Εγώ δε μπορώ να καταλάβω τη βαρβαρότητα. Οκ, έχω γεννήσει και γνωρίζω από ορμόνες, πίεση, κατάθλιψη,κλπ. Ξέρω πώς είναι να μην έχεις βοήθεια από κανέναν (ειδικά το πρώτο 3μηνο), αλλά και πάλι, γιατί φόνος? Μπορούσε να το δώσει αν δεν το ήθελε. Κουβαλούσε μέσα της μία ζωή 9 μήνες! Ένιωσε τις κινήσεις του, το είδε να κλαίει, να κοιμάται, να τρώει! ΠΩΣ? Δεν είμαι σε θέση να κρίνω, αλλά δεν έχω σταματήσει το κλάμα από το μεσημέρι. Ένα υγιέστατο μωρό! Τί να πω... Μία φράση μου τρυπάει το μυαλό: "Το βρέφος δεν είναι πεθαμένο. Είναι απλά νεκρό." Μεγάλη διαφορά... Ας βρει την ηρεμία της το κορίτσι, γιατί όταν το συνειδητοποιήσει, θα έχει να αντιμετωπίσει πολλά και, πρώτα πρώτα τον εαυτό της...