Πάνω-κάτω έχω καταλάβει τι λέγεται, αν και ομολογώ ότι δεν μπόρεσα να διαβάσω τα πάντα. Παρόλα αυτά θα μοιραστώ τη σκέψη μου, ενώ ενδεχομένως έχει ειπωθεί κάτι παραπλήσιο.Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με την εξομολόγηση και σχολιάζω ότι:Μία επιτηδευμένη συμπεριφορά (βλ. να είσαι συνειδητά "κακό παιδί" προκειμένου να αρέσεις), κάπως θα "κράζει". Η μη αυθεντικότητα δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, προς όποια μεριά και αν τείνεις.Όσο βλαξ μπορεί να μοιάζεις -όπως θεωρείς- όντας το "καλό παιδί" - με κίνητρο να απολάβεις ανάλογη συμπεριφορά, ουσιαστικά να την εκβιάσεις υποχρεώνοντας τον άλλο, όπως γράφτηκε και πιο πάνω,άλλο τόσο βλαξ μοιάζεις όταν το παίζεις πέφτουλας, γόης, σίγουρος υπέρ το δέον για τον εαυτό σου, και η συμπεριφορά αυτή σε εκθέτει ανεπανόρθωτα προδίδοντας το αντίθετο...Δεν ξέρω γιατί άντρες αλλά και γυναίκες μπαίνουν σε αυτό το τριπάκι, μάλιστα και σε μεγαλύτερες ηλικίες... Δεν κουράζεσαι να μην είσαι Εσύ; Μήπως αυτό ξεκινά από το ότι δε γνωρίζεις τον εαυτό σου τόσο καλά;Όσοι σοφοί σας δίνουν guidelines για οτιδήποτε, είναι χρήσιμοι υποψήφιοι μόνο για να γεμίσουν σελίδες των social media και lifestyle φυλλάδων που τσουβαλιάζουν αβέρτα, με επιφανειακά κριτήρια...(Κατά τα άλλα, ευσεβείς πόθους κι ιδέες όλοι έχουμε κι είχαμε για εμάς ως άτομα, αλλά δε θα πείσουν ως απτά χαρακτηριστικά, εάν απλώς πάμε να αναπαράγουμε ένα ίματζ μέσω προβαρισμένων συμπεριφορών και μεθόδων.)
