Ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις. Είχα κυρίως στο νου μου όταν μιλούσα για τον 19ο αιώνα, τη βία (και κάποιες ουτοπικές κατ' εμέ θέσεις περί κοινωνίας μέλι-γάλα, επειδή δε θα υπάρχει Ιδιοκτησία και Κράτος, που θεωρείται ο αποκλειστικός παράγοντας της ανθρώπινης αντικοινωνικής-παραβατικής συμπεριφοράς). Η "έμπρακτη προπαγάνδα" δεν είναι κάτι καινούριο. Έχει τις ρίζες της , απ' όσο ξέρω, στους ριζοσπάστες του 19ου αιώνα. Νομίζω έχεις δίκιο όταν λες πως είναι θέμα "αποκόλλησης". Εγώ μιλούσα από την εμπειρία μου με ανθρώπους του αντιεξουσιαστικού χώρου. Και με ανθρώπους της ηλικίας μου (νέους), αλλά και με σαραντάρηδες που είναι χρόνια ενεργοί μέσα στο χώρο και αυτοπροσδιορίζονται ως "αναρχοκομμουνιστές". Η εμπειρία μου από τους συνομήλικους μου, ήταν απελπιστική. Ούτε καν μπροσούρες. Μόνο κλωτσομπούνια με τα ΜΑΤ, για να υπάρχει όπως χαρακτηριστικά μου έλεγε ένας, μια αντι-δύναμη στη συστιμική βία, "ισορροπία" το ονόμαζε. Τη φιλοσοφία τη σνόμπαρε. Δεν είχε ιδέα ούτε για τους κλασικούς της αναρχίας. Ήταν άνθρωπος της "πράξης". Και υπάρχουν πολλοί σαν και αυτόν στο χώρο. Ο άλλος ο μεγαλύτερος ο "ψαγμένος", πίστευε πως από τη φύση μας, οδηγούμαστε στο σοσιαλισμό, πως ΣΙΓΟΥΡΑ σε ένα μακρινό μέλλον, θα συμβεί,(και έλεγε ήρωες τους σεχταριστές της Κοζάνης). Η "έμπρακτη προπαγάνδα" δε, ήταν δεδομένα αποτελεσματική. Είχε ολόκληρη θεωρεία για να το "αποδείξει". Θρησκευτικά φανατισμένος και απελπιστικά ουτοπιστής. Δε νομίζω πως αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις αυτοί οι παραπάνω χαρακτήρες. Και δε θα αναφερθώ στις ιντερνετικές μου επαφές και συζητήσεις με ανθρώπους του χώρου. Μακάρι να είχαν τη διαύγεια και τον κριτικό νου του Μαλατέστα. Έχω φτάσει στο σημείο να διαχωρίζω τους αναρχικούς από τους υπερακτιβιστές αντιεξουσαστές, άσχετα αν αυτοχαρακτηρίζονται ως "αναρχικοί". Με τίποτα δε θα έλεγα εκείνα τα παιδιά (δουλεύαμε μαζί, και με τον έναν ήμασταν συγκάτοικοι σε εργατικές κατοικίες), πως ήταν αναρχικοί, επειδή απλά και μόνο αφόριζαν γενικά και αόριστα το Κράτος και τον καπιταλισμό, είχαν "αντισυμβατικό" look, ήταν μέσα στον αντιεξουσιαστικό χώρο και έπαιρναν μέρος στα επεισόδια. Ο άλλος ο "ψαγμένος" ο μεγάλος, μόνο γραφικά συνθήματα ήξερε, και διάβαζε μπροσούρες στο ιντερνετ. Και το ξαναλέω, δε νομίζω πως είναι μεμονωμένες περιπτώσεις. Ο αντιεξουσιαστικός χώρος, χαρακτηρίζεται περισσότερο από αποκόλληση από το κλασικό πνεύμα του αναρχισμού, παρά είναι εκφραστής του. Οι "μπάτσοι" είναι το φετίχ τους. Και έχουν ένα σορό σοφίσματα για να δικαιολογήσουν τον άσκοπο υπερακτιβισμό τους.
