Βλαχακι το σχολιο ηταν μια γενικη αντιδραση σε πραγματα που διαβασα στα κομμεντς και δεν ηταν στοχευμενο! Φυσικα και σηκωνει κριτικη η βιομηχανια μοδας/ρουχων. Και περισσοτερο, κατα τη γνωμη μου, στο κομματι που παει να φορεσει (pun intended) εμφυλους ρολους σε νεαρα παιδια - και με την πλεον στερεοτυπικη εννοια του ρολου. Η στο βαθμό που πειθει νεαρα κοροτσια οτι το σωμα τους δεν ειναι οπως πρεπει - οτι υπαρχει ενος ειδους μονο ομορφο σωμα. Δεν αποδιδω κακη προθεση σε κανεναν απο τους παραπανω σχολιαστες. Να τι λεω: μιλα ενα κοριτσι 15 χρονων. Προφανως και παιζει τη μεγαλη, την ωριμη, την ενηλικη. Ποιος εφηβος δεν παιζει τον μεγαλο; (Προσωπικα γελαω μεχρι δακρυων διαβαζοντας ποσο μεγαλοστομα τα ελεγα στο ημερολογιο μου - γιατι προφανως το ζουσα σαν ηρωιδα της Ωστιν - στα 15 μου!). Και ξαφνικα φτανουμε να μιλαμε για το πώς ντυνονται τα κοριτσια και αν εμεις στα 12 παιζαμε ακομα πεντοβολα!! Ριχνουμε μεγαλο βαρος στα κοριτσια να ειναι σωστα, να ειναι χαριτωμενα, να ειναι παιδια - οπως εμεις φανταζομαστε τα παιδιά ως ενηλικες - αυτο λεω. Το παιδι δεν ξερει οτι ειναι παιδι. Τα κοριτσια εχουν πολλη κριτικη να φανε οταν θα γινουν γυναικες -ας προσπαθησουμε να μην τους την φορτωνουμε και οσο ειναι παιδια.
