AlexDeBonnΣτην Βόννη ο κόσμος ζει με την αίγλη της πρώην πρωτεύουσας, γενικά είναι πολύ συντηρητικοί. Το Βερολίνο έχει το γόητρο του φτωχού αλλά σέξι, χωρίς να έχει το σνομπισμό του πρωτευουσιάνου που εκπέμπει ακόμα η Βόννη. Οι εμπειρίες που κάνει ο καθένας διαμορφώνουν και την προσωπική του γνώμη γιαυτό θα ήθελα κι εγώ να γράψω την δική μου εμπειρία παραβλέποντας την αρχή lenfou, γιατί κυρίως με πείραξε αυτή σου η έκφραση: 'Το γεγονός ότι ζουν με Έλληνες τα τελευταία 50 χρόνια είναι μέρος του προβλήματος.'Επειδή δεν ζούμε τα ίδια και δεν νιώθω ξένη αλλά πλήρως ενταγμένη στην Γερμανία (καθώς και η οικογένεια μου) θα ήθελα να σου μεταφέρω την δική μου οπτική όλων των πτυχιούχων που εισρέουν στην χώρα τα τελευταία χρόνια (έτσι όπως το έθεσες):Αυτό που τους στιγματίζει κυρίως είναι η παιδεία τους, αν υπάρχει σεβασμός στις γυναίκες, αν συνεργάζονται καθολικά και με σύνεση, και δεν είναι μόνο ευγενικοί προς μια κατεύθυνση. Είναι λεπτομέρειες που μπορούν να σου κάνουν την ζωή πολύ δύσκολη. Ένα παράδειγμα βγαλμένο από την ζωή:Γερμανός: Η φίλη σου είναι Ελληνίδα;Έλληνας: Ε, ναι δεν θα μπορούσα να το κάνω αυτό (να πάρω μια 'ξένη') στην μάνα μου.Έξυπνους πτυχιούχους βγάζουν όλες οι χώρες και οι Ιρανοί και οι Σύριοι, διακρίσεις γνωρίζουν όλοι όσοι εντάσσονται πρώτα στο σύστημα. Και η Γερμανία στο μέλλον θα χρειάζεται τουλάχιστον 400.000 από ανθρώπινο δυναμικό ετησίως για να μπορέσει να κρατήσει την οικονομική του δύναμη (αυτό είναι fakt). Το οξύμωρο είναι ότι πέρυσι αποδήμησαν σχεδόν οι διπλάσιοι. Τέλος πάντων εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα εκτός αν μαζεύεις εμπειρία μέσα από την εργασιομανία για να έχεις καλύτερες προϋποθέσεις στο μέλλον. Οι κοινωνίες εδώ είναι πιο ποικιλόμορφες και το σύστημα δίνει πολλές ευκαιρίες, αν τις γνωρίζει κανείς, γιαυτό είναι προσωπική επιλογή τι ζωή θα κάνει ο καθένας. Αξιοσημείωτο στοιχείο του συστήματος εδώ είναι ότι προσπαθούν να εντάξουν τους ξένους και όχι να τους αφομοιώσουν όπως π.χ. στην Αμερική.