Κι εγώ θέλω να πω πως σέβομαι απεριόριστα την δουλειά που κάνεις. Δυσανασχετώ, όμως, με κάποια πράγματα που γράφεις. Δεν μπορώ να δεχτώ πως οι καταπιεσμένες γυναίκες "είναι άνθρωποι που απλά είναι καλυμμένοι". Συγνώμη αλλά αυτό που τους συμβαίνει είναι τραγικό! Ειδικά στην Υεμένη οι συνθήκες για τις γυναίκες είναι άθλιες, με πολύ υψηλά επίπεδα αναλφαβητισμού, ενδοοικογενειακής βίας και γάμους σε παιδική ηλικία. Το επιβεβαιώνουν οργανώσεις όπως η Διεθνής Αμνηστία και η Human Rights Watch. Και δεν μπορεί να σε καλύπτει πως οι άντρες τους λένε πως δεν θα είχαν πρόβλημα να βγάλουν την μπούρκα. Μου φαίνεται οι άντρες τους κάνουν μια τσάμπα δήλωση εκ του ασφαλούς, εκτός εάν τις στηρίζουν πραγματικά να κάνουν κάτι τέτοιο (που πολύ αμφιβάλω). Είμαι σίγουρη πως οι γυναίκες αναγκάζονται να είναι πολύ δυνατές για να επιβιώσουν μέσα σε τόση καταπίεση, τόση αδικία και τόσο θάνατο. Όμως, δεν υπάρχει τίποτα ρομαντικό στην υπόθεση όπως δεν υπήρχε τίποτα ρομαντικό στο γεγονός πως οι σκλάβοι στην Αμερική τραγουδούσαν την ώρα που δούλευαν.