7. Συμφωνώ με τη Λένα πως ο φίλος σου δεν είναι υποχωρητικός επειδή είσαι δυναμική, διαφωνώ όμως στο οτι αυτό οφείλεται στην αγάπη και την ανεκτικότητά του. Ο φίλος σου, κατά ένα τεράστιο βαθμό καταπιέζεται (όντως σε ανέχεται) αλλά το επιλέγει και το κάνει. Σε δέχεται γιατί δεν μπορεί αλλιώς. Δεν ξέρει πως να αντισταθεί, δεν ξέρει πως να πατήσει πόδι. Αν ήξερε, όσο κι αν σε αγαπούσε, θα στο έδειχνε με κάποιον τρόπο. Όσο περνάνε τα χρόνια, χτίζεται αυτός ο τρόπος. Εκείνος μέσα του την ψάχνει την λύση να βρει τρόπο να αντισταθεί και εδώ είναι που χρειάζεται η προσοχή. Αν τραβήξεις το σχοινί, μοιραία θα σπάσει. Μην τον λυπάσαι που σε ανέχεται γιατί το επιλέγει, φρόντισε όμως να φτιάξεις τη δική σου συμπεριφορά αν δε θέλεις να καταλήξεις σε κλάματα (εσύ και πιθανότατα σε πολλά νεύρα εκείνος), όπως πολύ σωστά προβλέπει η Λένα. Έχε όμως υπόψιν σου οτι αυτό θα το κάνεις για τον εαυτό σου και όχι για εκείνον. Άν εσυ αλλάξεις και γίνεις πιο διαλακτική και δεκτική (επιφανειακά λιγότερο δυναμική αλλά ουσιαστικά περισσότερο) τότε εκείνος μπορεί να ψάξει μια ίδια με τον παλιό σου εαυτό. Να θέλει δηλαδή μια γυναίκα να τον καπελώνει. Εν ολίγοις, άλλαξε για σένα, για να νιώθεις εσυ καλύτερα με τον εαυτό σου και όχι απο φόβο μη χάσεις κάτι.