@ tsiritroΌχι, βέβαια, τη στήριξη αυτή δεν την παρέχει το ειδικό σχολείο, δεν θα πρέπει να την παρέχει μόνο αυτό! Το ειδικό σχολείο αγαπητέ/ή μου έχει άλλες δομές! Για άλλη κατηγορία παιδιών, με διαφορετικές δυσκολίες. Σε μία τάξη με 25 παιδιά, δεν είναι καθόλου αδύνατον να γίνει σωστή διαχείριση παιδιών με ιδιαιτερότητες, όταν υπάρχει γνώση, διάκριση και διάθεση. Καταρχάς και αναμεσα σε 25 τυπικά παιδιά μπορείς να βρεις ένα σωρό ιδιαιτερότητες ! Παιδιά που δυσκολεύουν το μάθημα, που μιλούν συνέχεια, παιδιά καπετάν-φασαρίες, παιδιά που θυμώνουν, που ειρωνεύονται τους συμμαθητές τους, που διαπληκτίζονται με τους καθηγητές τους… Δε θέλουν χειρισμό όλα αυτά; Νομίζετε ότι επιθετικά παιδιά στο σχολείο είναι μόνο όσα έχουν ιδιαιτερότητες; Ξέρετε τι γίνεται καθημερινά παντού από ένα σωρό παιδιά που βρίζουν, τσακώνονται, πλακώνονται στο προαύλιο, κάνουν bullying, τα βάζουν με καθηγητές, παίρνουν αποβολές, και ένα σωρό γνωστές καταστάσεις –δυστυχώς- για τα σχολεία; Λοιπόν; Τι θα τα κάνουμε όλα αυτά τα παιδιά;; Με βάση τη δική σας λογική πρέπει να τα στείλουμε όλα στο ειδικό σχολείο!! Ένα σωρό ακραίες συμπεριφορές αντιμετωπίζουν οι δάσκαλοι από παιδιά χωρίς διαγνωσμένες ιδιαιτερότητες! Γιατί λοιπόν ένα παιδί με διαγνωση στο φάσμα πρέπει να πάρει αμέσως την ταμπέλα και τον δρόμο για το ειδικό σχολείο;;; Αν είναι δυνατόν! Η σωστή διαχείριση πρέπει να υπάρχει για όλους τους μαθητές. Κάτι ακόμα : η παράλληλη στήριξη δεν είναι ντάντεμα, έτσι όπως το εκλαμβάνετε. Είναι μία βοήθεια ώστε το παιδί που ΑΝΗΚΕΙ στο γενικό σχολείο να ενταχθεί ευκολότερα και να χειρίζεται τις δυσκολίες και τον εαυτό του απέναντι στους άλλους, κυρίως σε κοινωνικό/συναισθηματικό επίπεδο, λιγότερο σε ακαδημαϊκό. Και βεβαίως πρέπει να είναι ολοκληρωμένη, για όλη την ημέρα, και στο διάλειμμα! Δεν το γνωρίζετε αυτό; Το δικό μου παιδί είναι πολύ καλύτερος μαθητής από πολλούς στην τάξη του. Κάνει μαθηματικές πράξεις σωστά και γρήγορα. Είναι πρώτος στην ορθογραφία, αλάνθαστος , γνωρίζοντας τους κανόνες και όχι φωτογραφικά. Είναι επιμελής μαθητής, προσπαθεί για όλα. Ο συνοδός όμως θα του εξηγούσε πολύ ευκολότερα από μένα εκείνη τη στιγμή στο σχολείο γιατί ένας έφηβος δεν πρέπει να αγκαλιάζει συνεχώς την αγαπημένη του καθηγήτρια στο προαύλιο. Θα του ερμήνευε καλύτερα το χιούμορ των παιδιών, την καζούρα, τις λέξεις κάτω από τις λέξεις. Ο καθηγητής αν είχε ευαισθησία θα τον επαιρνε με άλλο τρόπο και θα του εξηγούσε γιατί δεν πειράζει που ένας άλλος συμμαθητής κάθισε στο θρανίο του. Θα διαχειριζόταν τον θυμό, τα νεύρα του, το άγχος του που άλλαξε το πρόγραμμα της Τετάρτης ξαφνικά. Αυτές οι δυσκολίες όμως που περιγράφω δεν αντιστοιχούν σε παιδί που ανήκει σε ειδικό σχολείο. Σας πληροφορώ κοινωνικές και συναισθηματικές δυσκολίες έχουν και πολλά άλλα παιδιά και γίνονται πολύ επιθετικά λόγω αυτών!Και ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΥΝΑΤΟ να συμβούν και να αντιμετωπιστούν στο κανονικό σχολείο! Φυσικά και δεν είναι ταμπού το ειδικό σχολείο, είναι απαραίτητο, αλλά για όποια παιδάκια ανήκουν εκεί. Για εκείνα που θα βοηθηθούν εκεί και θα προοδεύσουν όσο επιτρέπει στο καθένα το επίπεδό του, με τους αγώνες που κάνουν εκεί οι ήρωες-δάσκαλοι. Όμως υπάρχουν παιδιά που δεν θα βοηθηθούν εκεί, αλλά θα μειώσουν τις δεξιότητές τους. Επομένως, μην τα βάζετε όλα στο ίδιο τσουβάλι, «κατάλληλες δομές» δεν είναι για όλους οι ίδιες.Μακάρι να διαβάσετε την απάντησή μου –ελπίζω-… Για μένα είναι πολύ ξεκάθαρο ότι κάποια πράγματα δεν τα αντιλαμβάνεστε σωστά! Και πολλοί που θα διαβάσουν, θα καταλάβουν. Το να σας πείσω… δεν είναι παρά μια διαδικτυακή πρόκληση.
