#1 Εφόσον έχετε συμφωνήσει σε κάτι χαλαρό, όπως λες, δε βλέπω να υφίσταται καν δίλημμα. Χαλαρά δε βγαίνετε; Χαλαρά δεν κάνετε ό, τι κάνετε μεταξύ σας; Χαλαροί, επομένως, μάλλον θα είναι και οι δεσμοί σας, συνεπώς και η αναμενόμενη αφοσίωση του ενός στον άλλον. Λοιπόν, ακόμα κι αν εσύ δεν το βλέπεις πια τόοοσο χαλαρά μαζί του, τί σε εμποδίζει από το να συνεχίσεις αυτή τη χαλαρή κατάσταση με το συγκεκριμένο τύπο και να χαίρεσαι ό, τι κι αν είναι αυτό/αυτά που χαίρεσαι μαζί του (εκτός κι αν πια δεν την ανέχεσαι ή επιθυμείς επιτακτικά να την αλλάξεις), και ταυτόχρονα να φροντίσεις να είσαι ανοιχτή για ό, τι άλλο προκύψει; Από την περιγραφή σου, εγώ δε βλέπω τίποτα που να στέκεται εμπόδιο σ' αυτήν την τακτική. Τί θα πει "είμαι αρκετά μεγάλη για να περιμένω κάτι άλλο να μου συμβεί;" Τα "άλλα" που περιμένεις έρχονται μόνο μέχρι μια καθορισμένη ηλικία; Ποιοί σου τά 'χουν πει αυτά; Πώς προκύπτει αυτό το συμπέρασμα; Διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως. Εάν εσύ δεν παραιτηθείς από το παιχνίδι και εάν οι ίδιες σου οι φυσικές δυνάμεις αντέχουν να το παίζουν (όσο αντέχουν κάθε φορά ή σε κάθε ηλικιακή φάση), το παιχνίδι σε αφορά πάντα.#2 Οι παρατηρήσεις τις οποίες αναφέρεις ευσταθούν και δε σε καταστούν άτομο με φαλλοκρατικά κατάλοιπα. Αντιθέτως, αυτά εντοπίζονται στις γυναίκες των συγκεκριμένων παρατηρήσεών σου. Καλωσόρισες, λοιπόν, στην πραγματικότητα όπου οι (περισσότερες ή λιγότερες, αυτό εξαρτάται από την κουλτούρα και άλλες ιδιότητες κάθε κοινωνίας) γυναίκες ως μισογύνισσες επιτείνουν, ενισχύουν και αναπαράγουν τα μοντέλα των κοινωνικών φύλων όπως αυτά διαμορφώθηκαν από την πατριαρχία ακριβώς, ή και περισσότερο κάποιες φορές, όσο και οι φαλλοκράτες άνδρες. #4 Αν κάποια άτομα δεν έχουν πολλή όρεξη να βγουν έξω, προφανώς έχουν περισσότερη όρεξη να μείνουν μέσα, ό, τι κι αν λένε κατά τ' άλλα. Εάν παρατηρείς πως αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς επαναλαμβάνεται, και εάν εσύ έχεις αυτήν την όρεξη, τον ενθουσιασμό και την ανάγκη να βγαίνεις και να περνάς καλά, σου προτείνω να βρεις άλλα άτομα για αυτόν τον σκοπό που θα συμμερίζονται αυτά τα στοιχεία. Το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι είναι φίλοι μας δε σημαίνει ότι ταιριάζουμε μαζί τους σε όλα ούτε ότι απαραίτητα καλύπτουν όλες τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας. Nα συναναστραφείς κόσμο που να περνάς καλά μαζί του (έξω ή μέσα, όπου εσύ προτιμάς). #5 "Προσπαθω να συμπεριφέρομαι τέλεια". Σ' αυτό ακριβώς το σημείο εντοπίζω εγώ το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις με τις ερωτικές/συντροφικές σου σχέσεις. Όπως έχει πει και ένας μεγάλος άνδρας (ο Salvador Dali νομίζω), μην προσπαθείς να αγγίξεις την τελειότητα. Δε θα τη φτάσεις ποτέ. Οι άνθρωποι, αγαπητή controlfreak, είναι ατελείς και έτσι θα παραμείνουν, όσο βελτιωμένοι κι αν κατορθώσουν να υπάρξουν. Έτσι, λοιπόν, είναι καλό και φρόνιμο να περιμένουν να γίνονται αποδεκτοί (από