Δε διαφωνώ μαζί σας, ούτε εξ ολοκλήρου με το άρθρο, το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Απλά δεν μπορώ να δεχτώ κάποιες απόψεις που παρουσιάζονται τόσο απόλυτα. Για να σας απαντήσω με τη σειρά, απο κάποιον άλλο ψυχαναλυτή μπορεί να ακούσετε τελείως διαφορετική άποψη, δε σημαίνει οτι συμφωνούν όλοι με τον κύριο Γιωσαφάτ. Μιλώντας για την ιστορία, την πολιτική, τη γεωγραφική θέση, είναι παράγοντες που μας έχουν διαμορφώσει σε αυτό που είμαστε με τα όμορφα και τα άσχημα. Η Αγγλία που αναφέρθηκε ως παράδειγμα, έχει διαμορφωθεί απο διαφορετικά βιώματα, κάτι που μας κάνει να μη μπορούμε να ακολουθήσουμε το ίδιο μοντέλο, και ίσως να μη μπορούμε και να συγκριθούμε. Σε ότι αφορά τη βία, πάντα ορμώμενος απο τα περί Αγγλίας και τα γηπεδικά (δε θα ήθελα να αναφέρομαι σε συγκεκριμένες χώρες αλλά δώθηκε ως παράδειγμα), δεν τίθεται σύγκριση. Χώρα με τεράστια παράδοση στην ποδοσφαιρική βία, εντός και εκτός γηπέδου απο πολύ παλιά, σοβαροί τραυματισμοί ακόμα και δολοφονίες, Η κατάσταση απλά ελέγχεται με δεκάδες κάμερες ασφαλείας μέσα στο γήπεδο. Δε σημαίνει οτι επειδή φοβάμαι να κάνω κάτι το οποίο τιμωρείται έχω αποβάλει και τη βία απο μέσα μου. Στην Ελλάδα σίγουρα υπάρχουν περιστατικά αλλά θεωρώ οτι είναι μεμονωμένα. Σχετικά με τη συμμορία των γκάνγκστερς πιστεύω οτι το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων δεν έχουν δει τη βία που ασκείται απο αυτούς. Χρησιμοποιούν όντως πολύ σωστά το κόμμα ως προκάλυμμα και η βία "κουκουλώνεται".Συνεχίζοντας, το άρθρο είναι ο ορισμός του στερεότυπου "Πάνε και τα σπάνε στις ταβέρνες…", "τα σπάνε στα μπουζούκια και κάνουν λουλουδοπόλεμο…" "με Armani τζήν χορεύουν ζεμπέκικο…" και αρκετά άλλα. Το μοναδικό αντίστοιχο αρνητικό που αναφέρεται για τους Άγγλους είναι πως έχουν μια φήμη πως δεν είναι ανοιχτοί (όπως πιστεύουν οι έλληνες..). Σύντομα όμως και αυτό διαψεύδεται απο το άρθρο και γυρίζει μπούμερανγκ στους έλληνες. Το να ασκήσεις κριτική είναι εύκολο, ποιός απο έμας δεν έχει όντως σκεφτεί ήδη αρκετά απο αυτά που αναφέρονται ως στραβά. Το θέμα είναι οι λύσεις…Τέλος σχετικά με την ομαδικότητα, συμφωνώ, απλά απο τη στιγμή που δεν υπάρχουν ομάδες σε πολλές περιπτώσεις, και πολλοί συνάνθρωποι έχουν ανάγκη, το να δράσω σαν μονάδα και να μη περιμένω να φτιαχτεί μια ομάδα, το θεωρώ ανθρωπιά... Απλά.
