@Το μπλουζάκι το ριγέΑγαπητέ/ή, δεν τα βάζω με όλον το κόσμο. Προφανώς ενοχλούνται όσοι έχουν τη μύγα... τους οποίους «τσούζει» ό,τι περιγράφω και όπως το σχολιάζω.Η αλήθεια είναι πως η άκρως ενδιαφέρουσα στήλη GRAPHICO έχει καθαρά εικαστικό χαρακτήρα και εστιάζει στην πρωτοτυπία και δημιουργικότητα κάποιων δημιουργών και των έργων τους.Υπό άλλες συνθήκες ή σε προηγούμενες εποχές ο σχολιασμός μου για το συγκεκριμένο θα ήταν πολύ διαφορετικός (ίσως και πάλι, χωρίς να λυπούν οι αιχμές). Εγώ το πήγα και λίγο παραπέρα. Δεν ξέρω αν το έχουμε καταλάβει, αν το έχουμε αντιληφθεί, αλλά αυτή τη στιγμή οι προτεραιότητες μας είναι πολύ διαφορετικές. Πάρα πολύ σημαντική η ωραία αισθητική στις ζωές μας, στην καθημερινότητα μας, αισθητική όμως που χάνει την αίγλη και την ισορροπία της, το νόημα της, όταν, απλώς, περιβάλει χωρίς να εμπεριέχει, χωρίς να συνυπάρχει...Και όπως έλεγε και ένας καταπληκτικός καθηγητής μου στην σχολή καλών τεχνών (στην Ιταλία), «είναι πολύ κρίμα όταν ένα καλό βιβλίο δεν έχει όμορφο εξώφυλλο αλλά, αμαρτία είναι όταν σε ένα κακό βιβλίο συμβαίνει το αντίθετο»...!Υ.Γ.: Ας εκφράσω και την προσωπική μου γνώμη για το συγκεκριμένο αισθητικό αποτέλεσμα: Παρότι, το τονίζω, παρότι η όλη προσπάθεια και η επίτευξη του διαφορετικού είναι εξαιρετική, βρίσκω πως το εσωτερικό περιβάλλον είναι αρκετά «μινιμαλιστικό» και «ψυχρό» για έναν χώρο όπου ενδείκνυται το «ζεστό» το οποίο (αποδεδειγμένα) έλκει τον πελάτη. Εδώ ίσως να υπάρξει ο κίνδυνος (αν το παρατηρήσουμε από πλευράς αισθητικής του marketing), αυτός ο χώρος να τον απωθήσει, μη «υποχρεώνοντας τον» να καταναλώσει ποσότητα, καταναλώνοντας παρά μόνο τα απέριττα σε (άλλη) μία επιχείρηση που επιβάλλεται να επικρατεί, να συντηρείται το πνεύμα και το κλήμα του «shopping therapy» ή του «ψωνίζετε, άρα υπάρχετε»...Και εφόσον το αρχίσανε ας το ολοκληρώσουν κάνοντας κάτι και με αυτά τα ελεεινά-πρωτόγονα καροτσάκια αλά «The Flintstones»...Σ.Σ.: Σε έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί κατά καιρούς, έχει αποδειχθεί πως σε παρόμοιους χώρους, τις εντυπώσεις και τον πελάτη τον κερδίζει όχι το μίνιμαλ αλλά η αισθητική vintage ή ο συνδυασμός αυτών των δύο (με αναφορές στο παλιό μπακάλικο ή το παλιό συνοικιακό παντοπωλείο). Εδώ δεν παρατηρείται αυτός ο συνδυασμός, παρότι περιγράφεται μία παρόμοια προσπάθεια επίτευξης από τον αρχιτέκτονα του έργου, Κωνσταντίνο Λαμπρινόπουλο.Σ.Σ.2: Λίγη έως καθόλου σημασία έχουν όλα αυτά όταν ο περισσότερος κόσμος, λόγω των συνθηκών, αδυνατεί ή δικαιολογημένα αρνείται -την παρούσα στιγμή- να βιώσει, να εκλάβει, να δεχτεί την εικαστική υπόσταση κάποιων εξ αυτών. Ακόμη και αν αυτή είναι αξιόλογη.Και όποιος με κατάλαβε, κατάλαβε.
