#5Αγαπητή φίλη, οι δικοί μου έγιναν γονείς στα 42 τους, μέσω παρένθετης μητέρας, έπειτα από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες. Τώρα εγώ είμαι 22 κι εκείνοι 64 και μπορώ μετά από σκέψη να πω ότι ίσως είμαι τυχερή γι'αυτό το ηλικιακό κενό, γιατί με μεγάλωσαν άθρωποι χορτασμένοι,συνειδητοποιημένοι για τη ζωή και για το γεγονός ότι ήθελαν να γίνουν γονείς. Γι' αυτό κ εγω δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι σταμάτησα το φυσιολογικό ρου της ζωής τους, ώστε να με μεγαλώσουν, ότι τους έφαγα τα καλύτερά τους χρόνια ή ότι κουράστηκαν με παιδί δημοτικού στα 50. Αντίθετα πιστεύω ότι τους κράτησα νέους και ότι οι συνομήλικοί φίλοι τους με παιδιά μια 10ετία μεγαλύτερα, έχουν γεράσει πριν την ώρα τους. Ακόμη,τα προβλήματα στην επικοινωνία μας προκύπτουν όχι από διαφορά στα χρόνια, αλλά από το γεγονός ότι η δική τους γενιά βίωσε όλες τις μεγάλες αλλαγές κοινωνικές, πολιτικές,τεχνολογικές κλπ, ώστε τους είναι καμιά φορά δύσκολο να προσαρμοστούν και υπάρχουν τριβές. Κάποιος που θα γίνει ωστόσο τώρα γονιός, εν έτει 2016+, δε θα αντιμετωπίσει τέτοιες μεγάλες αλλαγές, εκτός αν μέσα στα προσεχή 20 χρόνια, ανακαλύχουν τα ιπτάμενα αυτοκίνητα και τα πραγματικά hoverboards! Στα 39 δεν είναι αργά να γίνεις γονιός, εφόσον οι συνθήκες είναι ώριμες (pun intended), αλλά είναι σίγουρα ώρα να βάλεις τις ανάγκες σου πάνω από ξεπερασμένα στερεότυπα ανθρώπων που έγιναν γονείς 39 χρόνια πριν, κ έχουν ξεχάσει πως είναι να θες να ξεκινήσεις τη δική σου οικογένεια.
