Ερωτεύτηκα το κείμενο. Συγχαρητήρια από καρδιάς. Ο Ronald Dworkin, Αμερικάνος φιλόσοφος δικαίου (1931-2013), είχε σαφώς πει: "σε μια δημοκρατία κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μην προσβάλλεται".Γιατί διάολε όμως; Επιθυμούμε μία δημοκρατία που οι πολίτες θα αλληλοπροσβάλλονται καθ' έξιν;Όχι. Όχι. Όχι. Αλλά η “προσβολή” είναι αιτία λογοκρισίας. Η λογοκρισία περιορίζει την ελευθερία της έκφρασης. Η περιορισμένη ελευθερία της έκφρασης σκοτώνει την ελευθερία της σκέψης. Χωρίς ελευθερία της σκέψης, χωρίς σκέψη δηλαδή, δεν υπάρχει λόγος να ζεις. Παύεις να είσαι άνθρωπος και γίνεσαι ζώον. Ας το δούμε λίγο πιο αναλυτικά: Παλιά την προσβολή την επικαλούνταν οι συντηρητικοί: προσβάλλονταν από ομοφυλόφιλους, αλλόφυλους, αλλόδοξους, αλλοεθνείς.Σήμερα, ενώ θύλακες του ανωτέρω τρόπου σκέψης σαφώς υπάρχουν ακόμα, την προσβολή την επικαλούνται -βασικά- οι "προοδευτικοί". Αυτοί που έχουν ανακαλύψει και υλοποιούν την πολιτική ταυτοτήτων (identity politics).Προσβάλλεται ο καθένας διότι δεν γίνεται "σεβαστή" η ταυτότητά του. Έτσι αν διαφωνήσεις με οποιονδήποτε είσαι φασίστας. Γίνεται αυτόματη αναγωγή "αρνητής της ταυτότητάς μου (υπαρκτής ή επινοημένης) = αρνητής ολοκαυτώματος" άρα φασίστας. Η λογική, η αλήθεια έχουν φύγει από το παράθυρο. Οι λέξεις πλέον έχουν υποκειμενικό νόημα διότι έτσι «νιώθει» το υποκείμενο.Το να πεις ότι δεν υπάρχει κοινωνικό φύλο και ότι αυτό είναι μια έωλη κοινωνιολογική θεωρία "προσβάλλει" διότι αντίκειται στο δικαίωμα του άλλου να προσδιοριστεί ως "το". Το να πεις ότι δεν υπάρχει πατριαρχία και ότι αυτό είναι μια ανακάλυψη του μαχητικού φεμινισμού, ο οποίος είναι ένα ΠΟΛΙΤΙΚΟ κίνημα στα πλαίσια της πολιτικής ταυτοτήτων, "προσβάλλει".Η πολιτική ταυτοτήτων κατακερματίζει την κοινωνία τόσο που καθίσταται η πρακτική εφαρμογή του παράδοξου της διχοτόμησης του Ζήνωνα: δεν μπορείς να πας πουθενά αν δεν ολοκληρώσεις την θέσπιση των δικαιωμάτων της προηγούμενης μειονότητας, μα πριν από αυτή προηγείται μια άλλη, και πριν από αυτή προηγείται μια άλλη.Πριν να ασχοληθείς με τις γυναίκες πρέπει να ασχοληθείς με τις μετανάστριες γυναίκες. Και πριν από αυτές με τις ομοφυλόφιλες μετανάστριες γυναίκες. Και πριν από αυτές με τις με κινητικά προβλήματα μετανάστριες ομοφυλόφιλες γυναίκες. Και πριν από αυτές με τις βίγκαν με κινητικά προβλήματα ομοφυλόφιλες μετανάστριες γυναίκες. Και ούτω καθεξής.Η πολιτική ταυτοτήτων, ή δικαιωματισμός, είναι απότοκος των κινημάτων της δεκαετίας του '60 για πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβει κάποιος ότι έχουν άμεση σχέση με τον μαρξισμό. Με έναν τρόπο σκέψης, που αν και έχει προσφέρει αρκετά θετικά (κυρίως σε σχέση με τα εργατικά δικαιώματα), έχει μέσα του εγγενή την έννοια της απολυταρχίας. Έναν τρόπο σκέψης που de facto ξέρουμε που οδηγεί. Όπου έχει εφαρμοστεί μη ανεκτικότητα και θάνατος ακολούθησαν. Από τον Χότζα στον Ζαχαριάδη και από τον Πολ Ποτ στον Μάο.Ποιο είναι το αντίδοτο; Ποια η λύση; Μα οι παραδοσιακές δυτικές αξίες που υπάρχουν από την κλασική Αθήνα ως τον Διαφωτισμό: σέβεσαι τη μονάδα, τον άνθρωπο όχι την υποομάδα στην οποία (διατείνεται) ότι ανήκει διότι αυτό οδηγεί άμεσα στον φυλετισμό (tribalism) και στον κατακερματισμό της κοινωνίας σε αντιμαχόμενες παρατάξεις.Δεν πρέπει να ασχολείται η πολιτική με τον θιγμένο εγωισμό κανενός. Δεν πρέπει η πολιτική να ασχολείται με τα συναισθήματα διότι τότε ανοίγει ύποπτες πόρτες. Στόχος της πολιτικής είναι να παρέχει ίσες ευκαιρίες. Όχι ίσα αποτελέσματα.Και ένα τελευταίο –λογικό- όριο: όταν λέμε «η πολιτική» τι εννοούμε; Ποια είναι η πολιτική ομάδα η οποία μας ενδιαφέρει εδώ; Δυστυχώς ή ευτυχώς, ακόμα, κυρίαρχα είναι τα έθνη τα οποία είναι οργανωμένα σε εθνικά κράτη. Άρα η πολιτική αποφασίζεται και υλοποιείται σε εθνικό επίπεδο. Ακόμα και πολυεθνικές συσπειρώσεις, όπως πχ ο ΟΗΕ ή το ΝΑΤΟ ή η ΕΕ, ενσωματώνονται στην εθνική έννομη τάξη είτε με συνθήκη που υπογράφει εκλεγμένη εθνική κυβέρνηση είτε με νόμο που επικυρώνεται από τα εθνικά κοινοβούλια.Η λογική είναι η μόνη απάντηση στον υποκειμενικό συναισθηματισμό.Ζητώ συγγνώμη για την κατάληψη χώρου και την κατάχρηση της φιλοξενίας.
