Τα μαθηματικά είναι και απλά και αδυσώπητα. Σκεφτείτε την χώρα σαν μια οικογένεια - δυο γονείς και δυο παιδιά. Οι γονείς πρέπει να εργάζονται για να παράγουν αξία έξω από τα του οίκου δηλ. το να φτιάνεις τα πατώματα του σπιτιού σου δεν παράγει αξία - δεν φέρνει χρήμα στην οικογένεια. Πρέπει να παράγουν έργο που να έχει αξία για τρίτους οι οποίοι να το αγοράζουν πληρώνοντας χρήματα. Τα χρήματα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την διατροφή, ενδυση, υγεία, εκπαίδευση, διασκέδαση κλπ. της οικογένειας. Δηλ. Τα έσοδα πρέπει να είναι μεγαλύτεα ή ισα με τα έξοδα - αλλιώς δημιουργούμε χρέει προς τρίτους. Μαθηματικά 2ας-3ης δημοτικού.Αν αντί για μία οικογένεια μιλάμε για 3-4 εκατομμύρια οικογένειες (ένα κράτος) τα μαθηματικά δεν αλλάζουν. Τα έξοδα της χώρας πρέπει να είναι μικρότερα ή ισα των εσόδων. Τα έσοδα μιας χώρας είναι οι υπηρεσίες και τα προϊόντα που πουλάει σε τρίτους (όχι στους κατοίκους τις χώρας - αυτό είναι ανακύκλωση χρημάτων όχι παραγωγή). Αν δεν παράγει περισσότερα από όσα ξοδεύει, τότε η χώρα θα δανείζεται από τρίτους και αυτοί οι τρίτοι θα βάζουν ότι όρους θέλουν. Η μόνη εξαίρεση σε αυτό είναι αν η χώρα παράγει όλα όσα καταναλώνει - από τρόφιμα, σε πρώτες ύλες, σε τελικά προϊόντα. Δεν γνωρίζω καμία χώρα που πλέον να μπορεί να το κάνει αυτό.Ναι ολα τα παραπάνω είναι μια απλούστευση της οικονομίας αλλά παρ'αυτά απόλυτα (και μαθηματικά) σωστά. Πρέπει επι τέλους να μάθουμε να μην ακολουθούμε σλόγκαν και ιδέες - από οποιονδήποτε πολιτικό, οικονομολόγο, ειδικό κλπ - που δεν καταλαβαίνουμε αλλά ακούγονται σοβαροφανείς, και να θυμηθούμε τα 2-3 κουτσογράμματα που μάθαμε στο δημοτικό.