Σε ένα υποθετικό ταξίδι στο χρόνο και σε μία υποθετική (!*?:P) κουβεντούλα με τον Λεύκιο Φλάβιο, παίζει εγώ να καταλάβαινα και κάτι από αυτά που θα μου έλεγε - αν δεν βραχυκύκλωνε ο εγκέφαλος μου από την προφορά του. O Λεύκιος Φλάβιος, όμως, από την άλλη νομίζω ότι δε θα καταλάβαινε γρι. Λέω εγώ τώρα. Φαντάζομαι, λοιπόν, ότι με βάση τα γλωσσολογικά κριτήρια, η αδυναμία μου να επικοινωνήσω στην μητρική μου γλώσσα που είναι τα νέα ελληνικά με τον Φλάβιο που μιλάει αρχαία υποδηλώνει ότι η γλώσσα του είναι νεκρή. Σόρρυ Φλάβιε. Δεν μπορώ να εκφραστώ ούτε προφορικά, ούτε γραπτά στα αρχαία Ελληνικά. Το ότι μπορώ να καταλάβω κάποια πράγματα - χωρίς βοήθεια - από ένα κείμενο στα αρχαία ελληνικά σε τι διαφέρει από το ότι μπορώ να καταλάβω λατινικά επειδή γνωρίζω ισπανικά ή γαλλικά (και φαντάζομαι πολύ περισσότερο ιταλικά), τα οποία έχουμε την τάση τόσο εύκολα να χαρακτηρίζουμε νεκρή γλώσσα; Τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά, κατά κάποιο τρόπο το τονίζω, είναι ολοζώντανες και μάλιστα παγκόσμιες γλώσσες αφού αποτελούν τη βάση για τόσες και τόσες γλώσσες, χρησιμοποιούνται δικά τους προθέματα κ.λπ. Αλλά μέχρι εκεί. Αυτά περισσότερο ως άποψη, βάσει μίας πολύ γενικής ενασχόλησης με το ζήτημα, και όχι ως θέση, βάσει μιας επιστημονικής ενασχόλησης με αυτό.