Δε φταίνε οι ταινίες της Ντίσνεϋ αλλά το μάρκετινγκ γύρω από αυτές (είχαν μια Μπάρμπι να ανταγωνιστούν), για τον τρόπο που μάθαιναν να σκέφτονται τα κοριτσάκια. Επίσης, πάντα (θα) φταίνε οι γονείς.Ο ίδιος ο Ντίσνεϋ παραμένει αμφιλεγόμενη φιγούρα. Η προσωπική τέχνη και βλέψη του είχε πιο σκοτεινό χαρακτήρα αλλά χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Δυστυχώς δεν άφησε πίσω τόσο προσωπικό υλικό, μόνο το όνομα και την εταιρεία - αλλιώς θα έλεγα πεπεισμένα ότι είναι εξίσου παρεξηγημένος για μισογύνης με τον Ευριπίδη και τον Σαίξπηρ.Οι δημιουργοί που πάτησαν στο όνομά του έφτιαξαν χαρακτήρες με μαχητικότητα και δυναμισμό... Το ότι μέσα στην ταινία μπορεί να λανσάρουν ένα ωραίο φόρεμα ή ένα ρομάντζο, δε σημαίνει ότι χάνουν το χαρακτήρα τους. Προσωπικά πάντα θα προτιμώ τις παλιές ταινίες. Είναι πιο ανεπιτήδευτες γιατί δεν προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτά τα τριπάκια που συζητάμε εδώ σήμερα.
