Δυστυχώς υπάρχει μεγάλος δρόμος μπροστά μας πριν οι δημόσιες υπηρεσίες κερδίσουν το σεβασμό και την εμπιστοσύνη του πολίτη.Το γεγονός πως οι εργαζόμενοι σε ευαίσθητους τομείς όπως η υγεία σταμάτησαν να κοιτάνε τα χέρια σου (όχι γιατί ξεσυνήθισαν ή δεν θα ήθελαν) αλλά γιατί γνωρίζουν ότι δεν έχεις και πλέον αρχίζουν να σε βλέπουν σαν άνθρωπο και όχι ως πορτοφόλι είναι παρήγορο αλλά όχι απαραίτητα και ελπιδοφόρο.Το ερώτημα είναι μήπως τελειώνοντας η κρίση μαζί με τα χρήματα επανέλθει η αναισθησία και η απαξίωση γιατί πιθανός δεν αναφερόμαστε σε μια διαρθρωτική μεταβολή αλλά σε μια επιφανειακή -προσωρινή- μετάλλαξη.