Αχ, κύριε …πεθερέ μου. Για ποια αποζημιωσούλα μιλάτε; Είναι δυνατόν; Πολύ κακό σχόλιο. Προκλητικό θα πω…Είμαι μαμά αγοριού με Άσπεργκερ. Το παιδί μου δυστυχώς δεν αντιμετωπίζεται από όλους τους καθηγητές το ίδιο. Δεν ξέρουν όλοι πώς να του φερθούν εντός και εκτός τάξης, παρόλο που εγώ συνεχώς βοηθάω το σχολείο για να το βοηθήσει κι αυτό στη συνέχεια. Δίνω τρόπους αλλά δεν με ακούν όλοι. Δεν είναι επιθετικό, έχει IQ πάνω από τον μέσο όρο αλλά κοινωνικά και συναισθηματικά δεν είναι σαν τα άλλα παιδιά. Πρόπερσι ο Μαθηματικός έβγαινε από την τάξη και έλεγε μέσα στο γραφείο για το παιδί μου «Να φύγει, δεν είναι για εδώ. Να πάει σε ειδικό σχολείο». Γιατί τον δυσκολεύαμε τον κύριο, καταλάβατε; Και τσακωνόταν ο καθηγητής με άλλους συναδέλφους του που διαφωνούσαν . Μου τα μετέφεραν δάσκαλοι όλα αυτά. Υπάρχει και ένα άλλο παιδί με Άσπεργκερ στο σχολείο, πιο επιθετικό. Αυτό δυσκολεύονται να το χειριστούν. Δεν ξέρουν πάντα τι να κάνουν, εντάσεις, γκρίνιες και από παιδιά και από καθηγητές. Οι γονείς του…άλλος Γολγοθάς από κει. 100% προσπαθούν πιο πολύ απ΄το σχολείο. Να σας πω όμως κάτι; Αυτό το παιδί έχει συνοδό (παράλληλη στήριξη). Γιατί ο συνοδός δεν είναι μαζί με το παιδί συνέχεια; Είναι μόνο μέχρι τις 11-11,30 και όχι κάθε μέρα. Πάει σε 3 σχολεία, για 3 διαφορετικά παιδιά. Είναι σύστημα αυτό; Πώς το Κράτος αφήνει μόνο του παιδί και εκπαιδευτικούς όταν υπάρχει ανάγκη; Λες και δεν υπάρχουν τόσοι άνθρωποι εκεί έξω άνεργοι που μπορούν να στελεχώσουν την παράλληλη βοήθεια στο σχολείο; Γιατί το σχολείο δε δίνει τη βοήθεια που πρέπει; Και γιατί δεν διδάσκονται οι καθηγητές ψυχολογία; Τεχνικές προσέγγισης παιδιών με ιδιαιτερότητες; Πού είναι αυτά;Λοιπόν , ας μην κρυβόμαστε… υπάρχουν δάσκαλοι και δάσκαλοι, άνθρωποι και άνθρωποι… Οι γονείς των παιδιών με Άσπεργκερ περνάμε έναν Γολγοθά και το μόνο που δε σκεφτόμαστε κύριε μου, είναι να σύρουμε τους δασκάλους για αποζημίωση… να βοηθήσουμε τα παιδιά μας θέλουμε και αυτό προσπαθούμε. Και δυστυχώς δεν μας βοηθούν όλοι στο σχολείο… Όσοι είναι άξιοι, ευαίσθητοι και σωστοί ξεχωρίζουν σαν την μύγα μες στο γάλα. Οι υπόλοιποι βρίσκουν την λύση «να φύγει ο ενοχλητικός». Γι’αυτό λοιπόν, προσέχετε περισσότερο κύριε… «πεθερέ» μου. Είναι τουλάχιστον ντροπή να μιλάτε για «αποζημιωσούλες».Υ.Γ. Διάβασα και τα σχόλια του/της Κ.Φ. Μπράβο! Εξαιρετικά! Όντως στο εξωτερικό υπάρχει πολύ καλύτερη αντιμετώπιση. Άλλη μέριμνα. Άλλα δεδομένα …Κρίμα για τη χώρα μας.