Δυστυχώς και σ’ αυτή την περίπτωση επιβεβαιώνεται αυτό που λέγεται συχνά: δηλαδή ότι ο καθένας έχει αυτό που του αξίζει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο «καθένας» είναι το εκλογικό σώμα της χώρας που εδώ και 40 χρόνια σε κάθε εκλογική αναμέτρηση αναθέτει την τύχη του πάνω κάτω στους ίδιους 300 λεχρίτες* [με ελάχιστες εξαιρέσεις], οι οποίοι κάθε τόσο παίζουν τις μουσικές καρέκλες με έπαθλο το υπουργείο που αντιστοιχεί στην κάθε μια. Σε όποιαν κάτσει ο καθένας την κρατάει μέχρι την επόμενη φορά που θα έχουν «όρεξη για παιχνίδι»… οπότε λογικά κάποιοι από αυτούς θα αναλάβουν και το υπουργείο πολιτισμού… Ουαί κι αλίμονο! *αλλά ακόμα και οι ίδιοι να μην είναι, ο έλληνας ψηφοφόρος έχει μια τρομερή έφεση στο να επιλέγει πάντα λεχρίτες…