου τύπου βοήθεια ρισκάρει τον θάνατο της ιδίας, του βρέφους ή σοβαρές επιπλοκές.4) Είναι προφανές (duh!) πως δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ της εκτέλεσης των τοκετών στο δυτικό κόσμο και στην υποσαχάρια Αφρική, κατά πόσο -όμως- η πολύ αναγκαία και δεδομένη για τον δυτικό κόσμο, τουλάχιστον, βοήθεια και ιατρική παρέμβαση άπτεται του ΦΥΣΙΚΟΥ, όπως τα τσισάκια (τι χαριτωμένη σύγκρισις, μα τον Μπέλενος), το αφήνω εις το φιλοθεάμον κοινο. (Την επόμενη φορά που θα ξαλαφρώσεις στο δάσος, ίσως θα έπρεπε να πάρεις έναν χειρουργό κι έναν αναισθησιολόγο μαζί σου).___________“Ταπεινό ελατήριο είναι στα 40 σου να προτιμάς να πίνεις ποταρες στο booze παρά να ξυπνάς αξημέρωτα να μαγειρέψεις ή να ετοιμάσεις για τον παιδικό κάνα-δυο κουτσουβελα. Να προτιμάς τα 1000 σου ευρώ να τα φας όλα για εσένα παρά για πάνες και γάλατα.”Χώνεψέ το καλά:H πλειονότητα των ανθρώπων που θέλουν να κάνουν παιδιά συνειδητά, που γουστάρουν τα παιδιά, που θέλουν να γίνουν διακαώς μανούλες και πατερούληδες, αυτούς που τους χτυπούν τα βιολογικά ρολόγια, αυτές και αυτοί που ενδεχομένως από παιδιά ακόμη φαντάζονταν πώς θα ήταν να έχουν παιδιά και φαντασιονόντουσαν πάνω σε αυτό, αλλά και αυτοί που δεν το φαντασιονόντουσαν μία ζωή αλλά αισθάνθηκαν υπέρ αυτού σαφώς, οι άνθρωποι που τρέχουν στις κλινικές και που υποβάλλουν εαυτόν (οι γυναίκες κυρίως) σε κοστοβόρες, χρονοβόρες, ψυχολογικά επίπονες και με κάποια επικινδυνότητα διαδικασίες (οι εξωσωματικές είναι τέτοιες διαδικασίες) δεν τα κάνουν θεωρώντας ότι: «ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΡΑ, ΚΟΜΜΕΝΕΣ ΟΙ ΠΟΤΑΡΕΣ ΣΤΟ BOOZE» (μπλιάξ διάολε, βρήκες το μαγαζί που μισώ απόλυτα εδώ και μία δεκαετία και είχα πάει να πλακωθώ σε κοινωνικοπολιτική αντιπαράθεση). Τα παιδιά είναι το «δημιούργημά» τους, είναι απολύτως «δικά τους», η αντανάκλαση τους κατά μια έννοια, η αποτίμηση μία αξίας σε ζωντανό πρόσωπο και -αν δεν είναι επί ξύλου κρεμάμενοι- λογικό δεν είναι να χαίρονται να ξοδεύουν λεφτά στα παιδιά τους; Χαίρονται τα παιδιά, χαίρονται και οι ίδιοι. (Τα παιδιά είναι και μία επένδυση στο μέλλον, άλλωστε). Καλά κάνουν, αλλά νομίζεις ότι η διαιώνιση των γονιδίων μας, οι μικροί γράφοντες, δεν ενέχουν αυτάρεσκα και εγωιστικά στοιχεία;Αν ναι, τότε είσαι είτε πολύ αφελής, είτε πολύ biased ή κάτι παίζει με εσένα, αναφορικά με το ζήτημα γυναίκα/σύντροφος και παιδιά.Οver and out