όποιους και όσους και όταν γίνονται) ως ατελείς. Όπως, επίσης, και να ξέρουν οι ίδιοι να αποδέχονται (όποιους και όσους, και όταν το κάνουν) ατελείς ανθρώπους. Αν θες τη γνώμη μου, η τελειομανία είναι για τους ανελεύθερους, controlfreak. Αντίστοιχα, δεν υπάρχουν τέλειες σχέσεις, υπό την έννοια ότι δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι για τον καθέναν μας με την κυριολεκτική σημασία της λέξης (ναι, κάποιος μπορεί να είναι ιδανικός για 'σένα και κάποιος για την άλλη, αλλά δεν εννοούμε ότι έτσι είναι απλά, φυσικά, χωρίς προσπάθεια, κόπο, γερό στομάχι, λάθη, πάθη, ατέλειες που μπορεί να αντιμετωπίζουμε ή/και να καταφέρνουμε να ανεχόμαστε). Οι ανθρώπινες σχέσεις (ειδικά οι συντροφικές/ερωτικές) ναι μεν διατηρούν κάποια στοιχεία φυσικότητας, αλλά σε καμία περίπτωση η διατήρησή τους (των σχέσεων) δεν επαφίεται σ' αυτά. Εκείνο που θεωρώ ότι αποτυγχάνεις να διαχειριστείς τόσο σαν έννοια όσο και στην πράξη είναι ο κατά το δυνατόν μεγαλύτερος βαθμός συμβατότητας με έναν άλλον άνθρωπο. Είναι, όντως, μια πολύ δύσκολη υπόθεση διότι αφενός προϋποθέτει αυτογνωσία και κάποια σχετική εμπειρία και αφετέρου διότι όσο ταιριαστοί κι αν είναι δυο άνθρωποι χωρίς καμιά προσπάθεια, χρειάζεται καθημερινή, αδιάκοπη, τεράστια, ακατάβλητη ΑΜΟΙΒΑΙΑ προσπάθεια για να επιτύχουν στη σχέση τους - και μόνο η διατήρηση του πάθους (όταν και αν αυτό συγκαταλέγεται στις ανάγκες τους) να σκεφτείς πόσο δύσκολη είναι, καταλαβαίνεις πόσου κόπου και αληθινής αφοσίωσης από αμφότερα τα μέλη του ζευγαριού χρήζουν και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία. Το αν είσαι αυτός ο άνθρωπος που ναι μεν αντιλαμβάνεται ποιος του ταιριάζει in the first place αλλά ταυτόχρονα καταβάλλει όλη αυτή την προσπάθεια με σκοπό να κάνεις καλύτερη τη σχέση σου (όχι το έτερον ήμισυ αυτής!), ξέροντας ότι ποτέ δε θα την κάνεις τέλεια ούτε αυτή ούτε εσένα, και το αν διαλέγεις ανθρώπους με τα ανάλογα χαρακτηριστικά το ξέρεις εσύ. Αν δεν το ξέρεις, επεδίωξε να αρχίσεις να το μαθαίνεις. Αλλά πρώτα ΧΑΛΑΡΩΣΕ. Με όλη τη σημασία της λέξης· διώξε το άγχος που σου προκαλεί η αγωνία και η ανησυχία για τη σχέση σου, στο βαθμό που αυτό είναι δυνατόν. Θα σε βοηθήσει να βάλεις με ψυχραιμία κάποιες σκέψεις στη θέση τους και να αντιμετωπίσεις τα δεδομένα και τις προκλήσεις πιο διορατικά. Μη φοβάσαι να χωρίσεις (αν αυτό καταλαβαίνεις πως πρέπει να γίνει), μη φοβάσαι να κάνεις λάθη, επίσης (ουδείς αλάθητος), μη φοβάσαι ότι δε σε εκτιμούν αν δεν είσαι καλή σε όλα (όπως βλέπεις, όσοι σε εκτιμούν αλλά και όσοι δε σε εκτιμούν - σαν άνθρωπο, εννοώ - δεν τους αφορά ιδιαίτερα αν είσαι καλή στο α ή στο β ή και στα δύο). Γενικώς, μην αγχώνεσαι για όμορφα πράγματα, οι ανθρώπινες σχέσεις (όλες, κάθε είδους) πριν και πέρα από όλα είναι μια από τις πιο θαυμάσιες περιπέτειες της ζωής ενός κοσμικού ανθρώπου. Αν το αντιμετωπίσεις έτσι (και έτσι είναι), θα δεις ότι το να αγχώνεσαι δεν προσθέτει απολύτως τίποτα - αντιθέτως αφαιρεί πολλά.
