Αξιότιμε κ. Δημοκίδη,Σε απάντηση της εύλογης απορίας σας σχετικά με τους δύο ιερωμένους με τη διασκεδαστική - για αρκετούς φίλους του διαδικτύου - περιβολή θα ήθελα να ενημερώσω τόσο εσάς όσο και τους σεβαστούς αναγνώστες σας με τα ακόλουθα:(α) Ο ιερωμένος με το κωνικό επανωκαλύμμαυχο (δεύτερος από δεξιά) είναι ο επίσκοπος των εν Ελλάδι Ορθοδόξων Αρμενίων που υπάγονται στο Πατριαρχείο της Αγίας Έδρας του Ετσμιατζίν της Αρμενίας.(β) Ο ιερωμένος με το κωνικό καλυμμαύχι (τρίτος από δεξιά) είναι απλός ιερέας και εκπροσωπούσε στη συγκεκριμένη εκδήλωση τον Αρχιεπίσκοπο των εν Ελλάδι Ορθοδόξων Αρμενίων που υπάγονται στο Πατριαρχείο του Μεγάλου Οίκου της Κιλικίας. Ενός Πατριαρχείου που μετά τη Γενοκτονία του αρμενικού έθνους εδρεύει αναγκαστικά στο Λίβανο.Και οι δύο ανωτέρω ιερωμένοι, συμμετέχουν στην ορκωμοσία της Βουλής εθιμοτυπικά – όπως πολύ σωστά αναφέρατε – βάσει του ισχύοντος πρωτοκόλλου και της εθιμοτυπίας της Βουλής των Ελλήνων.Αναφορικά με το αν η παρουσία εκπροσώπων άλλων δογμάτων είναι απαραίτητη ή όχι στη γιορτή αυτή της δημοκρατίας όλες οι απόψεις είναι φυσικά αποδεκτές. Σε κάθε περίπτωση δε θεωρώ ότι η παρουσία τους βλάπτει, ούτε επιβαρύνει τον προϋπολογισμό της Βουλής ή του Κράτους και ίσως να αποτελεί μια ένδειξη σεβασμού σε μειονότητες και τμήματα της ελλαδικής κοινωνίας η συνεισφορά των οποίων στους αγώνες του Έθνους για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία (σε όλες τις εκφάνσεις της, μεταξύ των οποίων και της ελευθερίας λόγου) ήταν εξίσου αποφασιστική και εν πολλοίς άγνωστη.Πόσο δε μάλλον όταν ο πρωτοπόρος της ελευθερίας της σκέψης και της έκφρασης (αγαθά τα οποία ορθώς ευαγγελίζεστε τόσο εσείς ως αρθρογράφος όσο και οι λοιποί σχολιαστές) Ρήγας Βελεστινλής ήταν ίσως ο πρώτος που οραματίστηκε έναν πολυπολιτισμικό Ελλαδικό χώρο στον οποίο η θέση των Αρμενίων αναγνωρίζεται ήδη στη Νέα Πολιτική Διοίκηση του Ρήγα το 1797 όπου: "ο αυτοκράτωρ λαός είναι όλοι οι κάτοικοι του βασιλείου τούτου, χωρίς εξαίρεσιν θρησκείας και διαλέκτου, Έλληνες, (...), Αρμένηδες, (...) και κάθε άλλο είδος γενεάς".Δεν είναι ίσως η ενδεδειγμένη στιγμή για να ανατρέξουμε στο παρελθόν ούτε και να αναλύσουμε την συνεισφορά των Αρμενίων στη νεότερη ελληνική ιστορία. Σίγουρα όμως, η παρουσία των ιερωμένων αυτών στη Βουλή ενσωματώνει και αντικατοπτρίζει τους κοινούς αγώνες όλων των Ελλήνων πολιτών ανεξαρτήτως θρησκευτικών αποχρώσεων και καταβολών. Στα πλαίσια αυτά, η Αρμενική Ορθόδοξος Εκκλησία – όπως και η Ελληνική – έχει συνεχή παρουσία στον ελλαδικό χώρο, μακροβιότερη μάλιστα του ελλαδικού κράτους. Ενδεικτικά αναφέρω ότι η Αρμενική Εκκλησία του Ηρακλείου Κρήτης βρίσκεται σε συνεχή λειτουργία από το 1669 και του Διδυμοτείχου τουλάχιστον από το 1775.Είναι δε ιδιαιτέρως σημαντικό να αναφέρουμε ότι η Αρμενική Ορθόδοξος Εκκλησία στην Ελλάδα λειτουργεί με τη μορφή του Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα ενώ όλες οι επιμέρους εκκλησίες (ενορίες) που υπάγονται σε αυτήν υποβάλλουν τις ετήσιες φορολογικές δηλώσεις τους στις αντίστοιχες ΔΟΥ στις οποίες ανήκουν και καταβάλλουν σειρά φόρων. Οι δε ιερείς της, πληρώνονται από την ίδια την Εκκλησία και όχι από το Ελληνικό κράτος όπως συμβαίνει με την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία. Βλέπουμε δηλαδή ότι ο διαχωρισμός κράτους – εκκλησίας στην περίπτωση της Αρμενικής Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι ήδη πραγματικότητα. Επιπλέον, τα έσοδα της Εκκλησίας μετά βίας καλύπτουν σήμερα τα έξοδα για την απρόσκοπτη λειτουργία των αρμενικών σχολείων της χώρας, κάτι που επηρεάζει και την ευρεία φιλανθρωπική δράση της Εκκλησίας με αποκορύφωμα την πρόσφατη αναστολή λειτουργίας του Αρμενικού Γηροκομείου της Κοκκινιάς (Πειραιάς) και την ανάθεση σε ιδιώτες της τύχης του ιδρύματος μετά από μακρόχρονη συσσώρευση χρεών. Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ την ιδέα για τη δήμευση των περιουσίων της εκκλησίας τουλάχιστον παρωχημένη και αναχρονιστική ιδίως από τη στιγμή που ζούμε σε μια ευνομούμενη - θέλω να πιστεύω - χώρα η οποία σέβεται τα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες του ανθρώπου, ως ένα κράτος πλήρες μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης. Αν ποτέ συνέβαινε αυτό που προτείνετε, με μια απλή προσφυγή στο Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (και αφού είχαν εξαντληθεί τα εσωτερικά ένδικα μέσα) η Ελληνική Δημοκρατία θα καταδικαζόταν σε δυσβάσταχτα πρόστιμα αν όχι σε επιστροφή των δημευμένων περιουσιών. Το ίδιο υφίσταται αυτή τη στιγμή η Τουρκία που αναγκάζεται να επιστρέψει στην Αρμενική Εκκλησία την περιουσία που σε διάφορα στάδια της ιστορίας της κατήσχεσε μετά από σχετικές προσφυγές αρμενικών ιδρυμάτων.Προσωπικώς, δεν είμαι αντίθετος στην κατάργηση λοιπών φορολογικών προνομίων που θρησκευτικά ιδρύματα απολαμβάνουν ιδιαίτερα στην κρίσιμη εποχή που το έθνος διανύει σήμερα. Φρονώ όμως ότι αυτό θα πρέπει να γίνει με γνώμονα το γενικό εθνικό συμφέρον υπό το πρίσμα της ευρείας φιλανθρωπικής δράσης που διακατέχει κάποια ιδρύματα και τις επιπτώσεις που μια τέτοια ενέργεια θα έχει σε αδύναμα στρώματα της ελλαδικής κοινωνίας που συντηρούνται με την αρωγή εκκλησιαστικών ιδρυμάτων καθώς ο κρατικός μηχανισμός είναι κατώτερος των πλέον συντηρητικών προσδοκιών.Τέλος, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι φέτος οι Αρμένιοι σε όλον τον κόσμο τιμούν τη συμπλήρωση των 100 ετών από τη Γενοκτονία που έπληξε το έθνος τους. Η συμβολή της Αρμενικής Ορθοδόξου Εκκλησίας στην ανασύνταξη και αναγέννηση του αρμενικού λαού από τα συντρίμμια ήταν αποφασιστικής σημασίας και ίσως να δικαιολογεί την προσκόλληση των Αρμενίων στην εκκλησία τους ως πνευματική και εθνική εστία κυρίως μετά τα τραγικά γεγονότα της εξόντωσης 1,5 εκατομμυρίου και πλέον αθώων ψυχών με τις πιο βάρβαρες μεθόδους και την αναγκαστική εξορία των λίγων που διεσώθησαν της θηριωδίας σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Στα πλαίσια αυτά, σας προσκαλώ κι εσάς να συμμετέχετε στις εκδηλώσεις μνήμης που θα λάβουν χώρα σε πολλές πόλεις ανά την Ελλάδα - μεταξύ των οποίων και στη γενέτειρά σας Θεσσαλονίκη - με την ίδια ευλάβεια που πρόσφατα περιβάλατε καλύπτοντας τις εκδηλώσεις για το Ολοκαύτωμα συμβάλλοντας στην περαιτέρω ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης σε θέματα διεθνούς δικαίου, ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και αποκατάστασης της ιστορικής μνήμης. Άλλωστε, όπως πολύ σωστά το είχε θέσει ο Ισπανός φιλόσοφος Σανταγιάνα, " Όποιος ξεχνάει την ιστορία του είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει..."Μετά Τιμής,Akis Dagazian
Σχολιάζει ο/η