Το αγαπημένο των ημερών, που μονίμως ρίχνει την μπάλα στην κερκίδα και αποτρέπει τον όποιο ψύχραιμο συλλογισμό:Για τη Μαρφίν όμως δεν λέτε κουβέντα, ε;Πρόκειται για ρηπλέυ του παλιού ανέκδοτου με τον Αμερικανό και τον Ρώσο (επί σοβιετίας) διπλωμάτη, που έκαναν κόντρα ποιανού η χώρα έχει πάει πιο μπροστά. Αφού ο Αμερικανός έχει βομβαρδίσει τον Ρώσο με τα επιτεύγματα των ΗΠΑ, ο άλλος του κάνει: "Ναι, αλλά εσείς βασανίζετε τους μαύρους". Η αστεία εκδοχή του άκριτου συμψηφισμού.Και για να μην παρεξηγηθώ από τυχόν κακόπιστους, εξηγώ ότι μιλώ για τη χρήση της φράσης *ως κλισέ* και ως άκυρο επιχείρημα παντός καιρού, όχι για το ίδιο το φριχτό γεγονός.Α, και μην ξεχάσω: Καταδικάζω την ανοησία απ' όπου κι αν προέρχεται.
